کاربری جاری : مهمان خوش آمدید
 
خانه :: شعر
موضوعات

اشعار



زبانحال حضرت زینب سلام‌الله‌علیها در شهر شام

شاعر : احسان نرگسی     نوع شعر : مرثیه     وزن شعر : مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن     قالب شعر : غزل    

ای‌کاش جـهـان بر سـرم آوار نـمی‌شد            در سیـنه غـمی کهـنه تـلـمـبار نمی‌شد

یک ذره اگر حرمله رحمی به دلش داشت            این چـشم ورم کـرده دگر تـار نمی‌شد


در«شام» اگـر سـایـۀ سـقـا به سرم بود            دردانـۀ تـو دسـت بـه دیـوار نـمـی‌شـد

اینگونه اگر پهلوی من ضربه نمی‌خورد            تـاریخ در این واقـعـه تـکـرار نـمی‌شد

ای‌کاش در آن بزم شرابی که به پا شد            ایـنـقـدر اهـانت به عـلـمـدار نـمـی‌شـد

این قافله «دروازۀ ساعات»به خود دید            ای‌کـاش دگــر وارد بــازار نــمـی‌شـد

: امتیاز

زبانحال حضرت زینب سلام‌الله‌علیها در مسیر کوفه و شام

شاعر : محمود تاری نوع شعر : مرثیه وزن شعر : مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن قالب شعر : غزل

دل مـی‌رود ز دسـتـم با آن سـر بـریـده           دنـبـال نـی روانـم بـا قــامـتـی خـمـیـده

من غـرق اضطـرابم در مـوج الـتهـابم           ماه به خـون خضابم از روی نی دمیده


دل می‌رود ز دستش غم می‌دهد شکستش           هر کس چو من فغانی از کودکان شنیده

طفلی ز ضرب سیلی دارد دو چشم نیلی           بر روی خار صحرا طفـلی دگر دویده

با روز گشته چون شب با آه مانده بر لب           از ابـر چـشم زینب بـاران غـم چـکـیده

گلهای من خزانند بر نیـزه خون فشانند           جز خـون دل ندارد بـاغ خـزان رسیـده

اینجا به روی نیزه سرهای لاله‌گون است           در کـربلا ولـیکن تن‌ها به خـون تـپـیده

دست ستم به گلشن غیر از شرر ندارد           گـلچین باغ عصمت جز یـاس را نچیده

بال و پـر عزیزان از تیر غـم شکـسـته           رنگ رخ یتـیـمـان از چـهـره‌ها پـریـده

گاهی به روی نیزه خون می‌رود ز سرها           گاهی کـنار نـیزه خـون می‌رود ز دیده

هـر روز ای بــرادر بـا دیـدن سـر تـو           از شـام تار زینب سـر می‌زنـد سـپـیـده

جز اشک و آه و زاری در کار خود ندارد           هر کس چو من در اینجا طعم بلا چشیده

در راه دوست «یاسر» از جان و سر حذر کن           هر عاشقی در این ره غم را به جان خریده

: امتیاز

مدح و شهادت امام حسن مجتبی علیه‌السلام

شاعر : سید مهدی حسینی نوع شعر : مرثیه وزن شعر : فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن قالب شعر : غزل

اى زمین و آسـمان‌ها سوگـوار غربتت            آفـتـاب آسـمـان، سـنـگ مـزار غـربـتت
بر جبین فصل‏ها هر یک نشان داغ توست            اى گریبان خزان، چاک از بهار غربتت


یک بقیع اندوه و ماتم یک مدینه اشک و خون            سینه‏هامان یک به یک آئینه دار غربتت
پاک شد آئینه از زنگ،
اى تماشایى‏ترین            شـسـتـشو دادیم دل را، با غـبار غربتت
شب سیه‌پوش از غم و اندوه بىپایان توست            شرمگین خورشید، از شبهاى تار غربتت
اى بقیعت عاشقان را کعبه عشق و امید            سینه چاکـیم از غـم تو، بی‌قـرارغربتت
شهر یثرب داغدار خاطرات رنج توست            خـم شده پـشت مدیـنه زیر بـار غـربتت
مى‏تـپد دلهاى عـاشق در
هـواى نام تو            با غمى خو کرده هر یک در کنارغربتت
کاش مى‏شد روشناى تربت پاک تو بود            چلچـراغ اشک ما در شـام تار غـربتت
دایره در دایره پژواکى از اندوه توست            هیچ
داغى نیست بیرون از مدار غربتت
دامن اشکى فـراهم
داشـتم یک سیـنه آه            ریخـتم در پـاى تو کـردم نـثار غـربتت
آشناى زخم دلها، غربت معصوم توست            من دلى دارم پـریشان، از تـبارغـربتت

: امتیاز

مدح و شهادت امام حسن مجتبی علیه‌السلام

شاعر : زهرا بشری موحد نوع شعر : مدح و مرثیه وزن شعر : مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن قالب شعر : غزل

هر قدر که می‌خواست گدا، شاه کرم داشت            آن قدر که پیش کرمش، خواسته کم داشت
در خـانـۀ او بـود که در اوج غـریـبـی            دل‌های غریبان جهان، راه به هم داشت


