کاربری جاری : مهمان خوش آمدید
 
خانه :: شعر
موضوعات

اشعار



مدح و شهادت حضرت امام رضا علیه‌السلام

شاعر : قاسم نعمتی     نوع شعر : مدح و مرثیه     وزن شعر : فاعلاتن مفاعلن فعلن     قالب شعر : مربع ترکیب    

ای رئوف همیشه خوب، سلام            پـیـش تــو مـی‌شــود دلــم آرام
شد زیارت همیـشه نـیـمه تـمام            هرکه رویت نـدیـد، شد نـاکـام


کـاش قـلـب مرا تـکـان بـدهی
دیگر این‌بـار رخ نـشان بدهی

از هـمـه غـیـر تـو بُـریـدم من            خویش را تا حـرم کـشـیدم من
گـرچـه رویِ تو را نـدیـدم من            طـعـم آغـوشِ تـو
چـشـیـدم من
آبــرو
رفـتــه را خــریـدی تـو
دست،
رویِ سـرم کـشـیدی تو

این رئـوفی که می‌شـنـاسم من            رَد نـکـرده ز خـانـه‌اش دشمن
پـسـرِ
فـاطـمـه است پس حـتما            به قـسـم نیست احـتـیـاج اصلا
دردهـامــان دوا شــود ایـنـجـا
گِـرِهِ کــور وا شــود ایــنــجــا

تو گـنهـکـار را عوض کردی            دلِ بـیــمـار را عـوض کـردی
هر
گـرفـتـار را عوض کردی            آخـرِ کــار را عــوض کـردی
راهـم از حـادثـه بـه تـو
افـتـاد
عـوضم کن تو را بجـان جواد

شــاهِ گـنـبـد طــلا، امـام رضـا            جـلـوه‌هـای خــدا، امــام رضـا
بـقـیـع و سـامـرا، امــام رضـا            نـجـف و کـربـلا، امــام رضـا
صـاحـبِ
ســرزمـیـن ایــرانـی
تـو
بـرای هـمـیـشه سـلـطـانـی

قـبله نـور حـضرت خـورشـید            نـورِ حـیدر ز صحـنِ تو تابـید
هر
شب از گـنـبـد تو بی‌تـردید            مـی‌شـود جـلـوه نـجـف را دید
در حــریــمِ تــو زائـرِ نـجــفـم
بـا سـلامـی مـســافــرِ
نـجــفــم

صحن‌هایت بهشت این دنیاست            چون حریم تو جنت‌الزهراست
کُنجِ باب
الجواد،عرشِ خداست            چون نسیمش نسیمِ کـرببلاست
در حـرم هر غـروب،
بی‌تـابـم
یـادِ صـحـن و
سـرایِ اربــابـم

تا کـشـیدی عبا به روی سرت            نظـر انـداخـتی به دور و برت
یک نفس پاره پاره شد جگرت            
جمع کردی ز کوچه بال و پرت
سرِ پا بـودی و زمین خوردی
نـاگـهــان نــامِ
مــادرت بُـردی

همه درهایِ حـجـره را بـستی            روی پـهـلـو گـرفـتـه‌ای دسـتی
یــادِ گــودالِ کــربـلا هــسـتـی            کِـی گــرفــتــار عــدۀ مـسـتـی

بین یک دسته گرگ، شیر افتاد
جایِ تنـگـی حـسـین گـیر
افتاد

لبش از تشنگی تکان می‌خورد            نیزه او را به هرطرف می‌بُرد
گُل لب‌هاش از عطش پـژمُرد            نـیــزه داری گــلــویِ او آزُرد
عده‌ای صبـرِ
خـواهرش بُردند
دورِ لب‌تـشـنه آب می‌خـوردند

تـا بـدن پـایــمـال مـرکـب شـد            وقـت دیـدار، نـیـمـه شـب شـد
از حـسـیـنی کـه نـامـرتب شـد            حـنجـری پـاره سهم زینب شد
چـه حـسـیـنـی مـرمـلٌ بـدمــاء
چه حـسـیـنی مـقـطع الاعضاء

: امتیاز
نقد و بررسی

بیت زیر سروده اصلی شاعر محترم است اما به دلیل عدم رعایت توصیه‌های مراجع و علما؛ پیشنهاد می‌کنیم به منظور رعایت توصیه‌های مراجع، بیت اصلاح شده که در متن شعر آمده را جایگزین بیت زیر کنید؛ ضمناً بند آخر نیز به دلیل تحریفی بودن مطالبش کلاً حذف شد.

گُـل لب‌هـاش بـا لـگـد پـژمُـرد            نـیــزه داری گــلــویِ او آزُرد

مدح و مناجات با حضرت علی بن موسی الرضا علیه‌السلام

شاعر : محمد حسین ملکیان نوع شعر : مدح و مناجات با ائمه وزن شعر : مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن قالب شعر : ترکیب بند

به نـام قـبـلـه ایــرانـیـان بـه نـام حـرم            به نام خادم و جـاروکش و غلام حرم

به نام پنجره فـولاد و لطف بـسـیارش            به نام این هـمه خیر علی الـدوام حرم


به نـام هـر که حـسادت کـند به اقـبـالِ            کـبـوتـران بـهــشـتـی روی بـام حــرم

کـسی نـبـود کـه مـا را دهـد پـنـاه امـا            هـزار مـرتـبه قـربـان این مـرام حـرم

فــدای مـیــکـدۀ مـا تــمــام مـیـکـده‌هـا            هزار سال گذشت و پر است جام حرم

هزار رنگ عـوض کرد روزگـار اما

حرم به این همه وسعت ندیده این دنیا

تو بیـمـه کـرده‌ای آقـا تـمـام ایـران را            خدا نگیرد ازین مملکـت خـراسان را

