کاربری جاری : مهمان خوش آمدید
 
خانه :: شعر
موضوعات

اشعار



مدح و شهادت امام حسن مجتبی علیه‌السلام

شاعر : جعفر عباسی     نوع شعر : مدح و مرثیه     وزن شعر : مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن     قالب شعر : غزل    

کرامت مثل یک جرعه‌ست از پیمانۀ جانش           سخـاوت لقـمه‌ای از سادگی سفـرۀ نانش

کسی که سـایۀ او مـایۀ آرامـش دنیاست           دلش در بند دنیا نیست، دنیا هست زندانش


سپاهش را صدای سکه غرق روسیاهی کرد           نه مردی نه نبردی بود، خالی بود میدانش

صَلاح این‌گونه می‌بیند، سِلاح صلح بردارد           چه دارد رهبری که زیر پا افتاده فرمانش؟

امام غیرت و غربت کنار دشمنِ سرسخت           چه رنجی می‌کشید از دوستان سُست‌پیمانش

زبان سرزنش خاری شد و آزرد روحش را           مُعِـزّالمـؤمنین بود و نفـهـمیـدند یارانش

کسی که چشم فتنه کور شد با برق شمشیرش           چگونه گوشه‌ای بنشیند و سر در گریبانش...

چه زهری محرمش بوده؟ چه دردی همدمش بوده؟           نمی‌دانم چه راز سینه‌سوزی بوده مهمانش!

به روی دست‌های آل طاها باز تابوتی‌ست           مـبادا زخـم بردارد مـبادا تیـربارانش...

اگرچه تلخ‌تر از زهر بوده زندگی امروز           ولی فردا عسل می‌ریزد از کام جوانانش

خیالت جمع سردار جمل! تنها نمی‌مانی           به زودی کربلا از راه می‌آید که طوفانش

: امتیاز

مدح و شهادت امام حسن مجتبی علیه‌السلام

شاعر : رضا رسول زاده نوع شعر : مرثیه وزن شعر : مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن قالب شعر : غزل

مرا سَری‌ست که اُفتاده زیرِ پای حسن            به تختِ سلطنتِ این دل است جای حسن

هـزار حـاتـمِ طـائـی شـود گـدای درش            هرآن کسی که به دنیا شود گدای حسن


دو دست داده خـداوند تا که سیـنـه زنم            یکی بـرای حـسین و یکی برای حـسن

حـسین روضـۀ هر روزۀ حَـسَـن بـوده            تـمـامِ زنـدگی‌ام نـذرِ روضه‌های حسن

به ساحَـتَـش هـمه‌جا احـتـرام بـاید کرد            حسین خاسته از جای خود به پای حسن

غروبِ هفتمِ ماهِ صفر‌ جگـرسوز است            نوای حضرتِ زهـرا به کربلای حسن

: امتیاز

مدح و ولادت امام موسی کاظم علیه‌السلام

شاعر : جعفر ابوالفتحی نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : مستفعلن مستفعلن مستفعلن فع قالب شعر : غزل

ای شـمس والای وِلا، موسی‌بن جعفر            ای مرکـز مهـر خـدا، موسی‌بن جعفر

بر پـای مـقـدم‌های گـل‌بـارانت ای یار            هر عاشقی گردد فـدا، موسی‌بن جعفر


ای صد چو حاتم سائل یک گوشه چشمت            لطفی نما بر این گـدا، موسی‌بن جعفر

در این شب فرخـنده، ای مولود عاشق            عیدی بده بر دست ما، موسی‌بن جعفر

امشب فـقـط نـام تـو را بر لب سرائـیم            تا در تن ما مـانـده نا، موسی‌بن جعفر

در بـوسـتـان مـهـر ایــزد ای شـقـایـق            هر غنچه‌ای دارد نوا، موسی‌بن جعفر

در کل عمرت غم ز مزدوران که دیدی            ای کـشتی غـرق بـلا، موسی‌بن جعفر

در روز مـیـلادت بـیـا از روی اکـرام            کن قـسمت ما کـربلا، موسی‌بن جعفر

مظلوم هستی همچـو جد اطهر خویش            ای کـشـتۀ زهـر جـفا، موسی‌بن جعفر

زهـر جـفا رنگ از رخ پـاکـت ربوده            ای باب مظلـوم رضا، موسی‌بن جعفر

: امتیاز

مدح و ولادت امام موسی کاظم علیه‌السلام

شاعر : محمد قاسمی نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : غزل

ایـرانـی‌ام، رعـیـتِ موسی بن جعـفـرم            من شهـرونـدِ دولـتِ موسی بن جعفرم

