اشعار

زمین چشم تماشا شد امام عسگری آمد           بهـشت آرزوهـا شد امـام عسگـری آمد

هوای سامره گلپوش از عطر نفس هایش           گل ایمان شکوفـا شد امام عسگری آمد

از عـرش دارد می‌رسد فصل بهـارم            كم كم پُر از خورشید خواهد شد دیارم

از عرش دارد می‌رسد پیـكی خـدایی            از عـرش دارد می‌رسـد دار و نـدارم

مـهــربـانـا مـهــربـانـی كـرده ای              خـشت و گل را آسمانی كرده ای

حكـمت از دل دُرفـشـانی می كند           بـا قــلـم قـلــبـم تـبـانـی مـی كـنـد

دور گل آمده یا فصل گلاب افشانی است            بلبلان را به چمن زمزمۀ روحانی است

نقش بر هر ورق گل سور قرآنی است            آسمان خنده بزن ماه ربیع الثـانی است

گـلـشن تـوحـیـد آبـاد امـام عسکری ست          دل بهشت نور با یاد امام عسکری ست

جنت موعـود میـعـاد امام عسکری ست          مژده یاران عید میلاد امام عسکری ست

بـشـنــو ز فـلـک حـقـیـقـت مـعــنـا را            از عـرش نـدای دعــوت الحـسـنی را

مــیــلاد امــام عـسـگــری آمـده اسـت            تـبـریـک بـگـو ســلالــة الــزهــرا را

عـبــد خــدا و مــرد خــدا سیدالــکریم            مِـنّــا به نــزد آل عــبــا سـیــدالکــریم

در وصف دوست،حضرت هادی به غمزه گفت:           هستــی بحـق تو دوست ما سیدالکریم

مشهد نشد، قم هم نشد، قسمت شد اینجا            امشب هرآنکس آمده، دعوت شد اینجا

سیـد شدی، آقــا شدی، من هم گــدایت            بر ما ز پــا افـتــادگان نعمت شد اینجا

مگو بـدن، ز تن جـبـهه جان در آوردند           به جای اشک، جگر از نهان در آوردند

وطن پُر از گل پرپر شده است و عطرآگین           ز دشت لاله ز بس ارغــوان در آوردند

تو آمـدی و زمیـن در هـوای تو افـتــاد            و عـرش در هـوس خـنـده های تو افتاد
برای درک تـنفس در این جـهـان سیـاه            هــوای تـازه ای از ابـتـدای تـو افــتــاد

در آسـمـان چـشـم تـو رأفـت گـذاشـتند            آثــاری از طـلـوع مـحـبـت گـذاشـتـنـد

بـاخـلـقـت تـو ای هـمـۀ آبــروی خـلـق            مـنّـت ســر اهـالـی خـلـقـت گـذاشـتـنـد

فََـلـک بـی تـاب عشـقـی آتشین است            مُــنــوّر آسـمـانـهــا و زمــیـن اسـت

چــراغ روشــن مــاه شــب افـــروز            به حیرت از دو نـور مه جبین است

خـیـزیـد دو آیـیـنـۀ تـوحــیــد بـبـیـنـیـد           در مشرق یک صبح، دو خورشید ببینید

دو مـطـلع الانـوار درخـشـید، بـبـیـنـید           در عـیـد نـبـی بار دگر عــیـد بـبـیـنـید

رسانده ام به حضور تو قلب عاشق را            دل رهـا شــده از مـحـنـت خــلایـق را

دلـی که پَـر زده تــا آسـتـان احـسـانـت            که غـرق نــور اجـابت کـنـی دقایق را

مدینه غرق صفا شد ز روی حضرت صادق           دمید عطر محمد ز بوی حضرت صادق

فروغ روی نبی را که مکه یافت درامشب          مدینه دیده دوباره ز روی حضرت صادق

شب تجلّی عشق و عـقـیده است امشب           شب ظهور هزاران سپـیده است امشب

گلی به گلشن یاسین شکفته شد که فلک           نظیــر چـهـرۀ او را نـدیده است امشب

زیک مشرق نمایان شد دو خورشید جهان آرا           که رخت نور پوشاندند بر تن آسمـانها را

دو مرآت جمال حق، دو دریای کمال حق           دو نور لایزال حق، دو شمع جمع محفلها

از بام و در کـعـبـه به گردون رسد آواز           کامشب در رحمت به سـمـاوات شده باز

بت های حـرم در حـرم افتاده به سـجـده           ارواح رُسُـل راست هـزاران پر پــرواز

روزی که شور عشق را تفسیـر کردند           ملک دل عـشــاق را تـسـخــیـر کــردند

هستی ز نـور تو منـوّر شد در آن روز           تـا آیــۀ نــام تــو را تــفــسـیــر کـردنـد

آیــه آیــه هــمــه جــا عـطـر جنان می آید           وقتی از حُسن تو صحبت به میان می آید

جبرئیلی که به آیات خــدا مـأنــوس است           بـشـنـود مــدح تو را بـا هـیـجــان می آیـد