به روی هر کس و ناکس در حرم باز است            نشد که بشکـنی آقا غـرور مهـمـان را

سلام بر حـرمی که میان خـود جا داد            میـان آن همه مـؤمن، گـنـاهکـاران را

سـلامِ بر تو هـمیـشه گـره‌گـشایی کرد            سلام بر تو عوض کرد حال انسان را

به جز هوای حرم که به ما نـمی‌سازد            به عـالـمـی نـفـروشـیـم زیر ایـوان را

برای عـرض ارادت به ما وجـود بده

برات مشهـد ما را تو زود به زود بده

حـرم پـنـاه امیـر و رعـیـیـت است آقا            همیـشه دور و بر تو قـیامـت است آقا

پی عـلاج به جایی به جز حـرم نروم            دوای هر غم و دردی زیارت است آقا

کـنـار پـنـجـره فـولاد تـو هـمه دیـدنـد            رسـیدن به مـحـالات، راحـت است آقا

میان آن حرمی که پُر از ملائکه هست            نفـس کـشـیدن ما هم عـبادت اسـت آقا

خدا کـند که بـمیـرم نبـیـنـد این چـشمم            که روبروی ضریح تو خلوت است آقا

کسی شـبـیه تو با من نکـرد هـمراهی

همیشه از حرمت دست پُر شدم راهی

مـنم امـام رضـایـی مـنـم خـراب شـما            نـیـازمـنـد دعـاهـای مـسـتـجـاب شـمـا

منم همان که شب و روز می‌خورد غبطه            به سنگ‌های کف صحـن انقـلاب شما

خدا کـند بـشود قـسمـتم که جـان بـدهم            شبیه حضرت معصومه در رکاب شما

سـلام داده‌ام آقـا به سـویـتـان هر شب            چه کـرده‌ام نشـنـیـدم شبی جـواب شما

مـیان چـاه زمـانـه نـشـسـتـه‌ام عـمری            خـدا کـند که به دادم رسـد طـناب شما

چه غم ازین همه غربت چه غم ز بی‌یاری

دلم خوش است همیشه تو دوستم داری

نـدیـده‌ایـم کسی را بـه مـهـربـانـی تـو            فـدای این هـمـه الـطـاف آسـمـانـی تو

چـشـیـده آهـوی آواره هـم مـرامـت را            بگو به کی نرسیده است نان رسانی تو

بزرگ و کوچک ایران تمامشان دارند            چه خاطرات قـشنـگی ز مـیـزبانی تو

بگـیر تا به ابـد دست آن جـمـاعت که            نـداده‌انـد بـه مـا یـاد جـز نـشـانـی تـو

بـیـا و قـسـمـت مـا کـن لـیـاقـت ریـان            شویم محـرم اسرار روضه‌خـوانی تو

شکسته‌ایم و زمین گیر، بال می‌خواهیم

دلی محرمی و اشک و حال می‌خواهیم

: امتیاز
نقد و بررسی

داستان پناه بردن آهو به امام رضا از دست صیاد و ضمانت آن حضرت در نزد صیاد تا رفتن و برگشتن آهو و ... در منابع روایی ما نیامده است؛ لیکن داستان های مشابهی با کمی تفاوت در مورد پیامبر اکرم در صفحه ۸۱ کتاب اعلام الوری طبرسی و در خصوص امام سجاد در صفحات ۳۲۴ کتاب اثبات الوصیله مسعودی و ۲۶۱ جلد ۱ کتاب الخرائج والجرائح قطب راوندی و در خصوص امام صادق در صفحات ۳۷۰ کتاب بصائر الدرجات شیخ صفار و ۱۱۲ جلد ۴۷ بحارالانوار علامه مجلسی نقل شده است که به نظر می آید داستان ساخته شده برای امام رضا ترکیبی از این چند روایت باشد البته ابن حماد از شعرای قرن چهارم در یکی از ابیات قصیده اش اشاره به ضمانت امام رضا از آهو کرده است و ابن شهر آشوب نیز این شعر را در کتاب مناقبش نقل کرده است که این نیز سند روایی محسوب نمی شود دانشنامه امام رضا ج ۱ ص ۲۰۲

چـشـیـده آهـوی آواره هـم مـرامـت را            بگو به کی نرسیده است نان رسانی تو

مدح حضرت علی بن موسی الرضا علیه‌السلام ( زبانحال )

شاعر : غلامرضا سازگار نوع شعر : مدح و مناجات با ائمه وزن شعر : فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن قالب شعر : قصیده

ای مـزار من چـراغ قـلب ایـران شما            آسـمـانی‌ها زمین بـوس خـراسان شما

سـایۀ گـلـدسـته‌هایم سـجـده‌گـاه آفـتـاب            گـنـبد زرّین من خـورشـیـد تابـان شما


ای مرا همسایه، یاران خـراسانیِّ من!            با شـمـایم جـان زوّار من و جـان شما

بضعۀ پاک نبی در شهرتان مدفون شده            عطر زهرا می‌دمد از باغ و بستان شما

وادی ایمن بود ایران، خراسان است طور            زادۀ موسی بود موسی بن عمران شما

گر شما باشید با ما در خط فـرمان ما            آورم فـرمـانروایان را به فـرمان شما

شعله‌های فتنه سر برداشتند از چار سو            در پی سـوزانـدن بـنـیاد و بـنـیان شما

مهر من "برداً سلاما" بوده در این سرزمین            با ولای من شـده آتش گـلـسـتـان شـما

مهر مقبولیّ تهـلیل شما مهر من است            دوسـتیِّ مـا بود امـضـای ایـمـان شـما

