کاربری جاری : مهمان خوش آمدید
 
خانه :: شعر
موضوعات

اشعار



مدح و ولادت امام جعفر صادق علیه‌السلام

شاعر : ناشناس     نوع شعر : مدح و ولادت     وزن شعر : مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن     قالب شعر : غزل    

مـی‌آیـد از مـدیـنـه بـوی گـل شـقـایـق            در گـلـشـن ولایـت آمـد امــام صـادق

سـاقی ز ره رسـیـده با سـاغـر ولایت            آمد رئـیـس مـذهـب در سنگـر ولایت


در بـزم بـاده‌نـوشـان دلـدار دلـبـر آمد            بـنــیـانـگـزار فــقـه آل پـیـمــبــر آمــد

شهـر مـدیـنـه شادان از نغـمـه منـادی            بـاشـد ربـیـع الاول مـاه بـهــار شـادی

در کوچه کوچه دل پیچیده عطر بویش            چشم عروس زهرا روشن شده به رویش

: امتیاز

مدح و ولادت پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم

شاعر : قاسم صرافان نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : مفاعلن فعلاتن فع مفاعلن فعلاتن فع قالب شعر : غزل

زمین، به زمزمه می‌آید، همان شبی که تو می‌آیی            همان شب، آمنه می‌بیند، درون چشم تو دنیایی

ستاره‌ای بدرخشید و رسید و ماهِ دل ما شد            چه سرنوشت دل‌انگیزی، چه عاشقانۀ زیبایی


همین که آمده‌ای از راه، حجاز، محو تو شد، ای ماه!            یتـیم کوچک عبدالله! ببین نیامده، آقایی!

سلام ماه بنی‌هاشم! سلام بر تو ابوالقاسم!            دل از نگاه تو شد مُحرم، چه حج محشر و گیرایی

چنان کنار ابوطالب، ستوده حُسن تو را یثرب            که شد یقین به دل راهب: همان ستودۀ عیسایی

به هیچ آینه، جز حیدر، نه پادشاه و نه پیغمبر            شکوه و حُسن تو را دیگر، خدا نداده به تنهایی

به دختران نهان در گِل، بیا محمدِ نازک دل!            ببار تا که شود نازل، به قلب پاک تو، زهرایی

به آرزوی نگین تو، درآمده‌ست به دین تو            مسیح من! به کمین تو، نشسته است یهودایی

قسم به لیل و به گیسویت، به ذکر یاحق و یاهویت            به آیه‌، آیۀ ابرویت، به آن دو چشم تماشایی

در این هزارۀ ظلمانی، میان این همه حیرانی            برای این شب طوفانی، بخوان از آن دل دریایی!

از او که خال تو را دارد، که نام و حال تو را دارد            به شانه‌، شال تو را دارد، می‌آید او و تو می‌آیی

بخوان که در عرفاتم من، کنار آب حیاتم من            طنین یک صلواتم من، به شوق این همه زیبایی

: امتیاز

مدح و مناجات با پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم

شاعر : وحید قاسمی نوع شعر : مدح و مناجات با ائمه وزن شعر : فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن قالب شعر : غزل

تیـغ ابـرویت غزل را در خطر انداخته           پیـشِ پایت از تغـزل بسکه سر انـداخته

مـرد این مـیدانِ جـنـگِ نـابـرابـر نیستم           تیـرِ مـژگانت ز دستِ دل سپـر انداخـته


بنده‌ای؟ پروردگاری؟ این شکوهِ لایزال           شـاعـرانت را به امـا و اگـر انـداخـتـه!

نامی از میخـانه‌ها نگذاشت باقی نام تو           بـاده را چـشـم خـمـارت از اثـر انداخته

ساقیِ معراج، عرش گنبد خـضرایی‌ات           جبـرئـیل مست را از بـال و پر انداخته

کار دیگر از ترنج و دست هم، یوسف گذشت           تـیغ، سـرها را به اظـهـار نظـر انداخته

سود بازار نمک انگار چیز دیگری‌ست!           خـنـده‌ات رونق ز بـازار شکر انداخـته

عاشق و معشوق‌ها از هجر رویت سوختند           عشق‌تان آتش به جانِ خشک و تر انداخته

این تنورِ داغ مدح چـشم‌هایت؛ مهـربان           نـان خـوبـی دامـنِ اهـل هـنـر انـداخـتـه

مهربانیِ نگاهت، ای صبورِ سربه زیر           دولت شمشیر را از زور و زر انداخته

تا سبکباریِ دل، چوبِ حراجت را بزن           چین زلفت در سـرم شوقِ سفـر انداخته

آمـدم بـر آسـتـانت در زنـم، یـادم نبـود!           میخ سرخی کوثرت را پشت در انداخته

: امتیاز

مدح و ولادت پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم

شاعر : محمد جواد مهدوی نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : فاعلاتن مفاعلن فعلن قالب شعر : چهارپاره

روزی از روزهای مـاه ربیع            تـن سـرد زمـیـن بـهـاری شـد
بین هر
سوره، پای هر “جنت            آیه در آیـه “نـهـر” جاری شـد


یک بیابان خشک و لم یـزرع            با حصیر ستاره‌ها فرش است
خــانــه‌ای تــا ابــد پــذیـــرای            کـاروان مـلائک عـرش است

مـاه با مـوج بـرکه می‌رقـصد            کهکـشـان‌ها تـرانه می‌خـوانند
دامـن آیـنـه پـر از نـور اسـت            عـرشیان عـاشقانه می‌خـوانند

کوک عشق است ساز قافیه‌ها            عـاشـقـان در مدار معـشـوقـند
واژه در واژه شاعران هر بیت            بـر در اسـتـعــاره مـی‌کـوبـنـد

تـب مـسـتـی گـرفـتـه دنـیـا را            سـر سـاقـی مـا ســلامـت بـاد
افـق می، به وقت میخـانه‌ست            جان فدای تو، هر چه بادا باد

الـسـلام عـلـیـک یا مـحـبـوب            ای همه مهـر، ای حـبیب خـدا
مـظـهـر مـهـربـانی و خـوبـی            عـــلــت خــلـــق آدم و حــــوا

روز مبعث نه، بلکه در میلاد            بین گهواره‌ات “علق” خواندی
تن بـت‌ها و طـاق کـسـری را            پـلک بر هم زدی و لـرزاندی

از ازل جـبرییل، وحی به لب            بـر درت رفـت و آمـدی دارد
تا ابـد کـوچه باغ عـرش خـدا            عـطـر و بـوی محـمـدی دارد

: امتیاز
نقد و بررسی

بیت زیر سروده اصلی شاعر محترم است اما با توجه به وجود ایراد محتوایی در عدم رعایت شأن پیامبر؛ پیشنهاد می‌کنیم به منظور رفع ایراد موجود و حفظ بیشتر حرمت و شأن اهل بیت که مهمترین وظیفه هر مداح است؛ بیت اصلاح شده که در متن شعر آمده را جایگزین بیت زیر کنید؛ باده خطاب کردن پیامبر اصلا شایسته و صحیح نمی باشد

افـق می، به وقت میخـانه‌ست            حضرت بـاده، هر چه بادا باد

مدح و مناجات با پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم

شاعر : هادی ملک پور نوع شعر : مدح و مناجات با ائمه وزن شعر : فاعلاتن مفاعلن فعلن قالب شعر : مربع ترکیب

ای صـدای تـو آشــنــای هــمـه            ای نـگـاهـت گـره‌گـشـای هـمـه
مـهـر تـابـنـده، رهـنـمـای هـمـه            خـیــر بـی‌انـتــهــا بــرای هـمـه


تا نـبـودی بـشـر حـیـات نداشت
به حـیـات خود التـفـات نـداشت

آمـدی نـور شـب‌شـکـن بــاشـی            عــلـت روح در بــدن بـــاشــی
مـرهـم زخـم مـرد و زن بـاشی            آمــدی پـیــشــوای مـن بــاشــی

که به دل‌های مـرده جـان بدهی
سـرّ لــولاک را نـشــان بـدهـی

جـــلــوۀ تــو دلــیــل دیـــدن‌هــا            رفـتـن و دیــدن و رســیــدن‌هـا
مــنــم و شــوق دل بــریــدن‌هـا            شـوق از تـو سـخـن شـنـیـدن‌ها

جـان من از تو خـواهـشی دارد
بــا صــدایـت نـــوازشــی دارد

آمـــدی بــا نــویـــد اســـلامــت            وعــدۀ بـهـتـریـن سـرانـجـامـت
تـو بـخـوان بـا صــدای آرامـت            آیــه آیــه بــنــوشــم از جــامـت

تو بخوان تا که کفر خسته شود
لات، عـزّا،
هـبـل شکـسته شود

بـه زمـیـن رنـگ آسـمـان دادی            تــا خـــدا راه را نـــشــان دادی
تــن بــی‌ روح را تــکــان دادی            و خـودت سخـت امتـحـان دادی

گـفــتـی انـسـان بـیـا بـه آسـانـی
اشـهــدت را بـگــو
مـسـلـمـانـی

خشکـسالی گـذشت و بـاران شد            روزی بـنــده‌هــا فـــراوان شــد
عاشـقـی سخـت بود و آسان شد            آنکه آسـان گـرفـت سلـمـان
شـد

به علی کاش امت ایـمان داشت
کمی از رنگ و بوی سلمان داشت

علی آن ره شناس و راهنماست            سـرشـنـاسی در عـالـم بـالاسـت
آیــنـه آیـنـه صـفــات خــداسـت            خوب بنگر خـدا در او
پیـداست

کـیـست حـیـدر حـقـیـقـت ازلـی
چیست قرآن به غیر وصف علی

: امتیاز

مدح و مناجات با امام جعفر صادق علیه‌السلام

شاعر : جعفر حیدری نوع شعر : مدح و مناجات با ائمه وزن شعر : مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن قالب شعر : غزل

به جای تیغ خون آلود، تیغی جوهری داری           نه از مردان جنگ، از اهل دانش لشکری داری

کلاس درس نه، دکان عشق است این که می‌بینم           چه آوردی که از هفتاد ملت مشتری داری؟


زمان خطبه‌ات چرخِ فلک از کار می‌افتد           نه تنها از زمین از عرش هم پامنبری داری

به ظن دوستان گویی غریب افتاده‌ای هرچند           به زعم دشمنان آوازه‌ای سرتاسری داری

غلام ات مثل ابراهیم آتش را گلستان کرد           و این تازه غلام ات بود و بر او برتری داری

به هارون فکر می‌کردم، نوشتم که خدا را شکر           کنار دست خود مانند حیدر قنبری داری

دمیـدی در تن اسلام جان تازه‌ای دیگر           به باغ آفت زدند اما برایش نوبری داری

: امتیاز

مدح و ولادت پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم

شاعر : مصطفی کارگر نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : متفاعلن فعولن متفاعلن فعولن قالب شعر : ترکیب بند

لب واژه‌های عالم به ثنای مصطفی گرم            نفس فـرشته‌ها در جریان این ثـنا گرم

به کتاب مهـربانی غـزلی نوشت خالق            که قصیده در قصیده دل عاشقانه‌ها گرم


سرِ آستان هـستی سرِ شـاه‌بیت مـسـتی            به غبار بام شوق و به هزار مرحبا گرم

