-
مناسبتها، وقایع و اعمال ماه محرم - مناسبتها، وقایع و اعمال ماه صفر
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه رجب
- سایت قرآنی تنـــــزیل
- سایت مقام معظم رهبری
- سایت آیت الله مکارم شیرازی
- سایت آیت الله نوری همدانی
- سایت آیت الله فاضل لنکرانی
- سایت آیت الله سیستانی
بازدید امروز : 2127
مدح و ولادت امام جعفر صادق علیه‌السلام
مـاه ربـیـع آمـد و فـصـل بـهـار شـد بلبل ترانه خوان به سر شاخسار شد آثـار وجـد در هـمه جـا آشـکـار شـد سیمرغ بخت با دل شـوریـده یار شد روشن همه جهان شده زانوار سرمدی پُـر گـشته کـائـنات ز عـطر محـمدی خـورشید حُـسن از افـق دلـبری دمید فصل خزان گذشت و بهاری دگر رسید جـان فـسرده بـاده جـانـانه سـرکـشید بی‌مـایه نـاز یار گـرانمـایه را خـرید آنشب کسی ز کوچه دلها عبور کرد کز مقدمش زمین و زمان غرق نور کرد گر شیعه بر تمام خلایق سرآمد است یا روز حشر شامل الطاف سرمد است سوی بهشت یکسره در رفت و آمد است این اعـتـبـار از کـرم آل احـمـد است شکر خـدا که جـمله مسلـمان احمدیم دلـــدادگــان صــادق آل مـحــمــدیــم
: امتیاز
|
 |
 |
مدح و ولادت پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم
امشب به مـلائك خـبری تـازه رسیده لبخـنـد نجـات از نـفـس صبـح دمـیده یك صبحـدم و این همه اعیاد كه دیده اعیاد خدا گشته از این صبح پـدیـدار ای بـحـر تـجـلا! گـهـرت بـاد مبارك ای طـور نبـوّت! شـجـرت باد مبارك دامان تو تا حـشر بود مطـلع الانـوار ای گمشدگان! گـمشدگان! راهـبر آمد در عـرصۀ بـیـدادگـری، دادگـر آمـد آمـد به جـهـان قافـله را قـافـلـه‌سـالار تـوحــیـد بـود لالـۀ بـسـتــان مـحــمـد جـبـریـل بود مـرغ گـلـسـتان مـحـمـد از قــول خــدای احــد و قــادر دادار این نور جمال ازل، این خالق نور است این هم سخن موسی، در وادی طور است این است كه گل سبز كند از شرر نار این است كه او بود و همه خلق نبودند این است كه با نام خوشش نامه گشودند با این همه كردند به عجز سخن، اقرار این است كه تـوحـید از او نام گـرفته این است كه خورشید از او وام گرفته سر تا قـدم از عـلم الهی شده سرشار ای جـان هـمه عـالـم و آدم به فـدایت ای هستی هستی كمی از لطف و عطایت این ذكر الهی است كه دائم شده تكرار ای چرخ كهن خاك ره طفل صغیرت روشنـگـر بـزم ازلـی روی مـنـیـرت پیـوسـته نمـودنـد به آقـایـی‌ات اقـرار اوصاف تو چون وصف خدا فوق حساب است قرآن تو را سلطه بر این چار كتاب است تو مهری و روز همه بی‌توست شب تار مـا امّـت وحـی و تو وحی آور مـایی تا هـست خـدایـی خـدا، رهـبـر مـایی بی‌نور تو، توحید محال است، نه دشوار بی‌دست تو حق بر روی كس در نگشاید بی‌دوسـتـی‌ات حـمـد خـداونـد نشـایـد گیرم ز عـقـیق همه ریزد دُر شهـوار
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم
