اشعار

با وضو سمت قـبله رو کردم            نـذر تـو شـعـری آرزو کردم

هرچه روح القدس حواله کند            نظر لـطف اگر سه ساله کـند

امشب که غـم شـام غـریـبـان تو داریم            چشم کرم از سـفـرۀ احـسـان تو داریم

دل را همه بر پنجـره فـولاد تو بـستیم            نـور بـصر از گـنـبد و ایوان تو داریم

بر سر کشیده است عبا حضرت رضا            بر لب گرفته ذکر و دعا حضرت رضا

آه از جـگـر بـلـند شد و مـرثـیه گرفت            تا سـر کـشـید جـام بـلا حضرت رضا

با عنایت به درخواست های تعدادی از کاربران عزیز؛ در پاسخ به این اوامر و همچنین جهت تسهیل بهتر برای کاربران؛ کانال سایت در ایتا ایجاد گردید، دوستانی که تمایل دارند عضو کانال باشند در همین جا کلیک نموده و یا از طریق لینک زیر وارد کانال شده و عضو شوند

لطفا با نشر و تبلیغ لینک این کانال؛ شما نیز در این خدمت به آستان اهل بیت سهیم باشد

    https://eitaa.com/astanevesal

رسید و گرد راهش کهکشان‌ها را چراغان کرد           قدم برداشت، نیشابور را فیروزه باران کرد

یکایک ریگ‌ها و سنگ‌ها، پابوس چاووشش           قدمگاهش نگاه خاک را آئـینه‌بندان کرد

ای دل سوخـتگـان شمع عزای حرمت            اشک ما وقف تو و کرب‌وبلای حرمت

در هــوای مـحـن‌آلــودۀ غــربـت، آیــد            عطـر گل‌های بهشتی ز فضای حرمت

خورشید گرم چیدن بوسه ز ماه توست            گـلدسـتـه‌ها مـنـادی شوق پگـاه توست

آری شگفت نیست که بی‌سایه می‌روی            خورشید هم ز سایه‌نـشـینان ماه توست

زهر کاری شد و افتاد به جانِ جگرش            آتش انـداخـته بـر دامـنِ عـالـم شررش

یادِ زهرای جوان بود در آن وقـتی که            خورد بر کوچه باریکِ خراسان گذرش

چه غریـبانه غـریب الغـربا را کـشتـند            با دل زار مـعـین الـضـعـفـا را کـشتند

آه ای اهل خراسان همه خون گریه کنید            که ولی نعمت و مهمان شما را کـشتند

گـله‌ای نیست اگـر غـصـۀ بی‌حد داریم            خلوتی هست که در گوشۀ مشهد داریم

ما نرفـتـیم هـنوز از حـرمش دلـتـنگـیم            چـشـم امّـیـد بـه دیــدارِ مـجــدد داریــم

افـتـاده‌ام به پـای تو یا ثـامـن‌الحـجـج            شـرمـنـدۀ عـطـای تو یا ثـامن‌الحجج

لطف اجابت است به هر دست التماس            دست گـره‌گـشـای تو یا ثـامن‌الحجـج

سلام حـضرتِ سلـطان! سـلام اقـبـالم!            شدم گدای حـریمت، به خویش می‌بالم

فـقـط غـبار تورا می‌کشم به چشم تَرم            فقط مسـیر تو را می‌روم در این عالَم

سلام بر تو که سلطانِ مُلکِ عشق، رضایی            سـلام بر تو که مـقـبـولِ آسـتـان خـدایی

سلام بر تو که ما را تو دست‌گیر و تو یاری            سلام بر تو که گنجی نهان ز عاطفه داری

در گوشه‌ای ز صحن تو قلبم نشسته است            دل، طوقِ الفتی به ضریح تو بسته است

چون دشت‌های تشنه در این آستان قدس            در انتـظـار ابـر عـنـایت نشـسـته است

هر کس به سایۀ تو دو رکعت نماز کرد            با یک قنوت هر چه گره داشت، باز کرد

از بـس بر آسـتـان تو روی ادب نـهـاد            خـورشـید را غبار رهت سرفراز کرد

شب گذشت از نیمه اما با تو صحبت می‌کنم            تا که بگـزارم نـماز عـشق، نیت می‌کنم

ای ولایت شرط تـوحـید تمام عـاشـقان!            با تـولای تو، من تـجـدیـد بیـعـت می‌کنم

زهر در جانم نشسته چشم‌های تار دارم            مثل مادر بیقرارم؛ دست بر دیوار دارم

من علی موسی‌الرضایم از علی دارم نشانه            در گلویم استخوان؛ در چشم‌هایم خار دارم

شدی به زهـر حرامی دچـار، افتادی            به راه حـجـره به چـشمان تار افتادی

شـبـیـه فـاطـمـه، بی‌اخـتـیـار افـتـادی            نـوشـتـه‌انـد که پـنـجـاه بــار افـتــادی

خوشا آن غریـبی که یارش تو باشی            قــرار دل بــی‌قــرارش تــو بــاشــی

خوشـا آن‌که تنـهـا تو را دوست دارد            چه خوش‌تر اگر دوستدارش تو باشی

پـس رهـسـپـار جـادۀ بـیت‎الـحـرام شد            شصت‎وسه سال فـرصت دنیا تمام شد

شصت‎وسه سال فرصت دیدار با خـدا            دیگـر تـمـام، دورۀ وحـی و پـیـام شـد