دنـبـال هـیـچ فـرقـه و حـزبی نمی‌روم            در حـیـطۀ ولایـتِ مـوسی بن جعـفـرم


مأمـومم و به كـوری مأمـون پرست‌ها            دل دادۀ امـامـتِ مــوسـی بـن جـعــفـرم

در اوج فـقـر رو به سُـلـیـمان نمی‌زنـم            وقـتی گـدای ساحـتِ موسی بن جعفرم

هـم شُـغــل بـا مَـنـنــد تـمــام مــلائـكـه            مشغـول تا به خدمتِ موسی بن جعفرم

امـروز، زیـر سـایـۀ الـطـافِ دخـترش            در حشر، جـزو أُمّتِ موسی بن جعفرم

با این حُـسیـن گـفـتـن و زینب شنـیدنـم            پیـوسـته در حـمایتِ موسی بن جعـفرم

مـدیـون شدن به مـردم دنیا بُـود گِـران            بر من كه زیر مـنّتِ موسی بن جعفرم

با اینكه خـاك روضـۀ او هم نـمی‌شوم            دربست وقفِ خدمت موسی بن جعفرم

دارم هــوای دیـدنِ « بـابُ الــمُــراد» را            چشم انتـظارِ دعـوتِ موسی بن جعفرم

دیدیـد اگـر كه بعـد غـدیرم هـنوز شـاد            خوشحـال از ولادتِ موسی بن جعفرم

بعد از غدیر اگر كه به «ابواء» پر زدم            چون تـشـنۀ كـرامتِ موسی بن جعفرم

یوسف میا به جلوه گری پیش من كه من            دیـوانـۀ مـلاحـتِ مـوسـی بن جـعـفـرم

گر پُشت هم به كعـبه كنم رو به قـبله‌ام            وقتی كه در زیـارتِ موسی بن جعفرم

در آرزوی بـنـدۀ صـالـح شــدن، مُـدام            مُـحـتـاجِ اِستـعـانتِ مـوسی بن جعـفرم

از ایـنـكـه بـا امــام رضــا آشــنـا شـدم            ممنونِ لطفِ حضرتِ موسی بن جعفرم

حتّی برای قـاتل خود نیز بد نخـواست            حیران صبر و طاقتِ موسی بن جعفرم

هم سـیـنـه‌چـاكِ روضـۀ بابُ‌الحـوائجـم            هم كُـشـتۀ مـصـیبتِ موسی بن جعـفرم

از روی لاله گون شده‌ام در غمش بفهم            خونین دل از شهادتِ موسی بن جعفرم

آن ساقِ پـای خُـرد شده شاهد است كه            من داغـدارِ غُـربتِ مـوسی بن جعـفرم

: امتیاز
نقد و بررسی

بیت زیر سروده اصلی شاعر محترم است اما پیشنهاد می‌کنیم به منظور انتقال بهتر معنای شعر بیت اصلاح شده که در متن شعر آمده را جایگزین بیت زیر کنید؛ اهل بیت نعوذ بالله سگ باز نبودند که سگ داشته باشند و ما هم خاک پای سگ آنان باشیم!!

با اینكه خـاك پـای سگـش هم نمی‌شوم            دربست وقفِ خدمت موسی بن جعفرم

مدح و ولادت امام موسی کاظم علیه‌السلام

شاعر : ناشناس نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن قالب شعر : غزل

شیعه تبریک بگو هفت صفر آمده است            شـجـر پـاک ولا بـاز به بـر آمـده است

شـشمین ماه ولا حـضرت صادق زآن رو            شکر حق گـوید و دیدار پسر آمده است


بعد دیدار پسر گـفت به یـاران حضرت            باب رحمت ز خدا بهر بـشر آمده است

 خانۀ حضرت صادق شلوغست سه روز            چون ز اطعام در آن خانه خبر آمده است

آمده حضرت موسای به کاظم معروف            بهر شیرین شدن غیض شکر آمده است

اهل حاجات بده مـژده که غـم زائل شد            شادمان جـملۀ حاجات که در آمده است

نهـمـین گـوهـر عـصمت و امـام هـفـتم            صالحان را بنگر نیک که سر آمده است

آمـده آنکـه شـود حـبـس بـه زنـدان بـلا            در ره حق به پـذیرفت خطر آمده است