دلخـوش به نفـس‌های مسیحـایی او بود            شب‌های مدینه که فقط غربت و دم داشت
داغـی شده بر سیـنۀ غـم‌های وسیـعـش            یک کوچۀ باریک که بیش از همه غم داشت
راحـت شد از انـدوه جـفـاکـاری یـاران            ای کاش که یاری به وفاداری سم داشت
ای آیـنــه‌هــا آیــنــه‌هـا! ذکـر بـگـوئـیـد            ای‌کاش حرم داشت حرم داشت حرم داشت

: امتیاز

مدح و شهادت امام حسن مجتبی علیه‌السلام

شاعر : محمد موحدیان نوع شعر : مرثیه وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : غزل

طومار جان جنّ و بشر پاره پاره گشت            قرآن به چشم اهل نظر، پاره پاره گشت

بی‌پـرده چون به شرّ گـروهی بـشرنما            صد پرده از حریم بشر پاره پاره گشت


شرزد شبی شراره ظلمت به قلب نـور            دل از سپیده، وقت سحر پاره پاره گشت

آبی به جای رفـع عـطش ریخت آتشی            بر دل، که تا بروز شُمَر پاره پاره گشت

از قـلب کلّ هـستی و از پـیکـر وجـود            آتش گرفت جان و جگر پاره پاره گشت

دردا که از سپهر بنی‌هاشم، آن که بود            یک مه دو جا به ماه صفر، پاره پاره گشت

یک جا به زهر فتنه و یک جا به تیر کین            یک جسم خسته از دو شرر پاره پاره گشت

قلبی که بود در اثر زهـر، چاک چاک            با تیـر کـیـنه بار دگـر پاره پاره گـشت

در پیش چشم آن همه اختر، چنان شهاب            بارید تیر شب که قـمر پاره پاره گشت

بـاران تیـر بر کـفـن و بر بدن نشـست            جیب صدف درید و گهر پاره پاره گشت

ای دل دگر مجو هـنر حُـسن، بی‌حَسَن            شـیـرازه کـتاب هـنر پـاره پـاره گـشت

: امتیاز

مدح و شهادت امام حسن مجتبی علیه‌السلام

شاعر : صغیر اصفهانی نوع شعر : مرثیه وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : مثنوی

شد از غـم‌‌‌ دو طـشت، دلـم پُر ز خـون            خونِ جگرم مدام فـرو ریزم از عـیون

در حیرتم به زینب مضطر چه‌ها گذشت            آن دم که اوفتاد نگاهش برآن دو طشت


یک طشت را ز خون جگر دید لاله گون            یک طشت را بدید درآن رأس پرُ ز خون

یک طـشت را بدیـد پُـر از پـارۀ جگـر            یک طشت را بدید درآن رأسِ چون قمر

برخاست چون ز تاب عطش مجتبی ز خواب            برداشت کوزه را که بنوشد دوجرعه آب

آبش به کام رفت و دلش پُر شراره شد            از زهـر اشـقـیا جگـرش پاره پـاره شد

از آه وناله، خـون دل اهل جهـان نمود            طـشتی طلب ز زینب قامت کمان نمود

آن طشت، پُر ز خونِ دلِ دردناک کرد            زینب بدید و از غم او جامه چاک کرد

طشت دگر که زینب از آن گشت بی‌سکون            در شـهـر شـام بـود به بـزمِ یـزیـد دون

آن دم که رأس پاک شهـنشاه بحر و بر            آغاز کرد خـواندن قـرآن به طشت زر

برداشت چوبِ کینه یزید از ره غضب            کـرد آشـنا به لـعـلِ لبِ شاه تـشـنـه لـب

زینب به ناله گفت که ای بی‌حـیا! مزن            چوب جفا به بوسه گه مصطـفی مزن!

دارد صغیر تا به صف محشر، شور و شین            گاه از غـم حـسن، گهی از مـاتم حسین

: امتیاز
نقد و بررسی

بیت زیر سروده اصلی شاعر محترم است اما با توجه به وجود ایراد محتوایی در عدم رعایت شأن اهل بیت؛ پیشنهاد می‌کنیم به منظور رفع ایراد موجود و حفظ بیشتر حرمت و شأن اهل بیت که مهمترین وظیفه هر مداح است؛ بیت اصلاح شده که در متن شعر آمده را جایگزین بیت زیر کنید.

از آه وناله، خـون دل اهل جهـان نمود            طـشتی طلب ز زینب بی‌خـانـمان نمود

مدح و مرثیۀ امام حسن مجتبی علیه‌السلام

شاعر : مهدی شریف زاده نوع شعر : مدح و مرثیه وزن شعر : فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن قالب شعر : غزل

از همان روزی که گفتم یا حسین، گفتم حسن            یاحـسین را یادمـان دادند با جـانم حسن
من نمک‌گـیر عـلی و بچـه‌های حـیدرم            
گفته‌ام هربار از این سفره نان خوردم، حسن


نیست جزاین هر کجا که می‌شود روضه به پا            می‌دهد دم فاطمه و می‌زند پـرچم حسن
مطمئن هستم که زهرا می‌شود خوشحال تر            هر زمان در روضۀ ارباب می‌گویم حسن
لا فـتی الا عـلی و لا کـریـم الا حـسـن            یا معـزالمـومنین، بخـشـندۀ عـالم حـسن
کـوچه سیـنه‌زنی را
بـاز کن که فـاطمه            یا حسین می‌گوید و پیغـمبر اکرم حسن
می‌کشد ما
را غم صحن و سرای مجتبا            هست بی‌زائر بقیع و دم بزن محکم حسن
جان فـدای پیـرمـردِ خـرد سال کوچه‌ها            اِی به غم‌های علی و فاطمه محرم حسن