ای نــمــازِ تــو آفــتــابِ خــدا آخـریـن شـاه بـیـت نـابِ خـدا محـور گـردش زمین و زمان آسـمـانـی‌تـریـن نـگـاهِ جـهـان شعرمن با تو چون محک بخورد واژه‌ها یک به یک ترک بخورد در مـیـان قـبـیـلـه‌هـای عـرب بیـن احـسـاس‌های مـردۀ شـب بیـن انـدیـشـه‌هـای ویـرانـگـر و خـرافــاتـیـان عــصـیـان‌گـر وقـتِ تـعــبــیـر خـلـق آدم شـد که جهان پُر ز عطر مریم شد ناگـهـان آسمـان دگـرگـون شد ابـرهـای زمـان دگـرگـون شد کاخ کسرائیان به لرزه نشست خـنجـر ظلـمت شبانه شکـست و شِکـفـتی که بشـکـفـد ایـمان و نـمــیـرد صدای دخـتـرکـان در شـتـابی پُـر از جـهـالـت‌ها خـفـتـه بـودیم پـشـت عـادت‌ها مـانـده بودیم در مَـنیَّت خویش آمـدی با خلـوص نـیّت خویش نرم و آهـسته زنـده‌مان کردی و کـریـمانـه بـنـده‌مـان کـردی بارش رحـمتی ز جانب عشق قطره قطره همه مراتب عشق حُـسن خُـلـق تـو انـقـلابِ خـدا خـاتـم الـمـرسـلـین کـتاب خـدا
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم
در زمانی که جهان از جهل، غرق ظلمت است آمد آن خورشید، که نورش دلیل خلقت است آمده حُـسن خـتام و سَـروَر پـیغـمـبران آنکه توصیفِ جمالش کار این جمعیت است خُرد شد ایوان کسریٰ ریخت سقفش بر زمین بسکه این مولود، دارای وقار و هیبت است در دیار فـارس‌ها آتشکده خـاموش شد اتفـاقـاتی که افـتاده دلیل حـیـرت است آمد و ابلیس، راهش بسته شد بر آسمان آسمان هم با وجود او پُر از امنیت است تخت شاهان سرنگون شد سحر ساحر‌ها عقیم تازه این‌ها گوشه‌ای از جلوۀ آن حضرت است آمده آنکس که خاک ردّ پایش از طلاست همقدم با او زمین می‌گردد و در حرکت است خاک، حاصلخیز شد از گرد و خاک مقدمش با وجود او کویر خشک، غرق برکت است لحظه‌ای خندید، روشن شد زمین و آسمان در میان عرش، هم از نور رویش صحبت است ارتباط عرش را با فرش، ممکن کرد او اصلا این مولود، ذاتاً در وجودش وحدت است
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم
زمین گهواره كابوس‌های تلخ انسان بود زمان چون كودكی در كوچه‌های خواب حیران بود خـدا در ازدحـام ناخـدایـان جهـالت گـم جهان در اضطراب و ترس در آغوش هذیان بود صدا در كوچه‌های گیج می‌پیچید بی حاصل سكوتی هرزه سرگردان صحرا و بیابان بود نمی‌روئید در چشمی به جز تردید و وهم و شك یقین تنها سرابی در شكارستان شیطان بود شبی رؤیای دور آسمان در هیأت مردی به رغم فتنه‌های پیش رو در خاك مهمان بود جهان با نامش از رنگ و صدا سیراب شد آخر محمد؛ واپسین پیغمبر خورشید و باران بود
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم
سکوتِ تیرۀ تاریخ سرگردان و حیران بود زمان خاموش‌تر در گوشۀ ذهنی پریشان بود جهالت ذهنِ انسان را چنان بی‌وقفه پر می‌کرد که استدلال هم افتاده در گرداب هذیان بود خدا یک واژه تاریک و نامفهوم بود وخشک نمادِ بت، امیدِ خانه‌های بت‌پرستان بود سکوتی ممتد و تاریک، در متنِ زمین می‌ریخت گناه و جهل و بدعت، سازِ خوش آهنگِ شیطان بود نگاه فصل‌ها روی زمین خشکیده می‌روئید و بذر عشق محروم از صدای پای باران بود تبِ بانگ ابابیل از سکوتِ آسمان بارید و بعد از آن شروع سالهایی بس خروشان بود خدا تابید بر روی زمین تا روشنی بخشد به ذهنِ تیرۀ انسان، و آن میلادِ عرفان بود خدا از عرش بر بالِ ملائک مهر را پاشید شب اعجاز میلاد محمد، عطفِ انسان بود و بر روی زمین کاخ مدائن‌ها فرو می‌ریخت شکوه جشنِ میلاد محمد، پایکوبان بود شنیدند آسمانی‌ها که یک مرد یهودی گفت بشارت داد موسی، این شب میلاد پیمان بود تبِ آذر گُشَسبِ پیر خاموشی گرفت آنگاه نگاهِ روشنِ چشم محمد بود و قرآن بود
: امتیاز
|
 |
|
مدح و مناجات با پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم
مكه امشب غرق شوری دیگر است آسـمان روشـن ز نـوری دیگر است سر به سوی كـوه و صحـرا می‌كشد انـتــظــار صـبــح فــردا مـی‌كــشــد
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم
پیغـمبر صداقـت و ایـمان خوش آمدی کامل ترین حقـیقت انسان خوش آمدی دنـیا کـویـر تـشـنه و تو کـوثـر حـیات سر تا به پا طراوت باران خوش آمدی نازل شدی ز کنگـرۀ عـرش بر زمین ای مشـرق تجـلـی قـرآن خـوش آمدی عزی، منات و لات به پای تو ریختند عمر هبل رسیده به پایان خوش آمدی پیش از تو عشق و خوبی و احساس مرده بود تا زندگی ببخشی، چون جان خوش آمدی
: امتیاز
|
 |
|
مدح و آغاز ولایت امام زمان عج الله تعالی فرجه
بر شیعیان حلول تولی مبارک است صبحِ طلوع نورِ فَـتَحنا مبارک است پیغام حق زِ عرش معلّی: مبارک است عـید امـامت گـل طاهـا مبارک است تبریک ما به مَحضرِ زهرای اطهر است مسرور و شادمان علی و هم پیمبر است جنّ و ملک شدند همگی مات روی او بوی خـدا وَزَد همه دم از سـبوی او عالم شده ست اسیرِ یکی تارِ موی او آدم بُــوَد مُـقـیـم چـمـن زارِ کـوی او كوچک ترین امام امامت چشیده است در پنج سالگی به امامت رسیده است دستش چو دست فاطمه مشکل گشا شده ست او حیدری ترین علی و، مرتضی شده ست مثل حسن کریم و نگاهش عطا شده ست همچون حسین امیر و قیامش بپا شده ست صبرش، صبوریِ دلِ زینب به کربلاست فضلش، فضائلِ يل و ساقی نینواست او مــژدۀ خـدا و نـبـی و عـلـی بُـوَد او آخـرین وصی رسـول و ولی بُوَد نورِ رُخَش به ارض و سما منجلی بُوَد او مـنـتـقـم، وَ قــاتـلِ آن اولـی بُــوَد او می‌رسد زِ کعبه، شود حُجَتش تَمام با بيـرقِ حـسـين و دَمِ او، كُـنَد قـيـام او می‌رسد که درد من و تو دوا شود او می‌رسد که حاجت زهرا روا شود او می‌رسد که عـدل الـهـی بـنا شود او می‌رسد که كُلِ زمین کـربلا شود بـاید دعـا کـنـیـم، بـیـاید امام عـصر ما را رها زِ غـم بِنـمايد امام عـصر بـاید بـخـوانـمـش به دو نـیّت بـیا بیا تـا کـه شـوی مــدافـع اُمَـت بـيـا بـيـا بــرپـا شـود لـوای قـیـامـت بـیـا بـیـا ای آخــریـن ولــی ولایـت بـیــا بـیـا آقـا بـیـا دلِ هـمـه بـی‌تــاب دیــدَنَـت کی می‌رسد خـبر، زِ زمانِ رسیدَنَت آقا بیا که جـای گـدا در کـنار توست آقـا بیا که فـصل اُمـیدم بهـار توست آقا بیا که فاطمه چشم انتـظار توست آقا بیا که محـسن او بی‌قـرار توست زهرا به پشت در زده فریاده العجل مهدی بیا، که فاطمه جان داده، العجل مـادر دوباره ارث بلا بُرده وای من دستی پلید، صورتش آزرده وای من این حادثه چه بر سرش آورده وای من که مجتبی هزار دفعه مُرده وای من خورده كشيده صورت مادر، به کوچه‌ها یاصاحب الـزمان، به غمِ مادرت بیا