تا رضا دارید در میدان ایثار و شرف            هیچ نامـردی نگـردد مـرد میـدان شما

هر کجا رفتید برگردید سوی این حرم            جز سر کوی رضا دنیاست زندان شما

پرچـم سـبزی که باشد بر فـراز قـبّه‌ام            تا قـیامـت آبـرو بـخـشد به ایـران شما

گر ولای ما در ایران شما حـاکم نبود            در گل و لای عـدم گُم بود تهران شما

نیست بیم از فـتـنۀ اهـریمنان کور دل            تا امام هـشتم است اینجا سلـیـمان شما

من خراسان را برای خویش کردم انتخاب            خواهرم معصومه در قم گشت مهمان شما

نیستم تنها در این دنیا شما را همجوار            با شمایم در صراط و حشر و میزان شما

پرچم توحیدتان با مهر من در احتزاز            زنده و جـاوید باد اسـلام و قـرآن شما

آیۀ "نصر من الله" است نقـش پرچـمم            در پـنـاه مـاست حـزب الله لـبـنان شما

امتحان کردم، اگر صد بار در هم بشکنید            نشکند یک بار با ما عهد و پیمان شما

با وضو باشید ای اهل خراسان تا که هست            جـای پـای زائـر من در خـیـابان شـما

می‌شود دریای رحمت در کنار صحن من            قطرۀ اشکی که می‌ریزد ز چشمان شما

بیم تان از خشم طوفان ها نباشد، تا رضاست            ناخـدا و کـشـتی و دریـا و سکان شما

خون ما می‌جوشد اینجا در تن پیر و جوان            مهـر مـا آمـوخـته طـفـل دبـسـتان شما

بر هـمه آزادگان در سـایۀ ما نـور داد            نـهـضت اسـلامی پـیـر جـمـاران شما

چشم صد یعقوب در این آستان بینا شود            یوسف زهـراست اینجا ماه کنعان شما

با خدا هم صحبتید و با رضا همسایه‌اید            اهل مشهد! جان «میثم» باد قربان شما

: امتیاز

مدح و شهادت پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم و خیانت اهل سقیفه

شاعر : ناشناس نوع شعر : مرثیه وزن شعر : فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن قالب شعر : غزل

چرخ گردون را عجب غوغا و شوری در سر است           یا که گیتی را فنا گردیده وقت محشر است

بر چه می‌ریزد سرشک تلخ از مژگان فلک           عالمی را رخت ماتم نوحه‌گر بر پیکر است


ارض هستی یکسره گردیده بی‌صبر و سکون           خون چکان عرش و فلک در ماتم پیغمبر است

فاطمه دخت نبی می‌سوزد از هجـر پدر           خلقت هستی پریشان از نوای کوثر است

یک طرف نالان حسن سویی حسین و زینبین           سوی دیگر دل غمین بهر برادر حیدر است

ناگهان آمد سروشی غم مخور زهرای من           نگذرد چندی پدر واصل به وصل دختر است

مهر تابان هدایت گشته خـاموش عاقبت           مرتضی دیگر غریب و بی‌کس و بی‌یاور است

آب غسل تو نخشکیده هنوز ای نور حق           دخترت پهلو شکسته بین دیوار و در است

بعد تو از آتش بدعـتت سرایت سوخـتند           غنچه نارسته‌ای از ظلم کینه پرپر است

خـیز از جا یا رسـول‌الله بـنگر بی‌معـین           ریسمان بر گردن فتاح و میر خیبر است

یا رسول‌الله چنان سیلی به زهرایت زدند           کز شرارش تا ابد نیلی عذار دختر است

یا رسول‌الله زجا برخیز و زهرا را ببین           آنکه را خواندی ابیها را گرامی مادر است

یا رسول‌الله عـلی شد بعـد تو خانه‌نـشین           حق شده خاموش و ناحق بهر امت رهبر است

: امتیاز

مدح و شهادت پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم

شاعر : محمود تاری نوع شعر : مرثیه وزن شعر : مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن قالب شعر : غزل

هنگـامـه رنج و غـم و ماتم شده امشب            گـریـان، ز غـمى دیده عالم شده امشب
آهنگ سرشكم، كه رسد بر لب مژگان            با این دل سـودازده هـمـدم شده امـشب


پـایـان شـب آخـر مـاه صـفـر است این            یا آنـكه ز نـو مـاه مـحـرّم شـده امـشب
مهـتاب، رخ خویش نهـان كرد ز مـاتم            چون رحـلت پیـغـمبر خـاتم شده امشب
از داغ جـگــرسـوز نـبـى سـیّـد ابــرار            نخـل قـد زهـرا و عـلى خم شده امشب

شد كار فلك، خون جگر خوردن از این غم            گردون، ز محن با رخ درهم شده امشب
سیماى جهان، غرقه خون دل «یاسر»            در سـوگ رسـول‌اللّه اعـظم شده امشب

: امتیاز

زبانحال پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم قبل از شهادت و خیانت اهل سقیفه

شاعر : رضا رسول زاده نوع شعر : مرثیه وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : غزل

تا چَشمِ من به چَشمِ تو دلدار می‌خورد            اِنـگـار که به دیـدۀ من خـار می‌خـورد

غُـصّه نخـور که زود می‌آیی کنارِ من            چَشمت سه ماه حَسرتِ دیدار می‌خورد


بوی بهـشت می‌رسد از سـیـنه‌ات ولی            روزی دَرِ بهشت تو مِسـمار می‌خورد

در پشت در که نالۀ جانـسوز می‌کشی            پهلـوی تو به گـوشـۀ دیـوار می‌خـورد

پیشِ تو می‌بـرَند عـلی را کِـشان‌کِـشان            غُصّه، علی، از آن همه آزار می‌خورد