گوی تبریک در این روز به مولا مهدی            آخـرین ماه که غائب ز نظر آمده است

: امتیاز
نقد و بررسی

با توجه به اینکه سالروز ولادت امام کاظم علیه السلام در هفتم صفر مصادف است با ایام اسارت و حزن اهل بیت در کربلا است ( تاریخ مستند و معتبر ولادت حضرت همین تاریخ است و ولادت ایشان در ۲۰ ذیحجه که چند سالی است که رواج یافته مستند نیست و بیشتر بخاطر اینکه مردم در ماه صفر به جشن و شادی نپردازند آن تاریخ رو بطور حدودی تعیین کرده اند که تصریح بر آن تاریخ در هیچ کتاب معتبری نیامده است)  لذا به توصیه مراجع و علما بهتر است در این ایام مدح امام کاظم علیه السلام خوانده شود و از شادی پرهیز شود لذا به همین دلیل ابیات زیر تغییر داده شد

شیعه شادی بنما هفت صـفر آمده است            شـجـر پـاک ولا بـاز به بـر آمـده است

ششمین ماه ولا حضرت صادق شاد است            شکر حق گـوید و دیدار پسر آمده است

بعد دیدار پسر گـفت به یـاران حضرت             شاد باشید که اشرف به بـشر آمده است

مدح و مناجات با امام موسی کاظم علیه‌السلام

شاعر : حسین ایمانی نوع شعر : مدح و مناجات با ائمه وزن شعر : مستفعلن مستفعلن مستفعلن فعلن قالب شعر : ترکیب بند

هر کس که می‌خواهد ببیند لطف حیدر را            بـاید بگـیرد دامنِ موسیَ ابنِ جعـفر را

باب الحـوائج شد که درمانده نَـمانـیم و            باب الحوائج شد بگـیرد دستِ نوکر را


از نسل شیرِ خیبر و زهرای مرضیّهَ‌ست            با دستِ بسته می‌کند تسخـیر؛ خـیبر را

از هر سرِ انگشت او جود و کرم جاری‌ست            وقتی نَفَس می‌زد جهان می‌دید کوثر را

بابای سلطان خراسان است و معصومه            دنـیـا بـبـیـن ایـن پـادشـاهِ ذرّه‌پـرور را

بر روی دوشَش بیرقِ شیخ امامان است
استاد عـلم و
رأفـتِ شاه خـراسان است

در هر کجای کـشور ما رَدّی از پـایش            شـد افـتـخـار مـا غـلامـیِ پـسـرهـایـش

معصومۀ او سفـره داری می‌کند در قـم            پهن است در مشهد به لطف حق ببین سایهَ ش

شیـراز صحـنِ احـمد ابنِ مـوسِیِ کاظم            یارِ علی موسیَ الرّضا غمخوار بابایش

بـایـد جــوانِ او زیــارتـگـاه ری بـاشـد            عـبدالعـظیم از زائـران حـمزه و پـایش

در شهرِ ری وا شد اگر موسیَ بن جعفر خواست            هر سوی ایـران یک زیارتگـاه بابایش

با این حَـرم‌ها کـشورِ ما کـاظـمینی شد
موسیَ بن جعفر خواست که ایران حسینی شد

با روضه‌اش صدها گِره از کار ما وا شد            چه دردهایی که در این مجلس مداوا شد

مادر بزرگی سفرۀ موسی بن جعفر داشت            حاجت‌روا از پای سفره هر کسی پا شد

هر کس که از خُـدّام این آقاست شد آقا            هر کس به سینه سنگ عشقش زد مسیحا شد

از بـانـوان جَـنّـةُ الاعـلی شـد و با یک            گـوشه نگـاه او برات عـشق امـضا شد

هستم گدای خانه‌اش دارم رضا را شکر
از کاظـمینش کربلا رفتم خدا را شکر

: امتیاز
نقد و بررسی

بیت زیر به دلیل مغایرت با مضامین زیارت جامعۀ کبیره « وَ وَرَثَةِ الْأَنْبِياءِ، وَ سُلالَةَ النَّبِيِّينَ، وَ صَفْوَةَ الْمُرْسَلِينَ » و عدم رعایت شأن انبیا؛ و مغایرت با آیه قرآن حذف شد؛ ضمن اینکه خداوند برای حضرت مریم نیز در قرآن کریم جایگاه خاص در نظر گرفته و دو بار با عبارت اصطفاک حضرت مریم را برتری بخشیده است « يا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفاكِ وَ طَهَّرَكِ وَ اصْطَفاكِ عَلى‌ نِساءِ الْعالَمِينَ‌»