: امتیاز
|
 |
|
مدح و آغاز ولایت امام زمان عج الله تعالی فرجه
قیامتـی است گمانم قیامت مهدی است جهان محیط وسیع کرامت مهدی است زمان زمان شروع زعامت مهدی است غدیـر دوم شیعـه، امـامت مهدی است همه کـنـیـد قـیـام و هـمـه دهـیـد سـلام امـام کـل زمـان‌ها دوبـاره گـشت امام بشـارت آمـده بـهـر بـشـر مـبارک باد شب فراق سحر شد، سحر مبارک باد بهشت وصل خـدا را ثمـر مبارک باد بـرای مـنـتظـران این خبر مبارک باد خـطـاب نـور هـمه آیـه‌های نصر شده ولـیِّ عصـر، دوبـاره ولیِّ عصر شده خطاب حضرت معبود را بخوان با من پیام قاصـد و مقصود را بخوان با من بـیــا تــرانـه داوود را بـخـوان تـا مـن سرود مهـدی موعود را بخوان با من دوبـاره آیـه جــاء الـحـق آشـکـار شده به یمن وصل، همه فصل‌ها بهـار شده ز تیرگی چه زیان کوه نور نزدیک است رهی که بود به چشم تو دور، نزدیک است فراق رفته و فیض حضور نزدیک است الا تمامی یاران! ظهـور نزدیک است فـرار ابـر و رخ آفــتـاب را نـگــریـد سراب‌هـا همـه رفـتـنـد، آب را نگرید
: امتیاز
|
 |
|
ترجمه احادیثی گهربار از امام حسن عسگری علیه‌السلام
بـی‌نـور عـبـادت، دل مـا دل نـشـود بـاران امـیـد و شـوق، نـازل نـشـود قال العسکری علیه‌السلام: إِنَّ الْوُصُولَ إِلَى اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ سَفَرٌ لَا يُدْرَكُ إِلا بِامْتِطَاءِ اللَّيْلِ؛ امام حسن عسکری علیه‌السلام فرمودند: رسیدن به خداوند متعال، سیر و سفری است که جز با شب زنده‌داری حاصل نگردد. بحار الأنوار، ج۷۵، ص۳۸۰؛ مسند الامام العسکری علیه‌السلام ص۲۹۰ ******************** «ایمان به خدا» لذت ناچیزی نیست با نور خدا، غروب و پاییزی نیست قال العسکری علیه‌السلام: خَصْلَتَانِ لَيْسَ فَوْقَهُمَا شَيْءٌ: اَلْإِيمَانُ بِاللهِ وَ نَفْعُ الْإِخْوَانِ؛ امام حسن عسکری علیه‌السلام فرمودند: دو صفت است که بالاتر از آن‌ها چیزی نیست: ایمان به خدا و سود رساندن به برادران دینی. تحف العقول، ص۵۲۰ ******************** در عرصۀ زندگانیِ رنگ به رنگ کآمـیـخـتـۀ هم شـده آئـیـنـه و سـنگ قال العسکری علیه‌السلام: أَوْرَعُ النَّاسِ مَنْ وَقَفَ عِنْدَ الشُّبْهَةِ؛ امام حسن عسکری علیه‌السلام: پارساترین مردم کسی است که در کار شبهه‌ناک، توقف کند. تحف العقول، ص۴۸۹
: امتیاز
|
 |
|
زبانحال امام حسن عسکری علیه‌السلام قبل از شهادت
رنج و هجران وبلا از غربتم لبریز بود دیده، عمری بود از غم های من خونریز بود دیده‌ام از نـیـنوا هردم زیارتگـاه داشت ناله‌ام، صبح و مسا مانند رستاخیز بود
: امتیاز
|
 |
|