: امتیاز

مدح و شهادت امام حسن مجتبی علیه‌السلام

شاعر : سجاد احمدیان نوع شعر : مرثیه وزن شعر : فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن قالب شعر : غزل

می‌خورد خون جگر با یاد داغ کوچه‌ها            بر غـم دیرین او زهـر هـلاهل شد دوا

سال‌ها لعن پدر را روی منـبرها شـنید            کس تـسلایش نـداد از نالـه‌های بی‌صدا


در میان خانۀ خود شد غریب و بی‌پناه            دل بسـوزد قـاتـلی در خـانه دارد آشـنا

شرم دارم که بگویم در جواب هر سلام            می‌شنید از هر غـریب و آشنایی ناسزا

بوی عطر یاس زهرا می‌دهد هرشب حسن            خون بگرید بر مزار بی‌نشانش در خفا

چادر خاکی زده زخمی گران بر غیرتش            آن زمانی که برای مادر خود شد عصا

تیرها تابوت و تن را در دل هم دوختند            کاش می‌شد سهم جسمت قطعه‌ای از بوریا

می‌زنیم بر تربت بی‌صحن تو روزی ضریح            طرحِ شش گوشی شبیه گنبد کرب وبلا

: امتیاز
نقد و بررسی

موضوع همراهی امام مجتبی با حضرت زهرا در جریان جسارت عمر به حضرت در منابع معتبر نیامده است لذا بهتر است ابیات زیر خوانده نشود، موضوع همراهی امام حسن در فاجعه جسارت عمر به حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها و بازپس گیری قبالۀ فدک در هیچ یک از منابع معتبر ما نیامده است؛ در این خصوص دو روایت وجود دارد اولین روایت که تمامی منابع دسته اول تاریخی آن را مطرح کرده‌اند جسارت عمر در جلوگیری از اعطای قبالۀ فدک در همان مجلس و نزد ابوبکر است و دومین روایت که شیخ مفید در کتاب الأختصاص آن را مطرح میکند جسارت عمر در کوچه و در هنگام بازگشت حضرت به خانه است که در این روایت هم هیچ اشاره‌ای به همراهی امام مجتبی با حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها نشده است؛ جهت کسب اطلاعات بیشتر به قسمت روایات تاریخی همین سایت مراجعه کرده و یا در همین جا کلیک کنید.

پیرشد از هر سوالی که علی از کوچه کرد            شرم چشمان نجیبش شد جواب مرتضی

راز زهرا را درون سینه با خود می‌برد            با همان تابوت خـون آلود و تیر کینه‌ها

مدح و شهادت امام حسن مجتبی علیه‌السلام

شاعر : حسین اخوان کاشانی نوع شعر : مدح و مرثیه وزن شعر : فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن قالب شعر : غزل

لاله‌ای بود که با داغ جگر سوخته بود            آتـشی در دل سـودا زده افـروخـته بود
شـرم دارم که بگـویم تن مسـموم تو را            خصم با تیر به تابـوت بهم دوخـته بود


راز دل را همه با همسر خود می‌گویند            حَسن از همسر خودکامه خود سوخته بود
جگـرش پاره شد از نیـشتر زخـم زبان            در لگن خون دلی ریخت که اندوخته بود
ارث از مادر خود بُرد غم و رنج و محن            صبر و تسلیم و رضا از پدر آموخته بود

: امتیاز
نقد و بررسی

ابیات زیر در تمام سایت‌ها « تا جائیکه ما بررسی کردیم» بصورت زیر آمده است که احتمالا اغلاط تایپی است و موجب بر هم خوردن وزن، آهنگ و معنای شعر شده است، لذا جهت رفع نقص اصلاح گردید

ارث مادر خود بُرد غم و رنج و محن            صبر و تسلیم و رضا از پدر آموخته بود

مدح و شهادت امام حسن مجتبی علیه‌السلام

شاعر : جعفر عباسی نوع شعر : مدح و مرثیه وزن شعر : مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن قالب شعر : غزل

کرامت مثل یک جرعه‌ست از پیمانۀ جانش           سخـاوت لقـمه‌ای از سادگی سفـرۀ نانش

کسی که سـایۀ او مـایۀ آرامـش دنیاست           دلش در بند دنیا نیست، دنیا هست زندانش


سپاهش را صدای سکه غرق روسیاهی کرد           نه مردی نه نبردی بود، خالی بود میدانش

صَلاح این‌گونه می‌بیند، سِلاح صلح بردارد           چه دارد رهبری که زیر پا افتاده فرمانش؟

امام غیرت و غربت کنار دشمنِ سرسخت           چه رنجی می‌کشید از دوستان سُست‌پیمانش

زبان سرزنش خاری شد و آزرد روحش را           مُعِـزّالمـؤمنین بود و نفـهـمیـدند یارانش

کسی که چشم فتنه کور شد با برق شمشیرش           چگونه گوشه‌ای بنشیند و سر در گریبانش...

چه زهری محرمش بوده؟ چه دردی همدمش بوده؟           نمی‌دانم چه راز سینه‌سوزی بوده مهمانش!

به روی دست‌های آل طاها باز تابوتی‌ست           مـبادا زخـم بردارد مـبادا تیـربارانش...

