اشعار

ای کــوثــرِ کــوثـــر محــمّــد            ای دخــتــرِ دخــتــر مـحــمّــد

معصومـۀ دودمــان عـصمت            روح ادب و روان عـصـمـت

برای بار غـمـت ســوگــوار باید شد           تمام عمر از این غصه زار باید شد

برای خضرشدن در کنار صحن تو با           غــلام و نــوکـر تو همجوار باید شد

ای غــبار آستــانــت، آبـروی اهــل قــم           داده زینت خاک زوارت بـه روی اهل قم

وصف تو محفل به محفل، گفتگوی اهـل قم           روز و شب چشم عنایاتت به سوی اهل قم

آنقدر رفت که در ثـانیه ها هم گـم شد            بعد آنسوی زمان پنجره ای در قم شد

و همیـن زائــره سبـز زیـارتـگـاهـش            در پـرواز به سمت حــرم هـشـتـم شد

ز عرش، فاطمه تا که، دمِ حسن جان داد          دوباره اشک من آمد کمی به من جان داد

بـرای غــربـت آقــای ســـامـــرا بــایــد          هـزار دفـعـه شکـست و مرتـباً جـان داد

 پخش سبک

سُرورِ دل عیان بُوَد به شور و شوق دلبری           مبارک است ولادت مـولا امامِ عـسکری

تویی امامِ انس و جان یا مولا           نــور زمیـن و آسمان یا مولا

دسـت زمـانـه بـار دگـر اشـتـبـاه كـرد            زهـری، بـهـار زنـدگی ام را تباه كرد

در تار و پود پیكر من رخنه كرده بود            تا مغز استخوان، همه جا طی راه كرد

هر کس که با ولای تو دل آشنـا نکرد            لب تشنه ماند و روی به آب بقا نکرد

چـشمی که دید روضۀ نـورانـی تو را            دیـدار بـاغ خُـلـد طـلب از خـدا نکرد

بـر خـلـق فــروغ ایــزدی داده خـدا            سـرچـشـمـۀ فیض سرمدی داده خدا

در دست امام هـادی از بــاغ بهشت            امـروز گــل مــحــمــدی داده خـــدا

گـویـا رسیـده انـد که ما را صـدا کـنند            ما را دوبــاره با خـودشـان آشنـا کـنند

برگشته اند این صد و هفتاد و پنج نور            ما را ز بـنـد ظلمت غـفـلـت رهـا کنند

 پخش سبک

خدا رو شکر که همیشه، محبّ حیدریم من          به رتبه خاک حریم ِ، امام عسگری ام من

ولادتِ، نــور چشم عـالمین، وجهِ خــدا بـادا مبارک

 پخش سبک

حجّـت حیّ، سـرمـد خوش آمد            عـزیـز دل، احـمـد خـوش آمـد

نــور انجـمـن، آمــد خوش آمد            صـفـای گـلـشن، آمد خوش آمد

 پخش سبک

روشـنــی عــالــم ز نــور روی تو            دل همه خــوبــان مست سـبـوی تو

یا حسن ای گل پیمبری، یا حسن ای عزیز حیدری؛ یا حسن یا امام عسگری، یا حسن

 پخش سبک

آمــده جــان جــهــان جــلـوۀ حَـیّ ازلــی           پـســر فــاطـمـه و یــوسف کـنـعـان علی

تـو زادۀ پـیـغـمــبــری؛ یا مـولا           مظـهــر نــور داوری؛ یا مـولا

 پخش سبک

صـلّ عــلــی مـحـمـد ابــا مـحـمـد آمـد            صل علی محمد ابن الرضا خـوش آمد

نور طلوع  مهر یـاسیـن و کـوثــر آمد            دوم حـسن از آل زهــرا و حـیــدر آمد

باز شد بی پـرده پـیدا حُسن حی ذوالمنن          شد عیان در خانۀ چارم علی، دوّم حسن

از کویر خاک می رویند یاس و ارغوان          در ریاض قدس می رقصند سرو و نسترن

ای خدایت داده بر خلق دو عالم برتری          ای گدایت را به خیل شهریاران سروری

خاک پایت زُهره و خورشید و ماه و مشتری          ناز دارد مـهـدیت بر رتبـۀ پـیـغـمـبـری

امشب هـمه جا مـوج زنـد نـور ولایت            افـتـاده به سـرها هـمه دم شـور ولایت

گردیده سـماوات و زمین طـور ولایت            از پــرده در آمـد مــه مـستــور ولایت

دوباره پای غزل سویتان دوان شده است          حروف واژه عشقم ترانه خوان شده است

ردیف و قافیه هایم فقـط به ذوق شماست          که اینچنین همه همرنگ آسمان شده است

بـاز دل شکـسـتـه ام نـوای دیـگـر آورد            پردۀ بهتری زند، نغمۀ خوش تر آورد

مـعــانی کــلام را ز طـبع من بـر آورد            مگر ثنای عسکری حجـت داور آورد