جـانِ پـدر صِـدا بـزنـی زود مـی‌رسـم            بر بازویت، غَلاف که هربار می‌خورد

از سیـنه‌ام حُسین و حَسن را جُدا مکن            نَخـلِ من از دو میـوۀ تو بار می‌خورد

روزی حَسن به شَهـرِ مدینه شَوَد کبود            از دَستِ یار، زَهـرِ شَرَربار می‌خورد

روزی حُسین، با سَرِ زخمی به روی نِی            سنگ از جفای کوچه و بازار می‌خورد

با دست‌های بسـته رَوَد زِینَـبَت به شام            این دُخـترِ تو لَـطمـۀ بـسـیار می‌خورد

: امتیاز

زبانحال پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم قبل از شهادت با حضرت زهرا

شاعر : ناشناس نوع شعر : مرثیه وزن شعر : فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن قالب شعر : غزل

دخترم روشنی چـشم تَـرَم زهـرا جـان            پـیشتر آی و بـبـین بیـشترم زهـرا جان

سفـر مرگ به پـیـش آمده و بـاید رفت            زین جهان رو به جهان دگرم زهرا جان


جـان ‌سـپارم من و از فـتـنه ایـام تو را            به خداوند جهـان می‌سـپـرم زهرا جان

دخـترم این همه در ماتم من گریه مکن            آتش از اشک مزن بر جگرم زهرا جان

بعد من عمر تو کم باشد و از عترت من            زودتـر از همه آئی به برم زهـرا جان

ناگـزیرم که در این امت بی‌مهر تو را            می‌گذارم من و خود می‌گذرم زهرا جان

: امتیاز

زبانحال حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها در شهادت پیغمبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم

شاعر : رضا باقریان نوع شعر : مرثیه وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : غزل

بابا پس از تو حُرمتِ ما مستدام نیست            جای من و علی وسط این عـوام نیست

تا هستی حُرمتِ حَرمت در مدینه هست            ورنه به اهل بیت تو هیچ احترام نیست


زانـو زدم به بی‌کـسی‌ام گـریـه می‌کـنم            از گـریۀ زیـاد اثـری در صـدام نیست

ماه مـدیـنه هستی و بعد از غـروب تو            فرقی دگر میان همین صبح و شام نیست

دلـشـوره‌های دخـتـر خـود را نگـاه کن            تو می‌روی و دلخوشی اصلاً برام نیست

این خـانه بـود بـابِ حـوائـج ولی دگـر            از این عشیره در حَرمت ازدحام نیست

بابا بـمـان و اشـک مـرا بیـشـتـر مکن            زخـم مـرا به غـیـر پـدر الـتـیـام نیست

این روزها نفس زدنت هم به سختی است            خـنده دگر به روی لبت ای امام نیست

ارکـانِ من تویی و عـلی، لیک بعـد تو            غیر از عـلی به زندگیِ من قوام نیست

تنها شدی و خـونِ جگـر بود حـاصلت            گفتم که، بینِ این همه یک بامرام نیست

گـفـتی مباد تـشـنه بـخـوابـد حـسین من            حـالا غـمـی شـبـیهِ غـم کـربـلام نیست

: امتیاز

زبانحال پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم قبل از شهادت

شاعر : احسان محسنی فر نوع شعر : مرثیه وزن شعر : مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن قالب شعر : غزل

چرا چشمت پُر اشک و سینه‌ات پُر آه می‌باشد         مخور غصه پس از من عمر تو کوتاه می‌باشد

مسوزان قلب بابا را چنین ناله مزن زهرا         که شاد از نـاله تو دشمن گمراه می‌باشد


علی را کرده‌ام مأمور صبر و تو کنارش باش         پس از من روزهای بی کسی در راه می‌باشد

سپر بهر علی شو وقت آتش سوزی خانه         بدان که قـتلگـاه تو همین درگـاه می‌باشد

همین که می‌زند زخم زبان بر من به پیش تو         تو را بعد پدر در کوچه سد راه می‌باشد

بلـرزاند مرا در قـبر تا بر تو زند سـیلی         که از مهری که من دارم به تو آگاه می‌باشد

: امتیاز

مدح و شهادت پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم

شاعر : ناشناس نوع شعر : مرثیه وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : غزل

زهرا به خانه و ملک الموت پشت در           از بـهـر قـبـض روح شـریـف پیـامـبر

از هیچ کس نکرده طلب اذن و ای عجب           بـی‌اذن فـاطــمـه نـنـهـد پــای پـیـش‌تـر


با آن که بود داغ پـدر سخـت، فـاطـمه           در باز کرد و اشک فرو ریخت از بصر

یک چشم او به سوی اجل چشم دیگرش           مـحـو نـگـاه آخــر خـود بـود بـر پــدر

اشک حسن چکیده به رخسار مصطفی           روی حـسـین بر روی قـلـب پـیـامـبـر

دیگر نداشت جان که کند هر دو را سوار           بر روی دوش خویش به هر کوی و هر گذر

زد بوسه‌ها به حلق حـسین و لب حسن           از جان و دل گرفت چو جان هر دو را به بر

هر لحظه یاد کرد به افسوس و اشک و آه           گاهی ز طشت و گاه ز گـودال قـتلگاه

: امتیاز

مدح و شهادت پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم

شاعر : محسن حافظی نوع شعر : مرثیه وزن شعر : مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن قالب شعر : غزل

مدینه شد ز داغ مصطفی بیت‌الحزن امشب            فضای عالم هستی بود غرق محن امشب

مکن ای آسمان روشن چراغ ماه را کز کین            چراغ لاله شد خاموش در صحن چمن امشب