عطش خدا پرستی به ضمیر طاق افتاد            تن برج پادشاهان به رهایی از قبا گرم

نخی از عبای سبزش به جهان بهار بخشد            خنکای هر درخـتی کند آفـتاب را گرم

صلـوات می‌فـرسـتم به امین کـبـریایی            چه جمال دلـربایی به‌خدا دم خـدا گـرم

به جهان قـدم نهاده گـل بوستان توحـید
و شمیم مهـربانی به مشام عقـل پیچـید

شب تار نارسایی که عدم دم از عدم زد            دم دلپـذیر پاکـش به سرای دل قـدم زد

بشر از طفیلی او به شکوه قصه خیره            که وجود در تحیّر به امید جلوه دم زد

سخن از هوای نامش نتوان مگر به قرآن            که خدا کمال او را همه نقش محترم زد

نغمات مهر جاری به شکوه دفتر خاک            بنگر که حق چگونه به سرودنش قلم زد

بنشین به تازه دیـدن جریان آسمـان را            که دو دست پر قنوتش به تبسم صنم زد

خبر از فـنا نـگـیرد گـل روشن تـوسل            که سرود خوان چشمش غم و درد را به هم زد

غم و غصه ریشه‌کن شد که وزیده بوی احمد
بنـویس روی قـلبت صلـوات بر محمد

همه عالِـمان عـالـَم به نیاز بر سَرایش            چه قیامت عظیمی شده جاری از ولایش

شده روی دوش هستی عَـلَم ترانه برپا            که تمام جان برقـصد به نظـارۀ لوایش

بگذار پنجه بر دف شب پایکوبی ای دل            که سر افکنی ز شادی به هوای خاک پایش

بنـواز عـاشـقـانه سر شیـشـۀ طرب را            نکند شوی جدا از می‌ِ مانده در هوایش

به سماع هر حکایت که رسیده در روایت            رمقی نمانده باقی که سراید از صفایش

چه کـنم که لال لالم ولی اشتـیاق دارم            که دو رکعت آسمانی بشوم به مدح‌هایش

برسان مدد خدایا که از او سخن بگویم
شب شعـر ماه برپا شده در
رگ گلویم

: امتیاز

مدح و مناجات با پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم

شاعر : داریوش جعفری نوع شعر : مدح و مناجات با ائمه وزن شعر : مفاعیلن مفاعیلن مفاعیل قالب شعر : غزل

دلـم مـسـت و گـرفـتـار محـمد            سـرم سـرگـرم بـازار مـحـمـد

ندارم سایه‌ای بر سر به غیر از            صـفـای مـهـر سرشـار محـمد


تمام هـسـتی عـالـم خـدا گـفت            بـود رهـن و بـدهـکـار محـمد

به محشر می‌رود با توشه‌ای پر            کـسـی که شد خـریـدار محـمد

امیرالمـومنین مشکـل‌گـشا شد            ز سـوداهــای بــازار مـحـمـد

یـد الـلـهـی بـه حــیــدر داد الله            که شد دست عـلـی یـار محمد

اگر چه گشت زهرا کوثر ناب            شد از احـسان سـرشـار محمد

نشد سلـمان مسلـمان تا زمانی            که از جان شد خـریدار محمد

علی فرمـود منّا را به سلـمان            که باشـد گـنـج اسـرار مـحـمد

نه هر میثم که اشهد گفت بر لب            رود بـا ســر سـرِ دار مـحـمـد

محـمد گـفت از فـرمایش رب            عـلـی گـفـتا ز گـفـتـار محـمـد

سلامت بگذرد از راه محـشر            هر آنکس گشت بیـمار محـمد

صراط مسـتـقـیـم اهـل تـقـوی            نـبـاشـد غــیـر افـکـار مـحـمـد

خدا قرآن شریعت دین و مذهب            هـمه پـنـدار و کـردار مـحـمـد

به روز حشر خالی نیست دستی            که زد دسـتی به دستار محـمد

: امتیاز

مدح و ولادت پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم

شاعر : کمیل کاشانی نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : فاعلاتن فاعلاتن فاعلن قالب شعر : مربع ترکیب

مکه را امشب شکوهى دیگر است            مروه امشب با صفا پا تا سر است
نـور بـاران باخـتر تا خاور است            دامن بانـوى شب پُـر اخـتر است


آسـمان گـشـته زمـین بوس زمین
دفـتر شـوق است قـامـوس زمـین

سبز در سبز است صحراى حجاز            وه چه رؤیایى ست غوغاى حجاز
بوسه زد خورشید بر پاى حجـاز            یـا مـحـمـد گـشـتــه آواى حـجـاز
وسـعــت اُمُّ الـقــرى لـبـریـز راز
می‌فروشد بر
بهشت و عرش ناز

آمـنـه خـاتــون مـهــر و آفــتــاب            روح پـاکـش پـاک‌تر از روح آب
درد او را می‌کشد در پیچ و تاب            شـعـله‌ور پا تا سـرش در
التهـاب
درد را امــا تـحــمــل مــی‌کــنــد
در
دلـش یـاد خــدا گـل مـی‌کــنـد

آمــنــه امــشـب پــســر مـی‌آورد            آفـــریـن قــرص قــمــر مـی‌آورد
مــژده صــبــح ســحــر مـی‌آورد            مـرد ایــمــان و ظــفــر مـی‌آورد
از تـبـار بـت‌شـکـن نـسـل خـلـیل
گـمـرهــان وادى شـب را دلـیــل