اگرچه تلخ‌تر از زهر بوده زندگی امروز           ولی فردا عسل می‌ریزد از کام جوانانش

خیالت جمع سردار جمل! تنها نمی‌مانی           به زودی کربلا از راه می‌آید که طوفانش

: امتیاز

مدح و شهادت امام حسن مجتبی علیه‌السلام

شاعر : رضا رسول زاده نوع شعر : مرثیه وزن شعر : مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن قالب شعر : غزل

مرا سَری‌ست که اُفتاده زیرِ پای حسن            به تختِ سلطنتِ این دل است جای حسن

هـزار حـاتـمِ طـائـی شـود گـدای درش            هرآن کسی که به دنیا شود گدای حسن


دو دست داده خـداوند تا که سیـنـه زنم            یکی بـرای حـسین و یکی برای حـسن

حـسین روضـۀ هر روزۀ حَـسَـن بـوده            تـمـامِ زنـدگی‌ام نـذرِ روضه‌های حسن

به ساحَـتَـش هـمه‌جا احـتـرام بـاید کرد            حسین خاسته از جای خود به پای حسن

غروبِ هفتمِ ماهِ صفر‌ جگـرسوز است            نوای حضرتِ زهـرا به کربلای حسن

: امتیاز

مدح و ولادت امام موسی کاظم علیه‌السلام

شاعر : جعفر ابوالفتحی نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : مستفعلن مستفعلن مستفعلن فع قالب شعر : غزل

ای شـمس والای وِلا، موسی‌بن جعفر            ای مرکـز مهـر خـدا، موسی‌بن جعفر

بر پـای مـقـدم‌های گـل‌بـارانت ای یار            هر عاشقی گردد فـدا، موسی‌بن جعفر


ای صد چو حاتم سائل یک گوشه چشمت            لطفی نما بر این گـدا، موسی‌بن جعفر

در این شب فرخـنده، ای مولود عاشق            عیدی بده بر دست ما، موسی‌بن جعفر

امشب فـقـط نـام تـو را بر لب سرائـیم            تا در تن ما مـانـده نا، موسی‌بن جعفر

در بـوسـتـان مـهـر ایــزد ای شـقـایـق            هر غنچه‌ای دارد نوا، موسی‌بن جعفر

در کل عمرت غم ز مزدوران که دیدی            ای کـشتی غـرق بـلا، موسی‌بن جعفر

در روز مـیـلادت بـیـا از روی اکـرام            کن قـسمت ما کـربلا، موسی‌بن جعفر

مظلوم هستی همچـو جد اطهر خویش            ای کـشـتۀ زهـر جـفا، موسی‌بن جعفر

زهـر جـفا رنگ از رخ پـاکـت ربوده            ای باب مظلـوم رضا، موسی‌بن جعفر

: امتیاز

مدح و ولادت امام موسی کاظم علیه‌السلام

شاعر : محمد قاسمی نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : غزل

ایـرانـی‌ام، رعـیـتِ موسی بن جعـفـرم            من شهـرونـدِ دولـتِ موسی بن جعفرم

دنـبـال هـیـچ فـرقـه و حـزبی نمی‌روم            در حـیـطۀ ولایـتِ مـوسی بن جعـفـرم


مأمـومم و به كـوری مأمـون پرست‌ها            دل دادۀ امـامـتِ مــوسـی بـن جـعــفـرم

در اوج فـقـر رو به سُـلـیـمان نمی‌زنـم            وقـتی گـدای ساحـتِ موسی بن جعفرم

هـم شُـغــل بـا مَـنـنــد تـمــام مــلائـكـه            مشغـول تا به خدمتِ موسی بن جعفرم

امـروز، زیـر سـایـۀ الـطـافِ دخـترش            در حشر، جـزو أُمّتِ موسی بن جعفرم

با این حُـسیـن گـفـتـن و زینب شنـیدنـم            پیـوسـته در حـمایتِ موسی بن جعـفرم

مـدیـون شدن به مـردم دنیا بُـود گِـران            بر من كه زیر مـنّتِ موسی بن جعفرم

با اینكه خـاك روضـۀ او هم نـمی‌شوم            دربست وقفِ خدمت موسی بن جعفرم

دارم هــوای دیـدنِ « بـابُ الــمُــراد» را            چشم انتـظارِ دعـوتِ موسی بن جعفرم

دیدیـد اگـر كه بعـد غـدیرم هـنوز شـاد            خوشحـال از ولادتِ موسی بن جعفرم

بعد از غدیر اگر كه به «ابواء» پر زدم            چون تـشـنۀ كـرامتِ موسی بن جعفرم

یوسف میا به جلوه گری پیش من كه من            دیـوانـۀ مـلاحـتِ مـوسـی بن جـعـفـرم

گر پُشت هم به كعـبه كنم رو به قـبله‌ام            وقتی كه در زیـارتِ موسی بن جعفرم

در آرزوی بـنـدۀ صـالـح شــدن، مُـدام            مُـحـتـاجِ اِستـعـانتِ مـوسی بن جعـفرم

از ایـنـكـه بـا امــام رضــا آشــنـا شـدم            ممنونِ لطفِ حضرتِ موسی بن جعفرم

حتّی برای قـاتل خود نیز بد نخـواست            حیران صبر و طاقتِ موسی بن جعفرم

هم سـیـنـه‌چـاكِ روضـۀ بابُ‌الحـوائجـم            هم كُـشـتۀ مـصـیبتِ موسی بن جعـفرم

از روی لاله گون شده‌ام در غمش بفهم            خونین دل از شهادتِ موسی بن جعفرم

آن ساقِ پـای خُـرد شده شاهد است كه            من داغـدارِ غُـربتِ مـوسی بن جعـفرم

: امتیاز
نقد و بررسی

بیت زیر سروده اصلی شاعر محترم است اما پیشنهاد می‌کنیم به منظور انتقال بهتر معنای شعر بیت اصلاح شده که در متن شعر آمده را جایگزین بیت زیر کنید؛ اهل بیت نعوذ بالله سگ باز نبودند که سگ داشته باشند و ما هم خاک پای سگ آنان باشیم!!