نه تنها ماتم جان سوز پرچمدار توحید است            که هستی شد سیه‌پوش امام ممتحن امشب

گهی گریم ز داغ جانگداز حضرت خاتم            گهی نالم چو نی در سوگ فرزندش حسن امشب

فدا شد ناخدای فلک حق در بحر طوفان زا            که شد دریای دیده در عزایش موج زن امشب

دهد غسل از سرشک دیدگان با زاری و شیون            عـلیّ بت‌شکن جسم نبی بت‌شکن امشب

نمی‌دانم چه حالی می‌کند پیدا امیر عشق            چو می‌سازد تن آن جان جانان را کفن امشب

شد از داغ دو ماتم قلب زهرا لاله‌سان خونین            که در دشت بلا گم کرده یاس و یاسمن امشب

چراغ انجمن آرا شده خاموش و اهل دل            کند روشن چراغ آه در هر انجمن امشب

سرآمد بر همه غـم‌هاست داغ ماتم خاتم            که امّت را برون رفته است روح از ملک تن امشب

شرر زد حافظی بر دفتر دل خامه‌ات کاین سان            که آتش می‌زنی بر جان، تو با سوز سخن امشب

: امتیاز

مدح و شهادت پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم و خیانت اهل سقیفه

شاعر : ناشناس نوع شعر : مدح و مرثیه وزن شعر : فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن قالب شعر : مربع ترکیب

از سـراپـای مـدیـنه گِـل غـم می‌ریـزد            اشک از دیـدۀ غـم‌بـار حـرم می‌ریـزد
از نـگـاه نـگـران، بـرق الـم می‌ریـزد            آه آرامـش زهـراسـت به هم می‌ریـزد


سایۀ خنده از این گـل‌کـده کم کم برود
یا قرار است که پیـغـمبر اکـرم برود؟

نـور از خـنده لب‌های تـرش می‌بـارید            از گـرفـتاری امت به جـزا می‌تـرسید
دربه در، در پی ارشاد بشر می‌گردید            مثل او هیچ رسـولی غـم و
اندوه ندیـد
در دلم شور عجیبی ست نمی‌دانم چیست
در گلو
بغض عجیبی ست نمی‌دانم چیست

دخترت زار به سر می‌زند ای وای دلم            در دلم غصه شرر می‌زند ای وای دلم
پدرم حـرف سپـر می‌زند ای وای دلم            حرف از داغ پسر
می‌زند ای وای دلم
دل بریـدن ز تو بابا بخـدا آسان نیست
بعد تو واسطۀ وحی خدا با ما کیست؟

این جوان کیست که از دیدن رویش در دل            غصه داخل شده و خنده ز لب شد زائل
گفت با لحن غریبانه ولی چون سائل:            بـا اجــازه بـگـذاریــد بــیــایــم داخــل
با ادب آمـد و در
پـیـش پـدر زانـو زد
پرده از صورت پوشیدۀ خود یک سو زد
مژده ای رحمت رحمان که سحر نزدیک است            ای رسول مدنی وقت سفر نزدیک است
شب بیچـارگی نسل بشر نزدیک است            وقت آتش زدن یاس و تبر نزدیک است
پـدر آمـاده رفـتـن بـه ســمـاوات ولـی
نگـران است بـرای غـم فـردای عـلـی
تکیه بر دست علی زد گـل باغ ایجـاد            نظـری کرد به زهـرا و دوبـاره افـتاد
به عـلی فاطـمه را بـاز امـانت می‌داد            داشت اما خبر از غصه زهـرا ای داد

این همه بی‌کسی ای وای سرم درد گرفت
دل سـرشار غـم شعـله‌ورم درد گرفت
او ز فردای حسین و حسنش داشت خبر            از خزان گشتن باغ و چمنش داشت خبر
از به آتـش زدن یاسـمنـش داشت خبر            از غم حیدر خیبر شکـنش داشت خبر
اشک از دیده فرو ریخت و روحش پر زد
پر زد و دختر مظلـومۀ او بر سر زد

: امتیاز

زبانحال حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها در شهادت پیغمبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم و خیانت های اهل سقیفه

شاعر : سید پوریا هاشمی نوع شعر : مرثیه وزن شعر : مستفعلن مستفعلن مستفعلن فع قالب شعر : مثنوی

دیـدی دلـم از هرچه می‌تـرسید دیدم            افـتـاده‌ای در بـسـترت سـرو رشـیدم

هـر روز دیـدم دیـدۀ بــارانـی‌ات را            دیـدم شـکـاف کهـنـۀ پـیـشانـی‌ات را


از راه رفـتن کـل پـایت پـیـنه بـسـته            ناگـفـتـه‌ها را گـفـت دنـدان شکـسـته

در مکـه درگـیر بـلای کـوچه بودی            زخـمی سنگ بچـه‌های کوچه بودی

»تبت یـدا» خـار بیـابـان بود و پایت            یک لـحـظه اما در نـمی‌آمـد صدایت

حـالا من و تو خـلـوتی داریـم با هـم            دیگر نگـاهت را نگـیری از نگـاهم

بابـا بـگـو‌ پـیـشم دوبـاره می‌نـشـینی            قدری بمان پیشم که محسن را ببینی!

