اشعار

اي مـرا پـيـر طـريقـت يا حـسيـن            وي مرا هـمواره عـزت يا حسين
از ازل چـون سـايـه دنـبـال تـوأم            مـال من هـستـي و من مـال تـوأم

امـروز مَحـرمان حَـرم سـایۀ سـرم            شـام دهـم زمـان نـفـس هـای آخـرم

امـروز بین حـلـقـه شیـران هـاشمی            شام دهم به حـلـقـه زنجـیـر پـیکـرم

دشت غم، دشت عطش، دشت بلایی کربلا           سینه سوز و جانگداز و غم فزایی کربلا

جمعی از خوبان عالم را هدایت بر سر است           باز کن در دل برای عشق جایی کـربـلا

یک کـاروان دل، هـمره دلـبـر رسیده            زیـنـب بـیـا کـه مـنـزل آخــر رسـیـده

یاران فـرود آئید این وادی طور است            وعـده ز سـوی حـضرت داور رسیده

این قـافـله هر چه شتابش بیشتر شد            دلـشـوره‌هـای آفـتـابـش بـیـشـتر شد

جـای تـمـام نـخـلـها لـشگـر درآمـد            با هر قـدم یعـنی سـرابش بیشتر شد

می‌سوزم و چون آتشی در احتراقم            آه ای اجـل از چه نمی‌آیی سـراغـم

این دشت نیت کرده یارم را بگیرد            ای مرگ مرهم شو بر این زخم فراقم

من کـیم یک بیـنوای ناشکـیب           بیـقـرار روضه‌های پُـر نشیب

مـی‌رود تا کـربـلای عـاشـقـی           کاروانی خسته آرام و غـریب

عاشقانت میفروشند عیش را، غم میخرند           دل به پاى روضه میریزند ماتم میخرند

باز هم شیـر حلال مـادران تاثـیـر کرد           بچـه‌ها دارند از بـازار پـرچـم میخـرند

مـاه عــزا آمــد دل عــالـم گـرفــتـه            زهــرا بُــنـَیَّ یـا بُــنـَیَّ دم گــرفـتـه

هرکس به هرنحوی عزادار شما هست            حتی خدا درعرش خود ماتم گرفته

چـشم اگر امـسال را هـم آبـروداری کند          گریه می‌خواهد مرا از هرچه خود عاری کند

هر کسی اینجا هنر کرده است با اشک آمده است          کاش پلک از این هنرها پرده برداری کند

مـاهِ محـرّم است و عـزادارتـان شـدیم            با اشک و آه، گـرمیِ بـازارتـان شدیم

ای تربـتـت شِـفـا و شفاعت! تـفـقـّدی!            حرف از طبیب شد، همه بیمارتان شدیم

حال و روزش با نوای عشق بهتر میشود          هرکه چشمش در میان روضه‌ها تر میشود

این دل سنگم که جای خود،شنیدم از کسی          ریگ های دشت با نام تو گـوهـر میشود

با گـریه‌ام عزای تو تکـریم می‌کـنم            دارو ندار خود به تو تسلیـم می‌کنم

خالص ترین عصارۀ جان را شبیه اشک            بر روی دست دل به تو تقدیم می‌کنم

آمـد مـحـرّم نـبـض عـالـم ایـسـتـاده            از حـرکـتش حتّی زمین هم ایستاده

ما پیرو دستور«فابک للحسین» یم            بـر آفــتـاب دیــده شـبــنـم ایـسـتـاده

شکر خـدا که باز پـریشان شدم حسین            مـاه محـرّم آمـد و گـریان شدم حـسین
تا که هـلال مـاه عـزایـت حـلول کـرد            دل بیقرار و بی سر و سامان شدم حسین

دلم ز روز ازل گـشـته مبـتـلای حسیـن           سلام من به حسین و به کـربلای حسین

وجودِ عاشق و معشوق وقف یکدگر است           حـسیـن برای خـدا و خـدا برای حسـین

اشعـار سرخ دلـشکـنـش را بیاورید            دم‌نـوحه‌های سیـنه‌زنش را بـیاورید

دارد صدای قـافـله از دور می‌رسد            اسـفـنـد وقـت آمـدنـش را بـیـاوریـد

قــافــلـۀ نــور کـجــا مــی‌رود            مـروه پی سعـی صفـا می‌رود

ذبح عظیمی که خدا گفته است            با هـمه هـستی به منـا می‌رود

در سکـوت شکـستۀ صحرا            کــاروانـی ز دور شـد پـیـدا

کـاروان عــشــیــرۀ سـادات            کــاروان قــبــیــلــۀ طــاهــا

درانتظار تو چـشمم هـمیشه بارانیست            و بی تو حال وهوای دلم چه طوفانیست

بیا که خـیـری از این زنـدگی نمی‌بینم            که لحظه لحظۀ عمرم پُر از پریشانیست