مدح و شهادت امام حسن عسگری علیه‌السلام
آن کعبه‌ای که صاحب کعبه دچارش شد قسمت نشد حاجی شود، حق بی‌قرارش شد یک روز بـیـن شـیـرهـا الله اکـبر گفت شیر درنده محو او گشت و دچارش شد وقتی سه سال آقای ما در بین زندان بود یعنی سه سالِ سخت، غربت یارِ غارش شد در روزها، در کنج زندان روزه داری کرد شب ها مناجات و نماز و گریه کارش شد گرچه دل تاریک و سنگی داشت زندان بان آقـا دعـایش کـرد تـا تـقـوا نـثـارش شد تا معتمد فهمید با زندان حریفش نیست با جام زهری سویش آمد سفره‌دارش شد مسـمـوم شد آقا، میان حـجـره‌اش افـتاد بر خاک چنگی می‌زد و دلتنگ یارش شد از تـشنـگی آبی طلب کرد از غـلام اما مانع ز نوشیدن دو دست رعشه دارش شد شـکـر خـدا فـرزنـدش آمـد این دم آخر دیدار رویش روزی چشمان تارش شد اینجا امام عسگـری در بین این حجـره فرزندش آمد در کنارش غم گسارش شد در کـربـلا اما هـمیـن که جـد او افـتـاد قاتل به روی سینه، یارِ احتضارش شد رحمی به کهنه جامه‌اش حتی نکردند و دست کسی غـارتگـر آن یادگـارش شد سـالار زینب را میان خون رها کردند گـرمای سوزانِ بیـابان سـایه‌سارش شد زینب اسیری رفت و جای یک کفن آخر تکه حصیری بر تن شاه و نگارش شد
: امتیاز
|
 |
|
زبانحال امام حسن عسکری علیه‌السلام قبل از شهادت
قسمت این بود که من هم به جوانی بروم با دلـی سـوخـته زین وادی فـانی بروم پـسرم کاش بیـاید به سـرم یک لحـظـه تا بـرم تـوشه از آن گـنج نـهـانی بروم
: امتیاز
|
 |
|
مدح و شهادت امام حسن عسگری علیه‌السلام
ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎ میﺯﺩﯼ ﻭ ﺑﻮﺩ ﮐﻨﺎﺭﺕ ﭘﺴﺮﺕ ﺩﯾﺪ ﺩﺭ ﻏﺮﺑﺖ ﺳﺎﻣـﺮﻩ ﭼﻪ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﺕ ﺳﺎﻣﺮﺍ ﺷﺪ ﻗﻔـﺲ ﺗﻨﮓ ﺗﻮ ﺍﯼ ﻃﺎﺋﺮ ﻗﺪﺱ ﻭ ﺷﮑﺴﺖ ﺁﻩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻮﺝ ﺑﻼ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮﺕ ﻋﻤﺮ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻏﺮﺑﺖ ﻭ ﺗﺒﻌﯿﺪ ﮔﺬﺷﺖ ﺳﺨﺖ ﺁﻥﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺷﺪ تیره ﺟﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﻈﺮﺕ ﮐﻌﺒﻪ ﺩﺍﺭﺩ به ﺩﻟﺶ ﺣـﺴﺮﺕ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﺭا ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻋـﻤﺮ ﻧﯿـﻔـﺘﺎﺩ ﺑﻪ ﮐـﻮﯾﺶ ﮔـﺬﺭﺕ خواستی آب بنـوشی که دو دستت لـرزید ﻋـﻄﺶ ﮐـﺮﺑـﺒﻼ ﻗـﺎﺏ ﺑﻪ ﭼـﺸـﻤﺎﻥ ﺗﺮت ﺩﺭ ﺗﺐ ﺯﻫﺮ ﺩﻝ ﺧﺴﺘﻪ ﻭ بیﺗﺎﺏ ﺗﻮ ﺳﻮﺧﺖ ﺷﺶ ﺟﻬﺖ ﺷﻌﻠﻪ ﮐﺸﯿﺪ ﺁﺗﺶ ﻏﻢ از ﺟﮕﺮﺕ ﺭﻓﺘﯽ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺧـﺪﺍ میﺭﺳﺪ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺯﻧﺪ ﺍﺯ ﺻﺪﻑ ﻏـﯿﺒﺖ ﮐﺒﺮﯼ ﮔﻬﺮﺕ
: امتیاز
|
 |
|
مدح و شهادت امام حسن عسگری علیه‌السلام