تو هستی و اینجا شکوهم مستدام است            حـیدر میان هر گذر با احـترام‌ است

با بودنت زهرا رخش چون قرص ماه است            آرامـش این خـانـۀ سـاده به‌راه است

آتــش نــدیــده دامــنــم الـحــمـد لـلـه            خـونـی نـشـد پـیـراهـنـم الـحـمـد لـلـه

هرگز نـدیـده روی زهـرا را غریبه            آرام‌ مـی‌کـوبــد در مـا را غــریــبـه

بی‌تو اگر حـمله‌ کـنـند اینها به خـانه            زهـرای تو می‌مـانـد و صد تـازیانه

آتش می‌افـتد روی در پشت درم من            با پهـلـویم سنـگـر برای حـیـدرم من

سیـلی می‌آید سـمت من ای وای بابا            بد خواب می‌گردد حسن ای وای بابا

پیـشم‌ بـمان تا قـتل زهـرا را نبـیـنی            بی‌تو صدایم می‌شـود فـضه خـذیـنی

: امتیاز

زبانحال حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها در شهادت پیغمبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم

شاعر : رضا باقریان نوع شعر : مرثیه وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : غزل

بعد از تو سهـمِ فـاطـمه آزار می‌شود            این راهِ ظلـم، بعـد تو هـموار می‌شود

حرف از وداع می‌زنی و، سقفِ خانه‌ام            با حـرف‌هات، بر سـرم آوار می‌شود


ای دلخوشیِ فاطمه ناخوش مکن مرا            دارد دلِ شـکـسـتـۀ من زار مـی‌شـود

بسـتـرنـشـینِ من به روی پـا بلـند شو            افـتـاده‌ای و داغ تـو غـمـبـار می‌شود

خـیـلی وخـیـم‌تـر شـده زخـمِ دلـم پـدر            پیـشـم بمـان وگرنه شـبم تـار می‌شود

بالا سـرت نـشـسـته‌ام و فـکـر می‌کنم            آیا پس از تو فـاطمه بیـمـار می‌شود؟

بابا تو را نـداشتـه باشـم چه می‌شود؟            مـزد تو گـفـته‌ای در و دیوار می‌شود

تو می‌روی و بعد تو این شهر کینه توز            از دخـترت همیـشه طـلبکـار می‌شود

: امتیاز
نقد و بررسی

بیت زیر به دلیل مستند نبودن و مغایرت با روایات معتبر حذف شد؛ بر خلاف تصومر عمومی فاجعه حمله به خانۀ حضرت زهرا و جسارت به ایشان  در دهه اول ماه ربیع الأمول نبوده است بلکه بر اساس اسناد تاریخی قطعا بعد از غصب فدک و خطبه حضرت در مسجد النبی و حداقل در دهه های بعدی ماه ربیع الأول بوده است. جهت کسب اطلاعات بیشتر به قسمت روایات تاریخی همین سایت مراجعه کرده و یا در همین جا کلیک کنید.

تو می‌روی و بعدِ سه روز از نبودنت            روضه شروع از نوکِ مسمار می‌شود

مدح و مرثیۀ امام حسن مجتبی علیه‌السلام

شاعر : سید پوریا هاشمی نوع شعر : مرثیه وزن شعر : فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن قالب شعر : غزل

تا نمک پروره‌ام بر خوان احسانت حسن            من مسلـمانم! مسلـمان مسلـمانت حسن

دست و دل باز مدینه! دست خالی آمدم            دست خالی من است و لطف دستانت حسن


مرد شامی که به تو پیش بقیه فحش داد            در مدینه چند روزی بود مهمانت حسن

من‌جـذام نفـس دارم! دیـدن من هم بـیا!            هم غذا شو با گدا! دستم بدامانت حسن

کوری بدخـواه تو فـریاد مستی می‌زنم            یا مُعـز المـؤمنین جانم‌ بقـربانت حسن!

خانه‌ام ‌را می‌فروشم خرج صحنت‌ می‌کنم            هرچه دارم نذر گنبد نذر ایوانت حسن

صحن و گلدسته نه اصلا! بیشتر سوزد دلم            می‌رود با چکمه بر قبرت نگهبانت حسن

کی می‌آید صحن قاسم بر روی ما وا شود؟!            چشم ما را پر کـند آئیـنه بنـدانت حسن

زخم‌پایت از خودی و زخم قلبت از خودی            آشنایانت چه می‌خوایند از جانت حسن؟!

: امتیاز
نقد و بررسی

بیت زیر سروده اصلی شاعر محترم است اما پیشنهاد می‌کنیم به منظور انتقال بهتر معنای شعر بیت اصلاح شده که در متن شعر آمده را جایگزین بیت زیر کنید.

صحن و گلدسته نه اصلا! تو بگو آقا چرا            می‌رود با چکمه بر قبرت نگهبانت حسن؟

مدح و شهادت پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم و خیانت اهل سقیفه

شاعر : ناشناس نوع شعر : مرثیه وزن شعر : فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن قالب شعر : غزل

مـدیـنه شهـر رسـالت محیط غـم‌ها بود            به کوچه‌کوچه آن ناله بود و غوغا بود
حکایت از
غم هجران مصطفی می‌کرد            قـیـامتی که به شهـر مـدیـنـه بر پـا بود


نَفَـس نَفَـس زدنش بود پیـک رحـلت او            که از وجود وی، آثار ضعف پیـدا بود
به خانه اشک عزا، در سقیفه طرح نفاق            به خانه شور غم و در سقیفه شورا بود
به نالـه امت اسلام، جـمـع گـشـتـه ولی            مـیان جـمع عـلی بـود، آنکه تـنهـا بـود
تـمام بـر
سـر یک حرف متفـق گـشتـند            کـه آن گـرفـتن حق عـلی و زهـرا بود

: امتیاز

زبانحال سیدالشهدا در شهادت امام حسن مجتبی علیهم السلام

شاعر : محمدعلی بیابانی نوع شعر : مرثیه وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : غزل مثنوی

غـارت زده منـم که کـنـارت نشـسـته‌ام            غارت زده منم که ز داغـت شکـسـته‌ام

غـارت زده مـنـم کـه غـم یــار دیــده‌ام            هــفــتــاد تـیـر از بـدن تـو کـشــیــده‌ام


غارت زده منـم که تو را خـاک می‌کنم            تـابـوت را ز خـون تـنت پـاک می‌کـنم

غارت زده منم که ز کف داده صبر را            با دست خـویش کـنده برای تو قـبر را

غـارت زده منـم چه کـنـم با جـنـازه‌ات            ای وای ریخـته به زمین خون تازه‌ات

غــارت زده مــنـم کـه ز داغ بــرادرم            خون گریه می‌کنم که چنین رفته از برم

من را به داغ قـتل تو غـارت نموده‌اند            نه کـربلا و کـوفـه نه در شـام دلـبـرم!

