اشعار

 پخش سبک  

لیلةُ القدر است و دیـده گـشتـه گـریان            یا علی گـفـتیم و دل شد بیت الاحـزان

غرق خون منبر و محراب            در جِنان فـاطمه بی تاب

 پخش سبک  

غـم از حال و روزم بُود منجلی            بـســوزد دلــم در عــزای ولــی

زنـم نـالـه چون کـودکـان یـتـیـم            که ضربت رسیده به فرق عـلی

 پخش سبک  

در مسیر دین و ایمان؛ بر مهر علی دل بستیم          شکر حق که مثل خوبان؛ محبین مولا هستیم
یـا حـیـدر

شب هـای احـیـا در فـراق تـو گـذر شـد           عمرم تباه است و ز هجـر تو سپـر شد
ای روضه خوان و یوسف زهرا کجایی           آقا بیا روزم شب و شب هـم سحـر شد

من با تو بـال و پـر گـرفـتـم یا الهـی            کِـی دامـن دیـگـر گـرفـتـم یـا الـهـی

ده مرتـبـه نـام تـو را با اشـک بُـردم            قـرآن به روی سر گـرفـتـم یـا الهـی

شکسته بالی و با دخـتـرت سخن گـفتی           کمی ز غـربت خود را برای من گفتی

چـقـدر طـعـنه شنـیـدی چقـدر دم نزدی           چقدر حرف خدا را به مـرد و زن گفتی

یا علی بر فَـلکِ عشق تو پرچم زده ای           خیـمـه انـدر حـرم شاهد اعـظـم زده ای

شمع حُسن تو فروزان و جهان پـروانه           ز آتش عـشق شرر بر دل عالم زده ای

رها ز درد و غم و رنج بی شمار شدم           قـسـم به خالـق کـعـبه که رستگـار شدم

همین که خون سرم ریخت روی سجّاده           بــرای دیــدن زهــرا امــیـــدوار شــدم

شبـی هم این دل ما انتخـاب خواهد شد           برای خـلـوت اُنست خـطاب خواهد شد

مكش ز خـیـمـۀ دلها عـمود مِـهـرت را           كه آسمـان به سرِ ما خـراب خواهد شد

بستی نگـاه خستۀ خود را چـرا به در            داری به سوی فـاطمه بابا مگـر نظـر

قـرآن کــنـار بـسـتـر تـو بـاز کـرده ام            بـابـا بـبـین که آمـده وَانـشَـقَّـتِ الـقـمر

قـبـل از آنکـه بنـویسند جـزای همه را           می سپارند به تو قدر و قضای همه را

شب قـدر است ولـی قـدر نمی دانیـمت           که تو باید بدهی اجر و سزای همه را

ببار ای دیده از داغ علیِ مرتضا امشب           که خون گرید ز داغ او تمام دیده ها امشب

به تیغ ابن ملجم شد روان خون سر مولا           که از این داغ می نالد همه ارض و سما امشب

 پخش سبک  

ای امامِ متّـقـین؛ مولا علی؛ مولا علی؛ مولا علی؛ مولا

یا امیرَالمؤمنین مولا علی؛ مولا علی؛ مولا علی؛ مولا

 پخش سبک ۱                       پخش سبک ۲                               پخش سبک ۳   

شد داغ دل از حـد فزون، آه و واویـلا آه و واویلا

محراب و مسجد لاله گون آه و واویلا آه و واویلا

 پخش سبک  

با مدد از حـیـدر، شور شرف دارم            به این دل محزون،شوق نجف دارم

به لـطف ثـارالله، وَ حضرت زهـرا            شــده نـوای مـن، ابـالـحـسـن مــولا

 پخش سبک  

آمـد شب اشـک و بُـکـا           شــام عـزای مـرتـضی

دلـهـا پــریـشــان اسـت           شــام غــریــبــان اسـت

به نسخه نیست نیازی طبیب را ببرید            برای مرگ علی دست، بر دعـا ببرید

نـیـاز نـیـسـت مـداوا کـنـیـد زخـمم را            بر آن مریض خـرابـه نشین دوا ببرید

ای کـوفه چه ساکت و خمـوشی           خامـوشی و سخت در خروشی
ای مـسـجـد کـوفـه کـو امـامـت           محـراب عـلـی سـرت سـلامـت

ای نخل‌هـای کـوفـه! امـام شـمـا چه شـد؟           آن اشک و شور و گریه و حال و دعا چه شد؟
محراب کوفه! سرخی دامان تو ز چیست؟           سـجـادۀ عـلـی! عـلی مـرتـضـی چـه شد؟

از غـربـتت اگر چه سخن‌هاست یا عـلی           دنـیـا دگـر بـدون تــو تـنـهـاسـت یا عـلـی
گـویـی هـنـوز دامـن مـحـراب کـوفـه را           آثـار خـون ز فـرق تـو پـیـداسـت یا عـلی