ایـن پـسـر دُرّ یــتــیـم انّــمــاسـت            بین خوبان دو عـالم مصطـفاست
سینۀ او ساحت صدق و صفاست            قـلـب او آئـیـنــۀ وحـى خــداسـت
دین حق از فـیض او تکـمـیل شد
معـجـز مـیـلادش عـام الـفـیل شد

او بــود حُــســن خــتــام انــبــیــا            اول و آخــــر کـــلام انـــبــــیــــا
آخـریـن جــرعـه ز جــام انـبــیــا            ســیــد خــلـقــت امـــام انــبـــیـــا
در صف نوبت اگرچه خاتم است
لـیک در
رتـبه رسول اکرم است

بـا شـمـایـم آى بـت‌هـا بـشـکـنـیـد            اى هبل اى لات و عزّى بشکـنید
تخت خسرو،
طاق کسرى بشکنید            دسـت‌هـاى فـتـنـه آرا بـشـکــنـیـد
جان هستى، عشق سرمد می‌رسد
جــلـوۀ حُــسـن مـحـمـد مـی‌رسـد

: امتیاز

مدح و ولادت امام جعفر صادق علیه‌السلام

شاعر : غلامرضا سازگار نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : مفعول مفاعلن فعولن قالب شعر : مثنوی

ای روح صداقت از دم تو            ای گـوهـر عـلـم از یـم تـو

زیـبـنـدۀ توست نام صـادق            الحـق که تویی امام صادق


بر هر سخـنت ارادت عـلم            در هر نـفـست ولادت علم

مـیـلاد تـو ای ولیّ سـرمـد            شــد روز ولادت مـحــمــد

در هــفـدهــم ربـیــع الاول            شد نور تو بر زمین محوّل

از صـبـح ازل امـام عـلمی            تـا شـام ابــد تـمـام عـلـمـی

دانش ز دم تو راست قامت            اسـتـاد عــلـوم تـا قــیـامـت

قـرآن به دم تو خو گـرفـته            ایـمـان ز تـو آبـرو گـرفـته

با نطـق تو زنـده تا قـیامت            تـوحـید و نـبـوت و امامت

ای در دهـنت زبـان قـرآن            قرآن همه جان، تو جان قرآن

روید چو به بوستان شقایق            از لـعـل لـبـت دُر حـقـایـق

وصف تو هماره بر لب ماست            راه و روش تو مکتب ماست

با تو همه جا مدینـۀ ماست            این گفت تو نقش سینۀ ماست:

هرکه شمرد سبک صلاتش            فــردا نـبــود ره نـجــاتـش

دور است ز خط طاعت ما            بـر او نـرسـد شـفـاعـت ما

تو مـخـزن عـلم کـبـریـایی            تـو وارث خـتم الا نـبـیایی

حق را نفس تو نوشخند است            قرآن به دمت نیازمند است

قـرآن کـه دُر کـلام سـفـتـه            با نطق تو حرف خویش گفته

هـر آیـه کـه جـبـرئـیل آرد            بی نـطـق شـما زبـان ندارد

او راه و شـما چراغ راهید            ناگـفـته و گـفته را گـواهید

تو بر تن پـاک عـلم، جانی            اسـتــاد مـفـضّـل و ابــانـی

دانشـگـه نـور حـق، پیامت            صدها چو زُراره و هشامت

دارند جهـانـیـان بـصـیرت            از مؤمن طاق و بوبصیرت

ای زنـدگـی‌ام هـدایـت تــو            دیـن و دل مـن ولایـت تـو

مـهـر تو هـمه عـقـیـدۀ من            مشـی تو مـرام و ایـدۀ مـن

روزی که گِل مرا سرشتند            بر لوح دلـم خطی نوشـتـند

این خط نـوشته را بخوانید            من جـعـفـریـم هـمه بـدانـید

دلـبـاخـتـه‌ای ز اهـل بـیـتـم            خـاک ره عـبدی و کُـمـیـتم

فـــریـــاد دوازده امـــامـــم            نور است به هر دلی کلامم

باشد که به خـاک پای میثم            مـیـثم” بـشود فـدای مـیـثم

: امتیاز

مدح و ولادت پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم

شاعر : محمد حبیب زاده نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن قالب شعر : غزل

رسـیـد حـضرت بـاران سر بیـابـان‌ها            چـکـیـده نـم نمـکی و شـده گـلـستان‌ها

بـهـار هم به تـماشـای این طـرف آمد            که لـذتـی بـبـرد از بـهــار بـسـتـان‌هـا


به محض رویت حُسن جـمال زیبایش            بساط عـشق شکـوفـا شـود زمستان‌ها

شـکـوه آمـدنـش را نـسـیم سـر می داد            رسید لحظۀ خوش یومن کل دوران‌ها

به دست آمنـه خـورشید آخـرین تابـید             همانکه معجزه اوست عشق و قرآن‌ها

کسی که پشت بتان را به خاک خواهد زد            و کائـنات بگـیرد از او چه فـرمان‌ها

مسیر راه عبورش پُر است از عاشق            و دیـده می شـود آن بیـن تا سلیـمان‌ها

همان کسی که شود کشتی نجات بشر            همان که دور و برش پُر شود ز سلمان‌ها

اذان بگـوید و دل‌ها شود مـطیـع خـدا            همانکه برگ برگ برنده ست بر مسلمان‌ها

: امتیاز

مدح و ولادت پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم

شاعر : رضا قاسمی نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن قالب شعر : غزل

عـاقـبت قـرعـۀ نـامت به لـبِ ما افتاد           شده سیراب، کـویری که به دریا افتاد

گـلِ لبخـند، به بـاغِ لب‌مان کـاشته شد           خـبــرِ آمــدنـت روی زبــان‌هـا افـتـاد