با اینكه خـاك پـای سگـش هم نمی‌شوم            دربست وقفِ خدمت موسی بن جعفرم

مدح و ولادت امام موسی کاظم علیه‌السلام

شاعر : ناشناس نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن قالب شعر : غزل

شیعه تبریک بگو هفت صفر آمده است            شـجـر پـاک ولا بـاز به بـر آمـده است

شـشمین ماه ولا حـضرت صادق زآن رو            شکر حق گـوید و دیدار پسر آمده است


بعد دیدار پسر گـفت به یـاران حضرت            باب رحمت ز خدا بهر بـشر آمده است

 خانۀ حضرت صادق شلوغست سه روز            چون ز اطعام در آن خانه خبر آمده است

آمده حضرت موسای به کاظم معروف            بهر شیرین شدن غیض شکر آمده است

اهل حاجات بده مـژده که غـم زائل شد            شادمان جـملۀ حاجات که در آمده است

نهـمـین گـوهـر عـصمت و امـام هـفـتم            صالحان را بنگر نیک که سر آمده است

آمـده آنکـه شـود حـبـس بـه زنـدان بـلا            در ره حق به پـذیرفت خطر آمده است

گوی تبریک در این روز به مولا مهدی            آخـرین ماه که غائب ز نظر آمده است

: امتیاز
نقد و بررسی

با توجه به اینکه سالروز ولادت امام کاظم علیه السلام در هفتم صفر مصادف است با ایام اسارت و حزن اهل بیت در کربلا است ( تاریخ مستند و معتبر ولادت حضرت همین تاریخ است و ولادت ایشان در ۲۰ ذیحجه که چند سالی است که رواج یافته مستند نیست و بیشتر بخاطر اینکه مردم در ماه صفر به جشن و شادی نپردازند آن تاریخ رو بطور حدودی تعیین کرده اند که تصریح بر آن تاریخ در هیچ کتاب معتبری نیامده است)  لذا به توصیه مراجع و علما بهتر است در این ایام مدح امام کاظم علیه السلام خوانده شود و از شادی پرهیز شود لذا به همین دلیل ابیات زیر تغییر داده شد

شیعه شادی بنما هفت صـفر آمده است            شـجـر پـاک ولا بـاز به بـر آمـده است

ششمین ماه ولا حضرت صادق شاد است            شکر حق گـوید و دیدار پسر آمده است

بعد دیدار پسر گـفت به یـاران حضرت             شاد باشید که اشرف به بـشر آمده است

مدح و مناجات با امام موسی کاظم علیه‌السلام

شاعر : حسین ایمانی نوع شعر : مدح و مناجات با ائمه وزن شعر : مستفعلن مستفعلن مستفعلن فعلن قالب شعر : ترکیب بند

هر کس که می‌خواهد ببیند لطف حیدر را            بـاید بگـیرد دامنِ موسیَ ابنِ جعـفر را

باب الحـوائج شد که درمانده نَـمانـیم و            باب الحوائج شد بگـیرد دستِ نوکر را


از نسل شیرِ خیبر و زهرای مرضیّهَ‌ست            با دستِ بسته می‌کند تسخـیر؛ خـیبر را

از هر سرِ انگشت او جود و کرم جاری‌ست            وقتی نَفَس می‌زد جهان می‌دید کوثر را

بابای سلطان خراسان است و معصومه            دنـیـا بـبـیـن ایـن پـادشـاهِ ذرّه‌پـرور را

بر روی دوشَش بیرقِ شیخ امامان است
استاد عـلم و
رأفـتِ شاه خـراسان است

در هر کجای کـشور ما رَدّی از پـایش            شـد افـتـخـار مـا غـلامـیِ پـسـرهـایـش

معصومۀ او سفـره داری می‌کند در قـم            پهن است در مشهد به لطف حق ببین سایهَ ش

شیـراز صحـنِ احـمد ابنِ مـوسِیِ کاظم            یارِ علی موسیَ الرّضا غمخوار بابایش

بـایـد جــوانِ او زیــارتـگـاه ری بـاشـد            عـبدالعـظیم از زائـران حـمزه و پـایش

در شهرِ ری وا شد اگر موسیَ بن جعفر خواست            هر سوی ایـران یک زیارتگـاه بابایش

با این حَـرم‌ها کـشورِ ما کـاظـمینی شد
موسیَ بن جعفر خواست که ایران حسینی شد

با روضه‌اش صدها گِره از کار ما وا شد            چه دردهایی که در این مجلس مداوا شد

مادر بزرگی سفرۀ موسی بن جعفر داشت            حاجت‌روا از پای سفره هر کسی پا شد

هر کس که از خُـدّام این آقاست شد آقا            هر کس به سینه سنگ عشقش زد مسیحا شد