یوسف به دنبال غـلامیِ رضای اوست            مریم کنیز دخترش در شهر قـم؛ تا شد

مدح و ولادت امام موسی کاظم علیه‌السلام

شاعر : محمود ژولیده نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن قالب شعر : مثنوی

بسم رب الفاطمه، تکـثیر شد خیر کثیر            جلوه‌ای دیگر ز وجهُ الله تابید از غدیر

سورۀ کـوثـر ز الـطاف خـدا تفـسیر شد            نسلِ احمد از عـلی و فاطمه تکـثیر شد


هفتمین نور امامت، جلوه چون خورشید کرد            بیتِ عصمت را خدا سرشار از توحید کرد

دستِ هو، قدرت‌نمایی کرد در اوجِ کمال            باز هم ترسیم شد ابقای وجهِ ذوالجـلال

احمدی دیگرتجـلی کرده از سِرّ درون            حـیدری دیگر شده از آستینِ حق برون

مـجـتـبـایی دیگـر آمد از حـریـم کـبـریا            یـادگـاری دیگـر آمـد از شهـیـد کـربـلا

سـیـدِ سـجـادِ ثـانـی، زیـنـتُ الـعـباد شد            عرش تا تَحتُ الثَری، روشن از این نوزاد شد

باقرِ دین از خدایش خواست تکریمش کند            سبطِ او آمد که این اِکرام، تقـدیمش کند

آری آن اِکرام، رخسارِ امام کاظم است            در حقیقت لطف، انوارِ امام کاظم است

آسمـانِ عـشق را قـرص قـمر داده خـدا            صــادق آل مـحــمـد را پـسـر داده خـدا

وجهِ ایزد، شـمسِ جـنت، مـاهِ داور آمده            نجلِ احمد، نسلِ زهرا، سبطِ حیدر آمده

صاحبِ تـاجِ ولایت، منجـیِ دنیا و دین            خالقِ جود و کرامت، مظهرِ حبلُ‌المتین

هفتمین سلطانِ عالم، عالمی در بندِ اوست            حضرت سلطان علی موسی الرضا فرزند اوست

مُلکِ ایران کشورِ موسی بنِ جعفر هست و بس            مُلکِ ایران نه، دو عالم وقفِ کوثر هست و بس

معنیِ باغِ فـدک، اینجا مشخّص می‌شود            هر که با حق نیست از مِلکش مرخّص می‌‌شود

از تمامِ سرزمین‌هایی که تحتِ سلطه است            تا حرم‌هایی که در آن خاکی از غربت نشست

دیر یا زود اُردوی دشمن هزیمت می‌کند            لشکرِ فرعـون در دریا عزیمت می‌کند

غرقِ دریای تَفرعُن، نسلِ استکباری است            قومِ موسای زمان را روزهای یاری است

ما به لطفِ حق، فدک را پس بگیریم از عدو            روزهای مهـدوی داریم اینک پیشِ رو

هوش اگر باشیم، ایام فرج نزدیکِ ماست!            هر چه داریم از مسیرِ کوچۀ باریکِ ماست!

حال با سـربـندِ یا زهـرا مهـیا می‌شویم            با اطاعت از ولایت، یارِ مولا می‌شویم

روزهای انتـقامِ خـونِ مظـلـومان رسید            اِنتقِم یا منتقِم، فرصت به محرومان رسید

: امتیاز

مدح و مناجات با امام موسی کاظم علیه‌السلام

شاعر : عاطفه جعفری نوع شعر : مدح و مرثیه وزن شعر : مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن قالب شعر : غزل

تجلی داده‌ای با هر دعایت روح عرفان را            فـضیلت داده القابت تجـلی‌گاه انسان را

تو را باب الحوائج! کاظم آل عبا خواندم            عبا بر سر کشیدی جان ببخشی جسم بی جان را؟


رسول الله را وقتی در آن لحظه پدر خواندی            کشیدی بر فضیلت های هارون خط بطلان را

پر و بال قنوتت را شکنجه داد با زنجیر            ولی نفرین نکردی در دعای خود نگهبان را

تو با این بردباری ها به اصحابت نشان دادی            برای کظم غیظ خود مصادیقی فراوان را

شترها هم نباید خدمت ظالم کـنند، آری            تو روشن کرده‌ای با این سخن تکلیف صفوان را

اشداء عـلی‌الکـفارُ کـظم غـیظ را با هم            نشان دادی چنین توصیه‌های ناب قرآن را