وقتی از چهـرۀ تو پرده‌گـشایی کردند           رونـق از سکـۀ هر چهـرۀ زیـبا افـتاد

نفسش زندگی آموخت به مردن؛ وقتی           به شـفـاخـانـۀ تـو راه مـسـیـحـا افـتـاد

از تو و معجزه‌هایت چه بگویم؛ وقتی           شـاخـۀ باغـچـه‌ات از یَـدِ بـیـضا افـتاد

چون زمین جای کمی بود، برای قدمت           ردّ پـایـت بـه سـر عــالـم بــالا افـتــاد

آنقـدَر اوج گـرفـتی به شبِ معـراجت           بـال جـبـریل، به دنـبال تو از پـا افتاد

و در آن راه، که می‌رفت، به اَوْ اَدْنی‌ها           باز هم چـشم تو بـر چهـرۀ مـولا افتاد

چــشـم تـو آیـنـۀ قـدّیِ خــوبـی‌هـا شـد           هر زمانی که نگـاه تو به زهـرا افـتاد

سبز شد عشق، به لم‌یزرعِ تاریکِ دلم           تا نگـاهم به گُـلِ گـنـبد خـضری افـتاد

: امتیاز

مدح و ولادت امام جعفر صادق علیه‌السلام

شاعر : ناشناس نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : مفاعلن مفاعلن مفاعلن مفاعلن قالب شعر : مسمط

به هر کرانه سر زده روشنی صبح امید            باد بهار عاشقان، به جانب چمن وزید

ز مشرق طلوع نور، صبا رسد به صد نوید            به گوشۀ بنفشه زار، یک گل تک دانه دمید


گلی که چشم دو جهان، شبیه او دگر ندید

ز آسمان ز کهکشان، زمزمه می‌رسد به گوش            کسی به جمع قدسیان، نمانده ساکن و خموش

عیان شده ز بی نشان، نشان جنبش و خروش            داده سبو بر همگان، ساقی مستِ مِی فروش

هر که در این دایره بود، کوثر ناب سرکشید

میان باغ و گلسِتان، گل یگانه می‌رسد            نور زمین و آسمان، در این میانه می‌رسد

در شب تار اختران، ماه زمانه می‌رسد            عشق از آن سوی جهان، بدین بهانه می‌رسد

که در طریق دلبری، دلبر دلبران رسید

کسی که شد ز غمزه‌اش، طریق دلبری تمام            همان که جمع انبیاء به حضرتش دهد سلام

هم او که چشم مست او، ربوده دل ز خاص و عام            در شب میلاد نبی، ز بیت پنجمین امام

جلوه نموده عالمی، که عالمش شده مرید

خدا نموده در رُخش، تجـلی دوباره‌ای            هر دو جهان به امر او، به غمزه و اشاره‌ای

که دم به دم ز روی او، به خود کند نظاره‌ای            عصمت و نور هشتمین، یا ششمین ستاره‌ای

که در سپهر سروری، خدای عشق برگزید

بگو یا یاس و نسترن، عطر شقایق آمده            ز رحمت و لطف خدا، هرآن چه لایق آمده

به جسم بی روح زمان، جان خلایق آمده            ز نسل پاک فاطمه، حضرت صادق آمده

خدا کسی به صدق او، به خلقتش نیافرید

راستی از صداقتش، کرم رهین منتش            نم نم باران وجود، بارش ابر رحمتش

سخاوت و بخشش و جود، سائل یک کرامتش            خلـقت کل مـاسـوا، به خـاطر ولایتـش

تمام آفـریـنـش از، محـبـتـش شده پـدید

مست شود حور و ملک، ز نغمه‌های یاربش            درس ولایت است و عشق، زمزمه‌های مکتبش

اختر و ماه و کهکشان، چراغ کوچک شبش            هم او که ذکر فاطمه، بوده دمادم به لبش

بدین جهت از دو لبش، کوثر ناب می‌چکید

به پیش نور روی او، شرم نموده مهر و مه            به پای درس و بحث او، خیل ملک چو طفل ره

یکسره یغما ببرد، دل به دو چشمان سیه            مرید مکتبش دگر، نمی رود سمت گنه

سوی گناه کی رَوَد، آن که محبتش چشید

ز چشم مشکین و لبش، ز ابروی کمان مگو            برای سجده پیش او، ز اهل آسمان مگو

ز مستی زیارتش، به جمع قدسیان مگو            که گفتی نباشد آن، چه عشق شد نهان، مگو

اگر خدا جلوه کند، چگونه شرح می‌دهید

هرکه به درگه‌ش رسد، شود همه دست نیاز            به موسم ولادتش، خدا به او نموده راز

به پیشگاه حق خودش، لب به نیاز کرده باز            به لحظه شهادتش، کند سفارش به نماز

به رسم عشق جان دهید، تا که ولایتش خرید

: امتیاز
نقد و بررسی

بیت زیر سروده اصلی شاعر محترم است اما به دلیل مغایرت با مضامین زیارت جامعۀ کبیره « وَ وَرَثَةِ الْأَنْبِياءِ، وَسُلالَةَ النَّبِيِّينَ، وَصَفْوَةَ الْمُرْسَلِينَ » و عدم رعایت شأن انبیا؛ پیشنهاد می‌کنیم به منظور رفع ایراد موجود و پیروی از فرامین و آموزه‌های ائمّه، بیت اصلاح شده که در متن شعر آمده را جایگزین بیت زیر کنید

به پیش نور روی او، شرم نموده مهر و مه            به پای درس و بحث او، خضر و خلیل طفل ره