از بـانـوان جَـنّـةُ الاعـلی شـد و با یک            گـوشه نگـاه او برات عـشق امـضا شد

هستم گدای خانه‌اش دارم رضا را شکر
از کاظـمینش کربلا رفتم خدا را شکر

: امتیاز
نقد و بررسی

بیت زیر به دلیل مغایرت با مضامین زیارت جامعۀ کبیره « وَ وَرَثَةِ الْأَنْبِياءِ، وَ سُلالَةَ النَّبِيِّينَ، وَ صَفْوَةَ الْمُرْسَلِينَ » و عدم رعایت شأن انبیا؛ و مغایرت با آیه قرآن حذف شد؛ ضمن اینکه خداوند برای حضرت مریم نیز در قرآن کریم جایگاه خاص در نظر گرفته و دو بار با عبارت اصطفاک حضرت مریم را برتری بخشیده است « يا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفاكِ وَ طَهَّرَكِ وَ اصْطَفاكِ عَلى‌ نِساءِ الْعالَمِينَ‌»

یوسف به دنبال غـلامیِ رضای اوست            مریم کنیز دخترش در شهر قـم؛ تا شد

مدح و ولادت امام موسی کاظم علیه‌السلام

شاعر : محمود ژولیده نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن قالب شعر : مثنوی

بسم رب الفاطمه، تکـثیر شد خیر کثیر            جلوه‌ای دیگر ز وجهُ الله تابید از غدیر

سورۀ کـوثـر ز الـطاف خـدا تفـسیر شد            نسلِ احمد از عـلی و فاطمه تکـثیر شد


هفتمین نور امامت، جلوه چون خورشید کرد            بیتِ عصمت را خدا سرشار از توحید کرد

دستِ هو، قدرت‌نمایی کرد در اوجِ کمال            باز هم ترسیم شد ابقای وجهِ ذوالجـلال

احمدی دیگرتجـلی کرده از سِرّ درون            حـیدری دیگر شده از آستینِ حق برون

مـجـتـبـایی دیگـر آمد از حـریـم کـبـریا            یـادگـاری دیگـر آمـد از شهـیـد کـربـلا

سـیـدِ سـجـادِ ثـانـی، زیـنـتُ الـعـباد شد            عرش تا تَحتُ الثَری، روشن از این نوزاد شد

باقرِ دین از خدایش خواست تکریمش کند            سبطِ او آمد که این اِکرام، تقـدیمش کند

آری آن اِکرام، رخسارِ امام کاظم است            در حقیقت لطف، انوارِ امام کاظم است

آسمـانِ عـشق را قـرص قـمر داده خـدا            صــادق آل مـحــمـد را پـسـر داده خـدا

وجهِ ایزد، شـمسِ جـنت، مـاهِ داور آمده            نجلِ احمد، نسلِ زهرا، سبطِ حیدر آمده

صاحبِ تـاجِ ولایت، منجـیِ دنیا و دین            خالقِ جود و کرامت، مظهرِ حبلُ‌المتین

هفتمین سلطانِ عالم، عالمی در بندِ اوست            حضرت سلطان علی موسی الرضا فرزند اوست

مُلکِ ایران کشورِ موسی بنِ جعفر هست و بس            مُلکِ ایران نه، دو عالم وقفِ کوثر هست و بس

معنیِ باغِ فـدک، اینجا مشخّص می‌شود            هر که با حق نیست از مِلکش مرخّص می‌‌شود

از تمامِ سرزمین‌هایی که تحتِ سلطه است            تا حرم‌هایی که در آن خاکی از غربت نشست

دیر یا زود اُردوی دشمن هزیمت می‌کند            لشکرِ فرعـون در دریا عزیمت می‌کند

غرقِ دریای تَفرعُن، نسلِ استکباری است            قومِ موسای زمان را روزهای یاری است

ما به لطفِ حق، فدک را پس بگیریم از عدو            روزهای مهـدوی داریم اینک پیشِ رو

هوش اگر باشیم، ایام فرج نزدیکِ ماست!            هر چه داریم از مسیرِ کوچۀ باریکِ ماست!

حال با سـربـندِ یا زهـرا مهـیا می‌شویم            با اطاعت از ولایت، یارِ مولا می‌شویم

روزهای انتـقامِ خـونِ مظـلـومان رسید            اِنتقِم یا منتقِم، فرصت به محرومان رسید

: امتیاز

مدح و مناجات با امام موسی کاظم علیه‌السلام

شاعر : عاطفه جعفری نوع شعر : مدح و مرثیه وزن شعر : مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن قالب شعر : غزل

تجلی داده‌ای با هر دعایت روح عرفان را            فـضیلت داده القابت تجـلی‌گاه انسان را

تو را باب الحوائج! کاظم آل عبا خواندم            عبا بر سر کشیدی جان ببخشی جسم بی جان را؟


رسول الله را وقتی در آن لحظه پدر خواندی            کشیدی بر فضیلت های هارون خط بطلان را

پر و بال قنوتت را شکنجه داد با زنجیر            ولی نفرین نکردی در دعای خود نگهبان را

تو با این بردباری ها به اصحابت نشان دادی            برای کظم غیظ خود مصادیقی فراوان را

شترها هم نباید خدمت ظالم کـنند، آری            تو روشن کرده‌ای با این سخن تکلیف صفوان را