اگر چه ماه محبوسی و فی قعر السجون بودی            ولی روشن کند نامت در و دیوار زندان را

: امتیاز

مدح و ولادت امام موسی کاظم علیه‌السلام

شاعر : جعفر ابوالفتحی نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : مستفعلن مستفعلن مستفعلن فع قالب شعر : مثنوی

سر تا به پا نوری و زیبائی چو مهتاب            تـو جـاری هـسـتی و زلالی جلـوۀ آب

تـأویل آیـات مـحـبت هـسـتـی ای نـور            اسـپـنـد آریــد آریـا چـشـمــان بـد دور


صبـر خـدا در صبـرتـان جلـوه نمـوده            عــشـق شـمـا اهـل دلان را دل ربـوده

قـدر تو را تـنـهـا خـدا دانـد و لا غـیر            زرگـر فـقـط قـدر طلا دانـد و لا غـیر

ای هـفـتـمین واژه، گـل زیـبـای زهـرا            مسـتی به پـای عـشـقـتـان زیـباست آقا

شکـر خـدا دسـت ازل این را قـلـم زد            مـا را گـدای خــانـۀ عـشـقـت رقـم زد

ای هفتمین کوکب به تاج قدر خورشید            مـام فـلـک مـثـل شـمـا دیـگـر نـزائـید

باب الحـوائج هـسـتی و باب الـمرادت            دل را کـشـانـده تا حـرم، پـائـین پـایت

آقـا غــریـبـه نــیـسـتــم مـن آشــنــایــم            خـلـوت‌نـشـین صحـن زیـبـای رضـایم

هفت آسـمان نـوری و تا جلـوه نمودی            از ماه و خورشید و ستاره دل ربودی

مخـمور شد چشم فـلک از این سپـیـده            روشن شد از نـور شما چـشـم حـمـیده

: امتیاز

مدح و ولادت امام موسی کاظم علیه‌السلام

شاعر : محمود یوسفی نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : مربع ترکیب

امشب زمین ز نور وجودش منور است            امشب زمان ز عطر حضورش معطر است
امـشب شب پیـمـبـر و آل پیـمـبر است            امشب شب ولادت موسی بن جعفر است


موسی بن جعفری که رخش منظر خداست
باب الحـوائـج هـمه مشـکـلات مـاست
امشب تمام عرض و سما زیر پای اوست            حالی اگر که هست به لطف هوای اوست
شیعه در اوج شور و شعف از ولای اوست            ایـمـان مـا نـتـیـجـه یـا ربـنـای اوسـت

او جلوه‌ای ز چشمه جوشان کوثر است
آئـیـنـه جـلال و جـمـال پـیـمـبـر
اسـت

لحظه به لحظه با نفـسـش خو گرفته‌ایم            از عـطر نـاب پیـرهـنـش بـو گرفته‌ایم
مـا نـاگـرفـتـه‌های خود از او گرفته‌ایم
            پـس از تـمـام آیـنـه‌هـا رو گـرفــتـه‌ایـم

هـمـواره از عـنـایت او در تـلاطـمـیـم
ما پـیـروان حـضرت خورشید
هـفتمیم

لطفش به ما چه ساده و آسان رسیده است            خوبی او به شیعه فراوان رسیده است
بیش از همه به کشور ایران رسیده است            یک جلوه قم یکی به خراسان رسیده است

جـز خـانـدان او به کـسی دل نـداده‌ایـم
جـار
وکـشـان خـانـه ایـن خـانــواده‌ایـم
شکر خـدا که نوکر موسی بن جعفریم
            در زیـر سـایـه سـر موسی بن جعفریم

هـمـسایگـان دخـتـر موسی بن جعفریم            ما ساکـنـان کـشـور موسی بن جعفریم

این خاک تا به روز ابد زیر دین توست
دل، تـنگ دیدن حـرم کـاظـمین توست

: امتیاز

مدح و مناجات با امام موسی کاظم علیه‌السلام

شاعر : عباس احمدی نوع شعر : مدح و مناجات با ائمه وزن شعر : مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن قالب شعر : غزل

نگاهت مبداء تاریخ انسان است آقاجان           نگاهی که قسیم کفر و ایمان است آقاجان

خدا با قصۀ پر غصۀ یوسف به ما آموخت           همیشه جای خوبان کنج زندان است آقاجان


نه آن هارون گرگ، آن نارشیدِ زشت عباسی           که خود هارون تو، موسی بن عمران است آقاجان