بیت زیر به منظور جلوگیری از اغراق بی مورد تغییر داده شد

یکسره یغما ببرد، دل به دو چشمان سیه            هر که شود محب او، نماندش هیچ گنه

بیت زیر به دلیل عدم رعایت قافیه که اصلی ترین رکن شعر است تغییر داده و اصلاح شد

به لحظه شهادتش، کند سفارش به نماز            به رسم عشق جان دهید، تا که ولایش بخرد

مدح و ولادت امام جعفر صادق علیه‌السلام

شاعر : یاسر رحمانی نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : مربع ترکیب

مـاه ربـیـع آمـد و فـصـل بـهـار شـد            بلبل ترانه خوان به سر شاخسار شد

آثـار وجـد در هـمه جـا آشـکـار شـد            سیمرغ بخت با دل شـوریـده یار شد


روشن همه جهان شده زانوار سرمدی

پُـر گـشته کـائـنات ز عـطر محـمدی

خـورشید حُـسن از افـق دلـبری دمید            فصل خزان گذشت و بهاری دگر رسید

جـان فـسرده بـاده جـانـانه سـرکـشید            بی‌مـایه نـاز یار گـرانمـایه را خـرید

آنشب کسی ز کوچه دلها عبور کرد

کز مقدمش زمین و زمان غرق نور کرد

گر شیعه بر تمام خلایق سرآمد است            یا روز حشر شامل الطاف سرمد است

سوی بهشت یکسره در رفت و آمد است            این اعـتـبـار از کـرم آل احـمـد است

شکر خـدا که جـمله مسلـمان احمدیم

دلـــدادگــان صــادق آل مـحــمــدیــم

: امتیاز

مدح و ولادت پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم

شاعر : غلامرضا سازگار نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن قالب شعر : مسمط

امشب به مـلائك خـبری تـازه رسیده            لبخـنـد نجـات از نـفـس صبـح دمـیده
شیطان عوض جامه دل خویش دریده            اوصاف خـدا از دهـن بت كه شـنـیده


یك صبحـدم و این همه اعیاد كه دیده

اعیاد خدا گشته از این صبح پـدیـدار

ای بـحـر تـجـلا! گـهـرت بـاد مبارك            ای طـور نبـوّت! شـجـرت باد مبارك
ای مكـه! نـسـیم سـحـرت بـاد مبارك            ای آمـنـه! قـرص قـمـرت بـاد مبارك
مـیـلاد گـرامـی پـسـرت بـاد مـبـارك

دامان تو تا حـشر بود مطـلع الانـوار

ای گمشدگان! گـمشدگان! راهـبر آمد            در عـرصۀ بـیـدادگـری، دادگـر آمـد
تكـبیر بگـوئـید كه هجران به سر آمد            تـهـلـیـل بـرآریـد كـه پـیـغـامـبـر آمـد
پـیـغـامـبـر از بهـر نـجـات بـشـر
آمد

آمـد به جـهـان قافـله را قـافـلـه‌سـالار

تـوحــیـد بـود لالـۀ بـسـتــان مـحــمـد            جـبـریـل بود مـرغ گـلـسـتان مـحـمـد
تهـلـیـل بـگـوئـیـد بـه فـرمـان محـمـد            خلقـت همه گـشـتـند ثـنـا خوان محـمد
ذكـر
هـمـگــان آیـۀ مـا كــان مـحـمـد

از قــول خــدای احــد و قــادر دادار

این نور جمال ازل، این خالق نور است            این هم سخن موسی، در وادی طور است
این روی صحف، صورت زیبای زبور است            این روح عدالت به محیط زر و زور است
این منجی آن دخترك زنده به گور است

این است كه گل سبز كند از شرر نار

این است كه او بود و همه خلق نبودند            این است كه با نام خوشش نامه گشودند
این است كه خیل ملكش سجده نمودند            وصفش همه گفتند و شنیدند و سرودند
گـفـتند و
شنـیدند و سرودند و ستودند

با این همه كردند به عجز سخن، اقرار

این است كه تـوحـید از او نام گـرفته            این است كه خورشید از او وام گرفته
این است كه از روح بشر، دام گرفته            این است كه دل از دمش آرام گـرفته
این است كه از دست خدا جام گرفته

سر تا قـدم از عـلم الهی شده سرشار

ای جـان هـمه عـالـم و آدم به فـدایت            ای هستی هستی كمی از لطف و عطایت
گلـبوسۀ فـردوس، به خاك كـف پایت            روئـیـده مسیح از نفـس روح فـزایت
كـار مـلـك و ذكـر خـداونـد، ثـنــایـت

این ذكر الهی است كه دائم شده تكرار

ای چرخ كهن خاك ره طفل صغیرت            روشنـگـر بـزم ازلـی روی مـنـیـرت
تا حـشر، بـزرگـان جهـانـند حـقـیرت            حتی به جـنان اهل بهـشـتـند فـقـیرت
پیغـامـبران یكـسـره بـودنـد بـشـیـرت

پیـوسـته نمـودنـد به آقـایـی‌ات اقـرار

اوصاف تو چون وصف خدا فوق حساب است            قرآن تو را سلطه بر این چار كتاب است
حُب تو ثواب است، ثواب است، ثواب است            بغض تو عقاب است، عقاب است، عقاب است
تو آب حیاتی و جهان بی‌تو سراب است

تو مهری و روز همه بی‌توست شب تار

مـا امّـت وحـی و تو وحی آور مـایی            تا هـست خـدایـی خـدا، رهـبـر مـایی
تو جـان هـمه عـالـمی و در بر مایی            تو سـایـۀ لـطف ازلـی بـر سـر مـایی
تا شـام ابـد مشـعـل روشنـگـر مـایـی