اشداء عـلی‌الکـفارُ کـظم غـیظ را با هم            نشان دادی چنین توصیه‌های ناب قرآن را

اگر چه ماه محبوسی و فی قعر السجون بودی            ولی روشن کند نامت در و دیوار زندان را

: امتیاز

مدح و ولادت امام موسی کاظم علیه‌السلام

شاعر : جعفر ابوالفتحی نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : مستفعلن مستفعلن مستفعلن فع قالب شعر : مثنوی

سر تا به پا نوری و زیبائی چو مهتاب            تـو جـاری هـسـتی و زلالی جلـوۀ آب

تـأویل آیـات مـحـبت هـسـتـی ای نـور            اسـپـنـد آریــد آریـا چـشـمــان بـد دور


صبـر خـدا در صبـرتـان جلـوه نمـوده            عــشـق شـمـا اهـل دلان را دل ربـوده

قـدر تو را تـنـهـا خـدا دانـد و لا غـیر            زرگـر فـقـط قـدر طلا دانـد و لا غـیر

ای هـفـتـمین واژه، گـل زیـبـای زهـرا            مسـتی به پـای عـشـقـتـان زیـباست آقا

شکـر خـدا دسـت ازل این را قـلـم زد            مـا را گـدای خــانـۀ عـشـقـت رقـم زد

ای هفتمین کوکب به تاج قدر خورشید            مـام فـلـک مـثـل شـمـا دیـگـر نـزائـید

باب الحـوائج هـسـتی و باب الـمرادت            دل را کـشـانـده تا حـرم، پـائـین پـایت

آقـا غــریـبـه نــیـسـتــم مـن آشــنــایــم            خـلـوت‌نـشـین صحـن زیـبـای رضـایم

هفت آسـمان نـوری و تا جلـوه نمودی            از ماه و خورشید و ستاره دل ربودی

مخـمور شد چشم فـلک از این سپـیـده            روشن شد از نـور شما چـشـم حـمـیده

: امتیاز

مدح و ولادت امام موسی کاظم علیه‌السلام

شاعر : محمود یوسفی نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : مربع ترکیب

امشب زمین ز نور وجودش منور است            امشب زمان ز عطر حضورش معطر است
امـشب شب پیـمـبـر و آل پیـمـبر است            امشب شب ولادت موسی بن جعفر است


موسی بن جعفری که رخش منظر خداست
باب الحـوائـج هـمه مشـکـلات مـاست
امشب تمام عرض و سما زیر پای اوست            حالی اگر که هست به لطف هوای اوست
شیعه در اوج شور و شعف از ولای اوست            ایـمـان مـا نـتـیـجـه یـا ربـنـای اوسـت

او جلوه‌ای ز چشمه جوشان کوثر است
آئـیـنـه جـلال و جـمـال پـیـمـبـر
اسـت

لحظه به لحظه با نفـسـش خو گرفته‌ایم            از عـطر نـاب پیـرهـنـش بـو گرفته‌ایم
مـا نـاگـرفـتـه‌های خود از او گرفته‌ایم
            پـس از تـمـام آیـنـه‌هـا رو گـرفــتـه‌ایـم

هـمـواره از عـنـایت او در تـلاطـمـیـم
ما پـیـروان حـضرت خورشید
هـفتمیم

لطفش به ما چه ساده و آسان رسیده است            خوبی او به شیعه فراوان رسیده است
بیش از همه به کشور ایران رسیده است            یک جلوه قم یکی به خراسان رسیده است

جـز خـانـدان او به کـسی دل نـداده‌ایـم
جـار
وکـشـان خـانـه ایـن خـانــواده‌ایـم
شکر خـدا که نوکر موسی بن جعفریم
            در زیـر سـایـه سـر موسی بن جعفریم

هـمـسایگـان دخـتـر موسی بن جعفریم            ما ساکـنـان کـشـور موسی بن جعفریم

این خاک تا به روز ابد زیر دین توست
دل، تـنگ دیدن حـرم کـاظـمین توست

: امتیاز

مدح و مناجات با امام موسی کاظم علیه‌السلام

شاعر : عباس احمدی نوع شعر : مدح و مناجات با ائمه وزن شعر : مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن قالب شعر : غزل

نگاهت مبداء تاریخ انسان است آقاجان           نگاهی که قسیم کفر و ایمان است آقاجان

خدا با قصۀ پر غصۀ یوسف به ما آموخت           همیشه جای خوبان کنج زندان است آقاجان


نه آن هارون گرگ، آن نارشیدِ زشت عباسی           که خود هارون تو، موسی بن عمران است آقاجان

تقیّه شد سلاحت تا بماند زنده این مکتب           که گاهی ماه، پشت ابر پنهان است آقاجان

زمانی ابن یقطین گفت و کلّ راویان گفتند           که این باب الحوائج باب عرفان است آقاجان

نه تنها مشهد و قم بوی گلهای تو را دارند           که عطرت منتشر در کلّ ایران است آقاجان

دمی هم غافل از احوال یاران نیست قلب تو           که حتی فکر اشترهای صفوان است، آقا جان

بگو از امتداد خون خود با قوم خون آشام           تویی آرامش و بعدِ تو طوفان است آقاجان

بهشتی هست در بغداد: نامش کاظمین توست           ولی حس می‌کنم آنجا خراسان است آقاجان

متاعی سخت کمیاب است اربابی شبیه تو           اگرنه مثل ما نوکر فراوان است آقاجان!