تقیّه شد سلاحت تا بماند زنده این مکتب           که گاهی ماه، پشت ابر پنهان است آقاجان

زمانی ابن یقطین گفت و کلّ راویان گفتند           که این باب الحوائج باب عرفان است آقاجان

نه تنها مشهد و قم بوی گلهای تو را دارند           که عطرت منتشر در کلّ ایران است آقاجان

دمی هم غافل از احوال یاران نیست قلب تو           که حتی فکر اشترهای صفوان است، آقا جان

بگو از امتداد خون خود با قوم خون آشام           تویی آرامش و بعدِ تو طوفان است آقاجان

بهشتی هست در بغداد: نامش کاظمین توست           ولی حس می‌کنم آنجا خراسان است آقاجان

متاعی سخت کمیاب است اربابی شبیه تو           اگرنه مثل ما نوکر فراوان است آقاجان!

: امتیاز

مدح و ولادت امام موسی کاظم علیه‌السلام

شاعر : آرش براری نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : مستفعلن مستفعلن مستفعلن فع قالب شعر : مربع ترکیب

صالـح‌تـرین عـبد خدا موسی بن جعفر            حق است هرکس هست با موسی بن جعفر

مـا بـنـده و آقـای مـا مـوسی بن جعـفر            مـحـتـاج‌ها گـویـنـد یا موسی بن جعـفر


در پای جـودش اغـنـیا محـتـاج هـستند
قـربـانـیـش در مـاه حـج حجاج هـستند
مـسـتــیـم مـسـت بــادۀ بـاب الـحـوائـج            هــسـتــیـم مــا دلــدادۀ بـاب الـحـوائــج

قــربــان خــانـــوادۀ بــاب الــحــوائــج            آقــاســت آقـــا زادۀ بــاب الــحـــوائــج
با
بچـه‌هـایش صاحـب سـرمـایه هستیم
با مشهد و شیراز
و قـم همسایه هستـیم
بـال مـلائک هـست فـرش زیـر پـایش            ایـزد مـسـخّـر کـرده هـستی را برایش

هـسـتـنـد در ایـران مـا فــرزنـدهـایـش            مـعـصـومه‌اش آمـد به دنـبال رضایش
انـوار او تـقـسـیـم شـد بر مشـهـد و
قـم
او
را زیـارت می‌کـنم در مـشهـد و قـم
او آیـت عــظــمــای آیــات خــدا بــود            شب تا سـحـر
گـرم مـنـاجـات خـدا بود

مات رخش شد عرش او مات خدا بود            واضح‌تـرین تـصویـر از ذات خدا بود
او جـلـوه رب بـود، امـا بـنـدگـی کـرد
انسان کـامـل بود و سـاده زنـدگی کرد

«والکاظمین الغیض» صبرش حد ندارد            خوب است و در بین صفاتش بد ندارد

در مـؤمـنـیـنـش یک نـفـر مـرتد ندارد            در صحـبـتش با خادمان «باید» ندارد
خـاری رَوَد در پـای فـرزنـد عـزیزش
اخـمی نخـواهد کرد بر روی کـنـیزش
تا بوده این بـوده‌ست
«آقـا تو، گـدا من»            مـدح تـو را گـفـتـن کـجـا آقا کجا من؟

تو جـان بـخـواه و مـابـقـیِ کـار بـا من            بدکـاره آمـد مـحـضـرت شد پـاک‌دامن
بـا دیــدنـت ذکـر خــدا ورد لـبـش شـد
از تو
سرودن کار هر روز و شبش شد
تـو
آمـدی از عــرش بــر دامـان مـادر            دسـت تـو را دادنـد بـر دسـتـان مــادر

مثل طـلای خـالـص است ایـمان مـادر            جـان امـام کـاظـم اسـت و جـان مــادر
وقت ولادت مـادرت تـکـبـیر
می‌گفت:
این عالـمه بهـر
زنان تفـسـیر می‌گفت:
در عشق حق عاشق‌ترین عاشق تو هستی            مجرای فیض از جانب رازق تو هستی

آئـیـنـۀ پـا تـا ســر خــالـق تـو هـسـتـی            تنهـا وصی حـضرت صادق تو هستی
عــلـم لــدنّـی پــدر در سـیــنـه تـوسـت
جـود و کـرامت عادت دیـریـنه توست
تـا پـای جـانـت پـای قــرآن ایـسـتـادی            در فـتـنـه‌هـا،
ای کـوه ایـمـان ایـستادی