بی‌نور تو، توحید محال است، نه دشوار

بی‌دست تو حق بر روی كس در نگشاید            بی‌دوسـتـی‌ات حـمـد خـداونـد نشـایـد
بی‌حسن تو یوسف ز كسی دل نرباید            بی‌نـام تو زنگ غـمـی از دل نـزداید
مـدح تو نه از
«میثم»، از خلـق نیاید

گیرم ز عـقـیق همه ریزد دُر شهـوار

: امتیاز
نقد و بررسی

ابیات زیر در تمام سایت‌ها « تا جائیکه ما بررسی کردیم» حتی سایت نخل میثم بصورت زیر آمده است که احتمالا اغلاط تایپی است و موجب بر هم خوردن ردیف و قافیه و معنای شعر شده است، لذا جهت رفع نقص اصلاح گردید

ما امّـت وحـی و تو پـیـام آور وحیی            تا هـست خـدایـی خـدا، رهـبـر مـایی

مدح و ولادت پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم

شاعر : فاطمه وثوقی نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : فاعلاتن مفاعلن فعلن قالب شعر : مثنوی

ای نــمــازِ تــو آفــتــابِ خــدا            آخـریـن شـاه بـیـت نـابِ خـدا

محـور گـردش زمین و زمان            آسـمـانـی‌تـریـن نـگـاهِ جـهـان


شعرمن با تو چون محک بخورد            واژه‌ها یک به یک ترک بخورد

در مـیـان قـبـیـلـه‌هـای عـرب            بیـن احـسـاس‌های مـردۀ شـب

بیـن انـدیـشـه‌هـای ویـرانـگـر            و خـرافــاتـیـان عــصـیـان‌گـر

وقـتِ تـعــبــیـر خـلـق آدم شـد            که جهان پُر ز عطر مریم شد

ناگـهـان آسمـان دگـرگـون شد            ابـرهـای زمـان دگـرگـون شد

کاخ کسرائیان به لرزه نشست            خـنجـر ظلـمت شبانه شکـست

و شِکـفـتی که بشـکـفـد ایـمان            و نـمــیـرد صدای دخـتـرکـان

در شـتـابی پُـر از جـهـالـت‌ها            خـفـتـه بـودیم پـشـت عـادت‌ها

مـانـده بودیم در مَـنیَّت خویش            آمـدی با خلـوص نـیّت خویش

نرم و آهـسته زنـده‌مان کردی            و کـریـمانـه بـنـده‌مـان کـردی

بارش رحـمتی ز جانب عشق            قطره قطره همه مراتب عشق

حُـسن خُـلـق تـو انـقـلابِ خـدا            خـاتـم الـمـرسـلـین کـتاب خـدا

: امتیاز

مدح و ولادت پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم

شاعر : رضا قاسمی نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن قالب شعر : غزل

در زمانی که جهان از جهل، غرق ظلمت است           آمد آن خورشید، که نورش دلیل خلقت است

آمده حُـسن خـتام و سَـروَر پـیغـمـبران           آنکه توصیفِ جمالش کار این جمعیت است


خُرد شد ایوان کسریٰ ریخت سقفش بر زمین           بسکه این مولود، دارای وقار و هیبت است

در دیار فـارس‌ها آتشکده خـاموش شد           اتفـاقـاتی که افـتاده دلیل حـیـرت است

آمد و ابلیس، راهش بسته شد بر آسمان           آسمان هم با وجود او پُر از امنیت است

تخت شاهان سرنگون شد سحر ساحر‌ها عقیم           تازه این‌ها گوشه‌ای از جلوۀ آن حضرت است

آمده آنکس که خاک ردّ پایش از طلاست           همقدم با او زمین می‌گردد و در حرکت است

خاک، حاصلخیز شد از گرد و خاک مقدمش           با وجود او کویر خشک، غرق برکت است

لحظه‌ای خندید، روشن شد زمین و آسمان           در میان عرش، هم از نور رویش صحبت است

ارتباط عرش را با فرش، ممکن کرد او           اصلا این مولود، ذاتاً در وجودش وحدت است

: امتیاز

مدح و ولادت پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم

شاعر : سید ضیاءالدین شفیعی نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن قالب شعر : غزل

زمین گهواره كابوس‌های تلخ انسان بود           زمان چون كودكی در كوچه‌های خواب حیران بود

خـدا در ازدحـام ناخـدایـان جهـالت گـم           جهان در اضطراب و ترس در آغوش هذیان بود


صدا در كوچه‌های گیج می‌پیچید بی حاصل           سكوتی هرزه سرگردان صحرا و بیابان بود

نمی‌روئید در چشمی به جز تردید و وهم و شك           یقین تنها سرابی در شكارستان شیطان بود

شبی رؤیای دور آسمان در هیأت مردی           به رغم فتنه‌های پیش رو در خاك مهمان بود

جهان با نامش از رنگ و صدا سیراب شد آخر           محمد؛ واپسین پیغمبر خورشید و باران بود

: امتیاز

مدح و ولادت پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم

شاعر : اکرم بهرامچی نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن قالب شعر : غزل

سکوتِ تیرۀ تاریخ سرگردان و حیران بود           زمان خاموش‌تر در گوشۀ ذهنی پریشان بود

جهالت ذهنِ انسان را چنان بی‌وقفه پر می‌کرد           که استدلال هم افتاده در گرداب هذیان بود


خدا یک واژه تاریک و نامفهوم بود وخشک           نمادِ بت، امیدِ خانه‌های بت‌پرستان بود

سکوتی ممتد و تاریک، در متنِ زمین می‌ریخت           گناه و جهل و بدعت، سازِ خوش آهنگِ شیطان بود