: امتیاز

مدح و ولادت امام موسی کاظم علیه‌السلام

شاعر : آرش براری نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : مستفعلن مستفعلن مستفعلن فع قالب شعر : مربع ترکیب

صالـح‌تـرین عـبد خدا موسی بن جعفر            حق است هرکس هست با موسی بن جعفر

مـا بـنـده و آقـای مـا مـوسی بن جعـفر            مـحـتـاج‌ها گـویـنـد یا موسی بن جعـفر


در پای جـودش اغـنـیا محـتـاج هـستند
قـربـانـیـش در مـاه حـج حجاج هـستند
مـسـتــیـم مـسـت بــادۀ بـاب الـحـوائـج            هــسـتــیـم مــا دلــدادۀ بـاب الـحـوائــج

قــربــان خــانـــوادۀ بــاب الــحــوائــج            آقــاســت آقـــا زادۀ بــاب الــحـــوائــج
با
بچـه‌هـایش صاحـب سـرمـایه هستیم
با مشهد و شیراز
و قـم همسایه هستـیم
بـال مـلائک هـست فـرش زیـر پـایش            ایـزد مـسـخّـر کـرده هـستی را برایش

هـسـتـنـد در ایـران مـا فــرزنـدهـایـش            مـعـصـومه‌اش آمـد به دنـبال رضایش
انـوار او تـقـسـیـم شـد بر مشـهـد و
قـم
او
را زیـارت می‌کـنم در مـشهـد و قـم
او آیـت عــظــمــای آیــات خــدا بــود            شب تا سـحـر
گـرم مـنـاجـات خـدا بود

مات رخش شد عرش او مات خدا بود            واضح‌تـرین تـصویـر از ذات خدا بود
او جـلـوه رب بـود، امـا بـنـدگـی کـرد
انسان کـامـل بود و سـاده زنـدگی کرد

«والکاظمین الغیض» صبرش حد ندارد            خوب است و در بین صفاتش بد ندارد

در مـؤمـنـیـنـش یک نـفـر مـرتد ندارد            در صحـبـتش با خادمان «باید» ندارد
خـاری رَوَد در پـای فـرزنـد عـزیزش
اخـمی نخـواهد کرد بر روی کـنـیزش
تا بوده این بـوده‌ست
«آقـا تو، گـدا من»            مـدح تـو را گـفـتـن کـجـا آقا کجا من؟

تو جـان بـخـواه و مـابـقـیِ کـار بـا من            بدکـاره آمـد مـحـضـرت شد پـاک‌دامن
بـا دیــدنـت ذکـر خــدا ورد لـبـش شـد
از تو
سرودن کار هر روز و شبش شد
تـو
آمـدی از عــرش بــر دامـان مـادر            دسـت تـو را دادنـد بـر دسـتـان مــادر

مثل طـلای خـالـص است ایـمان مـادر            جـان امـام کـاظـم اسـت و جـان مــادر
وقت ولادت مـادرت تـکـبـیر
می‌گفت:
این عالـمه بهـر
زنان تفـسـیر می‌گفت:
در عشق حق عاشق‌ترین عاشق تو هستی            مجرای فیض از جانب رازق تو هستی

آئـیـنـۀ پـا تـا ســر خــالـق تـو هـسـتـی            تنهـا وصی حـضرت صادق تو هستی
عــلـم لــدنّـی پــدر در سـیــنـه تـوسـت
جـود و کـرامت عادت دیـریـنه توست
تـا پـای جـانـت پـای قــرآن ایـسـتـادی            در فـتـنـه‌هـا،
ای کـوه ایـمـان ایـستادی

رو در روی بـدعـت‌گـذاران ایـسـتادی            با رنـج و زحـمت کـنج زندان ایستادی
تـا یـازده رکـعـت نـمـاز
شـب بخـوانی
در
کـنج زنـدان روضه زینب بخـوانی

: امتیاز
نقد و بررسی

ابیات زیرا به دلیل ایراد محتوایی تغییر داده شد، فراموش نکنیم که حضرت علی علیه‌السلام فرمودند: لَا تَتَجَاوَزُوا بِنَا الْعُبُودِيَّةَ ثُمَّ قُولُوا فِينَا مَا شِئْتُمْ وَ لَنْ تَبْلُغُوا وَ إِيَّاكُمْ وَ الْغُلُوَّ كَغُلُوِّ النَّصَارَى فَإِنِّي بَرِي‏ءٌ مِنَ الْغَالِينَ. ما را از مرز عبودیت خارج نکنید و به سرحدّ ربوبیت نرسانید، آن گاه هرچه می ‏خواهید در فضیلت ما بگویید، لیکن بدانید که حق ثناگویی ما را ادا نخواهید کرد. از غلوّ کردن درباره ما بپرهیزید و همانند نصاری که درباره عیسی علیه‌السلام غلو کردند نباشید، که من از غلوّ کنندگان بیزارم الاحتجاج ج ۲ ص ۴۳۸، بحارالانوار ج ۲۵ ص ۲۷۴، اثبات الهداه ج ۵ ص ۳۹۱

در عشق حق عاشق‌ترین عاشق تو هستی            مجرای فـیض عالمی، رازق تو هستی

هرچند مخـلـوقی، ولی خالق تو هستی            تنهـا وصی حـضرت صادق تو هستی