داغی که رفتن تو روی سینه‌ام گذاشت            والله هـست سخـت تر از غـارت حـرم

تشیـیع روز با من و تو سازگار نیست            تا شب تو را به جانب قـبرت نـمی‌برم

: امتیاز
نقد و بررسی

بیت زیر سروده اصلی شاعر محترم است اما با توجه به وجود ایراد محتوایی در عدم رعایت شأن اهل بیت؛ پیشنهاد می‌کنیم به منظور رفع ایراد موجود و حفظ بیشتر حرمت و شأن اهل بیت که مهمترین وظیفه هر مداح است؛ بیت اصلاح شده که در متن شعر آمده را جایگزین بیت زیر کنید.

غــارت زده مــنـم کـه ز داغ بــرادرم            می‌ریـزم از کـنار تنـش خاک بر سرم

بیت زیر به دلیل مستند نبودن حذف شد، لازم به ذکر است که ابیات دیگر این غزل را می توان به عنوان زبانحال خواند اما بیت زیر دیگر زبانحال هم نیست زیرا عملی را به امام نسبت داده است که درست نیست

غارت زده مـنم که ز آغـوش بـسـته‌ات            مـی‌گــیـرم؛ آه چــادر خــاکــی مــادرم

مدح و شهادت امام حسن مجتبی علیه‌السلام

شاعر : مهدی رحیمی نوع شعر : مدح و مرثیه وزن شعر : فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن قالب شعر : غزل

نه فقط ثروت خود را نه، که حاتم گونه            شد کـریم آن که کرم داشـته خاتم گونه

شد کریم آن که به عالم اثرش را بخشید            حـیدری مـسلک و پیـغـمبر اکـرم گونه


به تمـاشای تو آن گونه پُر از شوقم که            گـونـه‌ام پُـر شده از گـریـۀ شبـنـم گونه

مجـتـبایی؟ حـسنی؟ یا که کـریم اللهی؟!            ای خــدا ســانِ مــلـک زادۀ آدم گـونـه

گوش که جای خودش سُرخ تر از سُرخ شود            بی‌گُـمان از اثـر سـیـلـی مُحکـم، گـونه

تحت تاثیر از این ضربه پریشان بشود            هم که چشم و مُژه هم دست و سر و هم گونه

ربط دارد به تو و عشق تو در باب حسین            این که شد ماه صـفـر نیز مُحـرَم گونه

: امتیاز
نقد و بررسی

بیت زیر به دلیل مستند نبودن و تحریفی بودن داستان عبدالزهرا حذف شد

کاش از کوچه و غم‌های تو عبدالزهرا            مـقـتـلـی ثـبـت کـنـد اِبْـن مُـقَـرَّم گـونـه

زبانحال امام حسن مجتبی علیه‌السلام قبل از شهادت

شاعر : رضا قاسمی نوع شعر : مرثیه وزن شعر : فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن قالب شعر : غزل

آنکه دارد به دلـش غـصۀ بـسیار، منم            سـاکـن غــمـکـدۀ مــاتــم دلــدار، مـنـم

همۀ شهـر، سر سفـرۀ من نان خوردند            ولی انگار به یک شهر، بدهکـار، منم


آنکه بـاران شده شـرمـنـدۀ بـاریـدن او            شب به شب بارش چشمش شده رگبار، منم

آنکه یک عمر، شبش سر شده با کابوسی            که در آن مـادرِ او می‌شـود آزار، منم

وسـط کـوچۀ غـم خـانه خـرابم کـردند            آنکه دنـیا شده روی سـرش آوار، منـم

مـقـتل اصـلی من در وسـط آتـش بـود            آنکه جـان داده مـیان در و دیوار، منم

اشک هم داغ دلِ خون مرا سرد نکرد            سیـنۀ سوخـته از سـرخی مسـمار، منم

دست سنگین کسی خورد به روی مادر            ولی آنکه شده نیـلی رخش انگـار، منم

: امتیاز
نقد و بررسی

موضوع همراهی امام مجتبی با حضرت زهرا در جریان جسارت عمر به حضرت در منابع معتبر نیامده است لذا این شعر اگر زبانحال امام مجتبی در وقایع حمله به خانه باشد صحیح است نه در موضوع بازپس گیری قباله فدک، موضوع همراهی امام حسن در فاجعه جسارت عمر به حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها و بازپس گیری قبالۀ فدک در هیچ یک از منابع معتبر ما نیامده است؛ در این خصوص دو روایت وجود دارد اولین روایت که تمامی منابع دسته اول تاریخی آن را مطرح کرده‌اند جسارت عمر در جلوگیری از اعطای قبالۀ فدک در همان مجلس و نزد ابوبکر است و دومین روایت که شیخ مفید در کتاب الأختصاص آن را مطرح می کند جسارت عمر در کوچه و در هنگام بازگشت حضرت به خانه است که در این روایت هم هیچ اشاره‌ای به همراهی امام مجتبی با حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها نشده است؛ جهت کسب اطلاعات بیشتر به قسمت روایات تاریخی همین سایت مراجعه کرده و یا در همین جا کلیک کنید.