نگاه فصل‌ها روی زمین خشکیده می‌روئید           و بذر عشق محروم از صدای پای باران بود

تبِ بانگ ابابیل از سکوتِ آسمان بارید           و بعد از آن شروع سالهایی بس خروشان بود

خدا تابید بر روی زمین تا روشنی بخشد           به ذهنِ تیرۀ انسان، و آن میلادِ عرفان بود

خدا از عرش بر بالِ ملائک مهر را پاشید           شب اعجاز میلاد محمد، عطفِ انسان بود

و بر روی زمین کاخ مدائن‌ها فرو می‌ریخت           شکوه جشنِ میلاد محمد، پایکوبان بود

شنیدند آسمانی‌ها که یک مرد یهودی گفت           بشارت داد موسی، این شب میلاد پیمان بود

تبِ آذر گُشَسبِ پیر خاموشی گرفت آنگاه           نگاهِ روشنِ چشم محمد بود و قرآن بود

: امتیاز

مدح و مناجات با پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم

شاعر : سید رضا مؤید نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : فاعلاتن فاعلاتن فاعلن قالب شعر : مثنوی

مكه امشب غرق شوری دیگر است            آسـمان روشـن ز نـوری دیگر است
شـب بــود آبــسـتــن رازی بــزرگ            در حـجـاب مـكـه اعـجـازی بـزرگ


سر به سوی كـوه و صحـرا می‌كشد            انـتــظــار صـبــح فــردا مـی‌كــشــد
پـای تـا سـر شـوق و سر تا پا نـگـاه            شــاهــد مــردی كـه مــی‌آیــد ز راه

شاهد مردی كه خود رهبر شده است            او امیـن بودست پیـغـمـبر شده است
راد مــردی كـو بــود خــیــرُ الــورا            آفـــتـــابــی كـه بـــتـــابــد از حـــرا
ســاحـت غــار حــرا عــرش نـمــاز            گــلـشـن بـشـكـفـتــن گــل‌هــای راز
مـحـفـل اُنـس خـلـیـلـی دیـگـر اسـت            گو حبیب، او از خـلیل اولی‌تر است
چـون شـود گـرم مـنــاجــات و دعـا            گـم شــود در جــذبــه عــشــق خــدا
آیــدش در جــلــوه نــور كــردگــار            وز مــیــان نــور بـانــگـی آشــكــار
كـی مـحـمـد ای رسـول مـا بـخـوان            خـیز و باسـم رَبـك الاعـلـی بـخـوان
تـو رسـول اسـتـی و قـرآنـت كـتـاب            انـبــیــا چـون انــجــم و تـو آفــتــاب
كـن ســخــن آغــاز از ربِّ الــفــلـق            آنــكـه انــســان آفــریـــده از عــلــق
آن نــدا وحـی و مـنـادی جـبــرئـیـل            پـیـك پـیـغــام خــلـیــلـی بـر خـلـیــل
احــمــد اُمّـی لـقــب؛ لـب بــاز كــرد            بــا مـــنــادی هــــم نـــدا آواز كــرد
روح عالم جان گرفت از جان وحی            شد دهـانش چـشـمـۀ جـوشـان وحـی
صـبـح رویـش مـطـلـعُ الانــوار شـد            سـیــنــه او مــخــزن الاســرار شــد
در حــرا فـرمــان حُــرّیـت گــرفـت            وز خــدا تــاج عــبــودیـت گــرفــت
بـــنــده حــق مـــحــرم در گــاه شــد            ابـن عــــبــــدالــلـه، عـبــدالـلـه شــد
از عـبــادت بـا خـدا هـمـراز گـشـت            در مــیـان انــبــیـاء مـمـتــاز گـشـت
بهـتـرین وصفـش كـمال بنـدگی ست            چون محـمد ذات حق را بنده كیست
ای مـحـمــد ای بــزرگ رهــبـــران            عـــقــل اوّل آخــر پــیـــغـــمــبــران
ای رخـت در مـحـفـل تـوحـید شـمع           
حسن و لطفت و عدل و رحمت در تو جمع
ناسـخ هـر دین و آئـیـن دیـن تـوست            وحی مـنـزل گـفـته و فـرمان توست
ای وجــودت رحـمــة الـلـعــالــمـیـن            فـیض عـامت شامـل مـسـتـضعـفـیـن
بــخـــش عــــزّت امــت اســــلام را            سر فـرازی بخـش خـاص و عـام را
بر مـؤیـد كـن نـظـر ای فـیـض عـام            تــا نــلــغــزد پــایـش از خــط امــام

: امتیاز

مدح و ولادت پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم

شاعر : کمیل کاشانی نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : غزل

پیغـمبر صداقـت و ایـمان خوش آمدی            کامل ترین حقـیقت انسان خوش آمدی

دنـیا کـویـر تـشـنه و تو کـوثـر حـیات            سر تا به پا طراوت باران خوش آمدی


نازل شدی ز کنگـرۀ عـرش بر زمین            ای مشـرق تجـلـی قـرآن خـوش آمدی

عزی، منات و لات به پای تو ریختند            عمر هبل رسیده به پایان خوش آمدی

پیش از تو عشق و خوبی و احساس مرده بود            تا زندگی ببخشی، چون جان خوش آمدی

: امتیاز
نقد و بررسی

ابیات زیر سروده اصلی شاعر محترم است اما پیشنهاد می‌کنیم به منظور انتقال بهتر معنای شعر ابیات اصلاح شده که در متن شعر آمده را جایگزین بیت زیر کنید.

دنـیا کـویـر تـشـنه و تو قـاصـد بـهـار            سر تا به پا طراوت باران خوش آمدی