وقتی امام عصر ما امشب عزادار است برپایی این روضه‌ها واجب‌ترین کار است پیـراهـن و شال عـزا مـولا به تن دارد امشب تـمام عـرش با آقا عـزادار است بی‌جرم و تقصیری به زندان شد امامِ ما یوسف به زندانی شدن آیا سزاوار است؟ زندان برای عاشقان خلوتگه خوبی است هر روز روزه؛ هر شبش دیدارِ دلدار است ای کاش قدری معتصم شرم و حیا می‌کرد اصلا که گفته او ز آقا دست بردار است؟ با زهرِ کاری، عاقبت زهر خودش را ریخت این روضۀ زهر و جگر الحق که دشوار است از ترسِ رسواییِ خود از این جنایت‌ها در هر کجا پشت سرش گفتند: بیمار است مردی که هر شب تا سحر غرق عبادت بود این چند روزه تا سحر از درد، بیدار است رنگش دگرگون می‌شود هر بار از دردش پهلو به پهلو می‌کند، هرچند ناچار است در این دم آخر شنیدم کعبه هم می‌گفت: بیچاره من که قسمتم هجرانِ از یار است در سامـرا بـوی مـدیـنه می‌رسد انگـار آقا به یاد محسن و خونِ به دیوار است در بسترش هر شب سؤال از مادرش می‌کرد مادر چرا پس بسترت اینقدر گلدار است؟ در جست و جوی علت آن سینۀ مجروح حالا شده خیره به در، در فکر مسمار است می‌خواست تا یک جرعۀ آبی بنوشد که افتاد از دستش قَدح، از بس که تب‌دار است این جا پسر سیراب کرد آخر امامش را در کربلا شرمندگی سهم علـمدار است سر منشأ هر روضه‌ای از روضۀ زهراست گرچه مصیبت در دل تاریخ بسیار است
: امتیاز
|
 |
|
زبانحال امام حسن عسکری علیه‌السلام قبل از شهادت
سوخت از زهر زپا تا سرِ من ای پسرم مانده بر راه تو چـشم ترِ من ای پسرم آخـرین لحـظۀ دیـدار رسـیده است بیا می‌دهد بوی سفـر بسـترِ من ای پسرم با لبِ تـشـنه و با این جگـرِ پـاره شده نـام تـو زمـزمـۀ آخــرِ مـن ای پـسـرم همۀ هستیِ من سوخته در غربت و غم بنـشین بر سرِ خاكـسترِ من ای پـسرم حجـرۀ بستۀ من چون قفـس تنگ شده در قفس ریخته بال و پر من ای پسرم جان به لب دارم و از درد كشم پا به زمین ای قـرارِ دل من، دلـبرِ من، ای پـسرم همۀ غـصۀ من غـربت تنهـایی توست این چنین گریه نكن در بر من ای پسرم با قـد خـم شده خـویش مرا می‌خـوانـد از جنان مـادر غـم‌پرور من ای پسرم
: امتیاز
|
 |
|
مدح و شهادت امام حسن عسگری علیه‌السلام
هرگز شبی ز شـام غـمت تیـره‌تر نبود آن شب به غـیر نـاله نـوایی دگـر نـبود ای آفـتـاب معـرفت ای عـسکری لـقب گـل را چنان تو زنـدگی مخـتصر نبود شب های سوز و ساز به خلوتگه حضور شمعی چو جان سوخته‌ات شعله‌ور نبود داغ تو کرد خون به دل لاله‌های عشق کو لاله‌ای که از غم تو خونجگـر نبود سیلاب اشک خـانۀ دل را خـراب کرد چشمی نمانده بود کز این غصه تر نبود شوق وصال دوست تو را سوی خود کشاند زهـر سـتم وگـرنه به تو کـارگـر نـبود مهـدی کـنار بـسـتر پاک تو گـریه کرد یک تن به جز تو شاهد اشک پسر نبود دشمن اگر چه برد به کـاشانه‌ات هجوم دیگر کسی ز اهل تو در پشت در نبود با دل سفـر نمود «وفایی» به کـوی تو حاجـت دگر به داشـتن بـال و پـر نـبود
: امتیاز
|
 |
|
مدح و مناجات با امام حسن عسگری علیه‌السلام