مدح و شهادت امام حسن مجتبی علیه‌السلام

شاعر : حمید رضا برقعی نوع شعر : مدح و مرثیه وزن شعر : مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن قالب شعر : قصیده

نشستم گوشه‌ای از سفره همواره رنگین‌ت           چه شوری در دلم افتاده از توصیف شیرین‌ت
به عابرها تعارف می‌کنی دار و ندارت را           تو آن باغی که می‌ریزد بهشت از روی پرچین‌ت


کرم یک ذره از سرشار، سرشارِ صفت‌هایت           حسن یک دانه از بسیار، بسیارِ عناوین‌ت
دهان وا می‌کند عالم به تشویق
حسین اما           دهانِ خاتم پیغـمبران واشد به تحسین‌ت
تو
دینِ تازه‌ای آورده‌ای از دیدِ این مردم           که با یک گل کنیزی می‌شود آزاد در دین‌ت
مُعزالمؤمنین بودی مذل المؤمنین خواندن           اگر کردند تحسینت اگر کردند نفرین‌ت
برای تو چه فرقی دارد ای والتین و الزیتون           که می‌چینند مضمون آسمان‌ها از مضامین‌ت
بگو با آن سفیرانی که هرگز بر نمی‌گشتند           خدا واداشت جبرائیل‌هایش را به تمکین‌ت
بگو تا آفـتاب از مغـربِ دنـیا بـرون آید           که سرپیچی نخواهد کرد خورشید از فرامین‌ت
بگو تا تیغ بردارد اگر جنگ است آهنگت           بگو تا تیغ بگذارد اگر صلح است آئین‌ت
نبی حیران شمشیر علی در بدر و خندق بود           علی حیران تیغ نهروانت، تیغ صفین‌ت
بگو از زیر پایت جانماز این قوم بردارند           محبت کن! قدم بگذار بر چشم محبین‌ت
تو را پائین کشیدند از سر منبر که می‌گفتند:           چرا پیغمبر از دوشش نمی‌آورد پائین‌ت
درون خانه هم
محرم نمی‌بینی تحمل کن           که می‌خواهند، ای تنهاترین تنهاتر از این‌ت
تو غم‌های بزرگی در میان کوچه‌ها دیدی           که دیگر این غمِ کوچک نخواهد کرد غمگین‌ت
از آن پایی که بر در کوفت بر دل داشتی داغی           از آن دستان سنگین بیشتر شد داغ سنگین‌ت
سر راهت می‌آمد آنکه نامش را نخواهم برد           برای آنکه عمری تازه باشد زخم دیرین‌ت
برای جاری اشکت سراغ چاره می‌گردی           که زینب آمده با چادر مادر به تسکین‌ت
به تابوت تو زخمِ خویش را این قوم خواهد زد           چه می‌شد مثل مادر نیمۀ شب بود تدفین‌ت
صدایت می‌زند اینک یتیمت از دل خیمه           که او را راهی میدان کنی با دست آمین‌ت
هزاران بار جان دادی ولی در کربلا آخر           در آغوش برادر دست و پا زد جان شیرین‌ت
کدامین دست دستِ کودکت را بر زمین انداخت؟           همان دستی همان دستی که روزی بوده مسکین‌ت
دعا کن زخم غم‌هایت بسوزاند مرا یک عمر           نصیبم کن نمک از سفره همواره رنگین‌ت

: امتیاز
نقد و بررسی

ابیات زیر سروده اصلی شاعر محترم است اما پیشنهاد می‌کنیم به منظور انتقال بهتر معنای شعر ابیات اصلاح شده که در متن شعر آمده را جایگزین بیت زیر کنید.

معزالمومنین خواندن مذل المؤمنین گفتن           اگر کردند تحسینت اگر کردند نفرین‌ت

خدا حیران شمشیر علی در بدر و خندق بود           علی حیران تیغ نهروانت، تیغ صفین‌ت

مدح و شهادت امام حسن مجتبی علیه‌السلام

شاعر : غفاری نوع شعر : مرثیه وزن شعر : فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن قالب شعر : غزل

اولین گوهر ارزنـدۀ زهـرا حسن است            دومین حـجـت خـلاق تـوانا حسن است
رهبری که به حـسین حـق ولایت دارد            حفظ دین نبوی بعد عـلی با حسن است


شهریاری که در آن دوره نبود همتایش            گفته می‌شد همه جا ماه دل‌آرا حسن است
هر امـامی به جهـان خـط وظائف دارد            آنکه صلحش چو سلاح است بر اعدا حسن است
آن همه زخـم زبـان مـردم نـادان زدنـد            آنکه بشنیده ز دون تهمت بی‌جا حسن است
یکی از دوش عـبا و یکی سجاده بـبرد            خون بدل آنکه شده زین همه غم‌ها حسن است
ای فلک همسر او جعده ملعونه چه کرد            آتش افکنده به دل کُشتۀ اسما حسن است
یا رب این صوت پُر از غم ز کجا می‌آید            این چنین ناله کند نالۀ او وا حسن است
به یقـین شیـون زینب بود از
بهر حسن            آنکه جان می‌دهد از فتنۀ اعدا حسن است
ای خوش آن روز که غفاری شود زائر او            گوید او سائل درگاهم و مولا حسن است

: امتیاز
نقد و بررسی

بیت زیر سروده اصلی شاعر محترم است اما پیشنهاد می‌کنیم به منظور انتقال بهتر معنای شعر بیت اصلاح شده که در متن شعر آمده را جایگزین بیت زیر کنید.

یا رب این صورت از غم ز کجا می‌آید            این چنین ناله کند نالۀ او وا حسن است