رو در روی بـدعـت‌گـذاران ایـسـتادی            با رنـج و زحـمت کـنج زندان ایستادی
تـا یـازده رکـعـت نـمـاز
شـب بخـوانی
در
کـنج زنـدان روضه زینب بخـوانی

: امتیاز
نقد و بررسی

ابیات زیرا به دلیل ایراد محتوایی تغییر داده شد، فراموش نکنیم که حضرت علی علیه‌السلام فرمودند: لَا تَتَجَاوَزُوا بِنَا الْعُبُودِيَّةَ ثُمَّ قُولُوا فِينَا مَا شِئْتُمْ وَ لَنْ تَبْلُغُوا وَ إِيَّاكُمْ وَ الْغُلُوَّ كَغُلُوِّ النَّصَارَى فَإِنِّي بَرِي‏ءٌ مِنَ الْغَالِينَ. ما را از مرز عبودیت خارج نکنید و به سرحدّ ربوبیت نرسانید، آن گاه هرچه می ‏خواهید در فضیلت ما بگویید، لیکن بدانید که حق ثناگویی ما را ادا نخواهید کرد. از غلوّ کردن درباره ما بپرهیزید و همانند نصاری که درباره عیسی علیه‌السلام غلو کردند نباشید، که من از غلوّ کنندگان بیزارم الاحتجاج ج ۲ ص ۴۳۸، بحارالانوار ج ۲۵ ص ۲۷۴، اثبات الهداه ج ۵ ص ۳۹۱

در عشق حق عاشق‌ترین عاشق تو هستی            مجرای فـیض عالمی، رازق تو هستی

هرچند مخـلـوقی، ولی خالق تو هستی            تنهـا وصی حـضرت صادق تو هستی

زبانحال حضرت زینب سلام‌الله‌علیها در مسیر کوفه و شام

شاعر : عبدالمحسن نوع شعر : مرثیه وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : مثنوی

کوچه به‌کوچه پای سرت گریه می‌کنم           با لاله‌های خـون جگـرت گریه می‌کنم
از
روی نیزه بی‌کسی‌ام را ببین حسین           در این مسیر یکسره خوردم زمین حسین


حـقّم بـده اگر که شدم محـتضر حـسین           با قـاتـلـین تو شـده‌ام هـمـسفـر حـسیـن
حـق ده مرا که پیـر شدم قـد خـمـیـده‌ام           زیرا به دوش، بار جـسارت کـشیـده‌ام
دشمن به زخم داغ تو هی می‌زند نمک           هر جا که نام تو ببرم می‌خورم کـتک
وقـتـی کـه نـالـه‌ای بـزنـد، پـارۀ تـنـت           بـا تـازیـانـه می‌رسـد از راه دشـمـنـت
تا آن که از عـزیز تو دفـع خـطـر کنم           مجـبور می‌شـوم که تـنم را سـپـر کـنم
بنـگـر رسـیده اسـت به آخـر تـوان من           تـقـسـیم شد مـیـان هـمه سـهـم نـان من
دارد نشان ز پیکـر رنجـور و خسته‌ام           در این مـسـیـر نـافـلـه‌های نـشـسـتـه‌ام
در بین راه بـوده مـرا بـدتـرین عـذاب           زخـم زبـان حـرمله بر همسرت رباب
تا که به هـمسر تو غـمی بی‌امـان دهد           گاهی کمان و تیر
خودش را نشان دهد
از چشم کلّ قافـله برده هـمیـشه خواب           هـر نـیـمه شـب شـرارۀ لالایـی ربـاب

: امتیاز
نقد و بررسی

بیت زیر سروده اصلی شاعر محترم است اما پیشنهاد می‌کنیم به منظور انتقال بهتر معنای شعر بیت اصلاح شده که در متن شعر آمده را جایگزین بیت زیر کنید.