عزیز فـاطـمه ای مهـربان بی‌هـمتا دوبـاره سائلی آمـد، درِ حـرم بگـشا نشان خانـه‌تان را ز هر که پرسیدم نـشـان سـیـدی از خـانــوادۀ زهــرا به گریه مردم عابر جواب می‌دادند برو به کـوچۀ رحـمت، محـلۀ طاها کسی به داد دل من نمی‌رسد جز تو بگـیر دست مرا خـورده‌ام زمین آقا اگر اجـازه دهی داخـل حـرم بشـوم کنار سفـرۀ فضلت نـشـینم ای مولا بزرگ زاده چه مهمان نواز و خونگرمی گـذاشـتی دهـنم زود لـقـمـۀ خود را مگر سرای تو دارالنعیم عشاق است؟ هزار لیلی و مجنون نشسته‌اند اینجا امام عسگـری ای تکـیه‌گاه امروزم رهـا نـمـی‌کـنـمت تـا قـیـامـت فـردا دعـا کـنـید که هـمـسایـۀ شـما بـاشم جوار چشمۀ تـسـنـیم جـنت الاعـلی اگر بهـشت بیـایم، بدان که بنـشـیـنم به زیر سایۀ مهرت، نه سایۀ طوبی هـوای سـامـره دارد دل هـوایی من بده برات سفـر؛ جان مادرت زهـرا برای کـربـبلا خـرجی سفـر بـدهـید به حـق چـادر خـاکی زیـنب کـبری مدیـنه گر بروم تا سحـر دعا خوانم برای مهـدی‌تان زیر گـنـبد خـضرا یگانه غایت خلقت وجود مادر توست کجاست مرقد او؟ خاک بر سر دنیا شنیده‌ام که غروب مدینه دلگیر است شبیه حال و هوای غروب عاشورا شنیده‌ام که نباید ز مشک حرفی زد بـه خـاطـر دل پُـر درد مـادر سـقـا
: امتیاز
|
 |
|
مدح و شهادت امام حسن عسگری علیه‌السلام
آقـای ســامـرا چــقـدر نــاتــوان شـدی خیلی شـبیه مـادر خود قـد کـمان شدی آه ای بهـار زرد و خزانی تو می‌روی دور از مدینه حضرت جانان چه می‌کنی؟ یوسف، جدا ز خیمه کنعان چه می‌کنی حـتی درنـدگـان به تو تعـظـیم می‌کـنند دور از مدینه‌ای سفرت سخت می‌گذشت ای آسمان به بال و پرت سخت می‌گذشت بغصی شکسته داری و فریاد کوچه‌ای گرچه غریب بودی و کس سوی تو نرفت شکر خدا که میخ به پهـلـوی تو نرفت آتـش کـسـی به خـرمن نیـلـوفـرت نزد تو ضعف می‌کنی پسرت گریه می‌کند مهـدی رسـیده و به برت گریه می‌کـند بر روی دامن پـسرت دست و پا مزن آقـا سـلام بـر تـو و دریــای تـشـنـه‌ات این کاسه می‌خورد روی لبهای تشنه‌ات خـونـابه گرچه از دهـنت ریـخـته شده شکرخدا که لعل لبت خـیزران نخورد شکرخدا که روی گلویت سنان نخورد شکـر خـدا که تو کـفـنی داشـتی حـسن بی‌تو وقـار خـواهـر تو مـسـتـدام مـاند بـا احـتـرام آمــد و بـا احــتــرام مــانـد احساس‌های خواهری‌اش لطمه خورده بود
: امتیاز
|
 |
|
مدح و شهادت امام حسن عسگری علیه‌السلام
دیـده‌هـا در غـم تو حـالـت بـاران دارد سـیـنه‌ها سوخـته و شعـلۀ سوزان دارد در سماوات و زمین سوگ تو داغ همه است سامـرا آیـنۀ بی‌کـسی و غـربت تـوست بی‌قراریِ دل از خون دل و محنت توست گفتی ای مهدی‌ام این لحظه بیا در بر من عاقـبت سهـم لبت زهـر شـرربـار شده جگـرت سوخـته و یکسره خونبار شده شـام غـم رفـته و هـنگـام سحـر می‌آید گر چه بر روی لبت نغمۀ یارب داری گوئـیا بـر تن محـنت زده‌ات تب داری یا که یاد از عطش حضرت عباس کـنـی گرچه از زهر به بستر شده بی‌حال شدی به سما می‌روی و حـال سبکـبال شدی هر که لب تشنه دهد جان به ولای حیدر یاد از سوز عطش کردی و لبهای حسین سامرا کـربـبلا گـشته ز نجـوای حسین بـابـی انـت و امـی یـا حـسـیـن ثـارالـله
: امتیاز
|