اشعار

پخش سبک

دل زعطای فاطمه، به عرش حق مجاور است           جشن خوش ولادتِ، آقا امام باقـر است

باقر علم عالمین یا مولا ** به مصطفی نور دو عین یا مولا ** یوسف یوسف حسین یا مولا

پخش سبک

بـاقــر آل عـبـا، نـاطـق وحـی خــدا            روشنیِ دو سـرا، ای دل و دلـبر ما

نور دو عین مولا            جان حسین مولا

ای جلوۀ حق در تو عیان حضرت باقر            مدح تو فـزونتر ز بـیان حضرت باقر

شاهـان هـمگی سائـل درگـاه رفـیعـت            ای پـادشـه پـادشهـان حـضـرت بـاقـر

ای پـنجـمیـن امـام، یا باقـرالعـلوم            بر رفعـتـت سلام، یا باقـرالعـلـوم
بر عـلم مصطفی باب تو بود باب            وآن خـانه را تو بام، یا باقرالعلوم

ای ولــیّ‌الـلـه داور، الــســلام            ای سلامت از پـیامبـر، السلام

حجّـت خـلاق اکـبـر، الـســلام            زادۀ زهـرای اطـهـر، الـسـلام

نـوری آمد وجـود من گـم شـد            چـشـم من بـاز پُـر تـلاطـم شد

شُرشُـر اشک روی گـونـۀ من            شد سرازیر و قدر یک خم شد

مـاه رجـب سـلام! کـه مــاه مـحـمّـدی            یـا دآورِ شـکــوه گــلـسـتـان احــمــدی

آئـیــنـه‌دارِ نــور خــداونــد ســرمـدی            از شـرقِ رحمتِ ازلی بـاز سـر زدی

بیا به پـای دل خود سفـر کنیم امشب            ز کوچه‌های مدینه گـذر کـنیم امشب

خدا به زین عبادش عـطیه‌ای بخـشید            بـیا تـمام جهـان را خـبر کـنیم امشب

بـرخـیـز نگـارا که بهـار طـرب آمـد            عـید عجـم و جـشن نـشاط عـرب آمد

از کثرت انوار یکی روز و شب آمد            پـایـان جـمـادی شد و مـاه رجـب آمد

فـصـل بهـار آمد و عـالـم مـعـطـر است           بوى نـسیم صبح بسى روح پـرور است

گـویا ز خُـلـد مـی ‏وزد این باد مـشكـبـیز           كاین سان دماغ ابر ز بوى خوشش ‏تر است

از روشـنـی طـلـعـت رخـشـنـدۀ بـاقـر            شد نـور عـلـوم نـبـوی بر همه ظاهـر

در اوّل مـاه رجب از مشرق اعـجـاز            گـردیـد عیـان مـاه تـمـام از رخ باقـر

بر چمبر عـلم و دین نگین بخـشیدند            خـورشیـد منـوّری به دین بخـشیدند

یک دستۀ گـل ز گلشن سبز بهشت            امشب به امـام سـاجـدین بخـشیـدنـد

گوهر از بطن دریا تا هویدا می‌شود امشب           جـمـال ایـزد منّـان تجـلا می‌شود امشب

ملک در باغ رضوان است دست افشان، که از ره کِی           گل زهرای مرضیه شکوفا می‌شود امشب

اخـتـر پـنجـم ز بـرج آسـمان چـارمیـنم           مـن امـام ابـن امـام ابـن امـام مـتـقـیـنـم

روح عشق و جان دین و زادۀ حبل المتینم           وارث جانانه و هم نام خـتم الـمرسلیـنم

دل من لک زده تا کنج حرم گریه کنم            دو قدم روضه بخوانم...دو قدم گریه کنم

بروم سمت ضریحی که بهشتم آنجاست            بـرسم پـیـش نگـارم...برسم گریه کنم

باز در من چشم وا كن تا تماشایت كنم            دردِ دیـدن را دوا كـن تا تماشایت كنم

آشـكـارا آشـكـاری مثل روز روشنـی            رازهـا را برمـلا كن تا تـماشایت كنم

دوبـاره فـاصـله افـتـاد بـیـن مـا آقـا            دوباره لطف تو و خـواهش گـدا آقا

ببین که از نفس افتاده‌ام ز بار گـناه            بگـیـر دست گـدای هـمـیـشه را آقـا

در این هوای بهاری شدم دوباره هوایی            بهـار می‌رسد اما بهـار من! تو کجایی؟

چه برکتی، چه نویدی، چه سبزه‌ای و چه عیدی؟            به سال نو چه امیدی؟ اگر دوباره نیایی

در عـلـم و فـضیلت و ادب دریـایی            در عـفّـت و صبـر و عـلـم بی‌همتایی

سـجــادۀ تـو شـمــیــم کــوثــر دارد            تــو آیــنــۀ ‌حــقــیــقــی زهـــرایــی

از اینکه دختر اسدالله و خواهر شیر است           بدیهی است بیانش شبیه شمـشیر است

برای شیرزنِ عصر خود شدن کافی ست           همینکه خون علی در رگش سرازیر است