حـقّم بـده که پـیـرم و قـامت خـمـیـده‌ام            زیرا به دوش، بار جـسارت کـشیـده‌ام

در بین راه بـوده مرا بـدتـر از عـذاب           زخـم زبـان حـرمله بر همسرت رباب

بیت زیر به دلیل مستند نبودن تحریفی بودن حذف شد؛ همانگونه که بسیاری از علما و محققین همچون علامه بیرجندی؛ شیخ عباس قمی و .... در کتب کبریت احمر (ص ۱۴۱) منتخب التواریخ ( ص ۲۲۴) مقتل تحقیقی (۲۲۹) پژوهشی نو در بازشناسی مقتل سیدالشهدا (ص ۲۴۰) و .... تصریح کرده اند موضوع نبش قبر و سر به نیزه زدن حضرت علی اصغر صحت ندارد و تحریفی است!! این قصۀ جعلی و ساختگی برای اولین بار در قرن سیزدهم در کتاب ریاض القدس آن هم بدون هیچ استنادی تحریف شده است « کتاب ریاض القدس توسط علما و محققین تاریخی جزء کتب تحریفی معرفی شده است»؛ جهت کسب اطلاعات بیشتر به قسمت روایات تاریخی همین سایت مراجعه کرده و یا در همین جا کلیک کنید.

گاهی به روی نیزه سری را نشان دهد           ترسم رباب از غم شش ماهه جان دهد

زبانحال حضرت زینب سلام‌الله‌علیها در شهر شام

شاعر : عمار موحد نوع شعر : مرثیه وزن شعر : فاعلاتن مفاعلن فعلن قالب شعر : غزل

روی نی زلف دل‌شکـن داری            قـصـد یغـمـای قـلب من داری

حسرت بوسه بر لـبم خـشکیـد            چـقَـدَر زخــم بـر بــدن داری!


جـای جـای تنت نـشـانـه‌ای از            دو هزار جنگ تن‌به تن داری

نـشـنـیـدم ز حــنـجــرت حـتّـی            شکوه‌ای، بس که خویشتن‌داری

در پـر تـیــرهـا گـره خــورده            خاطـراتـی که با حـسـن داری

تا که بـیـنـا کـنـی دو عـالـم را            خـوب شد پـاره پیـرهـن داری

بـین صـحـرا هـوای زیـنب را            روی نـی هــم مــسـلّـمـاً داری

بـس که امشب شـدم خـیـالاتـی            خواب دیدم تو هم کـفن داری!

: امتیاز
نقد و بررسی

بیت زیر به دلیل مستند نبودن داستان ساربان حذف شد

دیـدم از دور ساربان می‌رفت            بـاز هـم خــاتـم یــمــن داری؟

مدح و مرثیۀ حضرت زینب سلام‌الله‌علیها

شاعر : حسین صیامی نوع شعر : مدح و مرثیه وزن شعر : فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن قالب شعر : غزل

سر، نه آن است که همواره پریشان تو نیست           دل، نه آن است که سرگشته و حیران تو نیست

ما به شکرانۀ عشق تو به صحرا زده‌ایم           عـاقـلی شـیـوۀ رنـدان بیـابـان تو نیست


زیـنت عرش خـداونـد تـویـی یـا زینب!           گوهری در صدف فاطمه هم‌سان تو نیست

ای شـفـاعت گـره مـعـجـر نـورانـی تـو           روز محشر چه کسی دست به دامان تو نیست؟

گردنم خم شده از بس که سرم سنگین است           سر من، این سر بیچاره که قربان تو نیست

به حسین و حسن از چـشم خـدا می‌افـتد           قدر بال مگس آن چشم که گریان تو نیست

کاش از خاطرهٔ هر دو جهان پاک شود           اسـم ما آخـر اگر بین شهـیدان تو نیست

: امتیاز
نقد و بررسی

بیت زیر سروده اصلی شاعر محترم است اما پیشنهاد می‌کنیم به منظور انتقال بهتر معنای شعر بیت اصلاح شده که در متن شعر آمده را جایگزین بیت زیر کنید.

زیـنت دسـت خـداونـد تـویـی یـا زینب!          گوهری در صدف فاطمه هم‌سان تو نیست

مدح و مرثیۀ حضرت زینب سلام‌الله‌علیها

شاعر : جواد حاجی حسینی نوع شعر : مدح و مرثیه وزن شعر : فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن قالب شعر : غزل

وجهـهٔ آئـین اسلام از وقـار زینب است           زنـده نـام کـربلا با اعـتـبار زینب است

نخل  آزادی ز خون سیراب شد اما هنوز           پاسداری از پیام خون شعار زینب است


گرچه آزادی عجـین گردید با نام حسین           شـیـوهٔ آزاده بـودن یـادگـار زیـنب است

قاصد پیغام خون او بود و اینک قرن‌هاست           مکتب سرخ شهادت وامدار زینب است

نام عاشورا که شد سر منشأ هر انقلاب           یادگار عـزم و جـذم پـایـدار زینب است

کی، گمان می‌کرد دشمن در پی قتل حسین           وقت آغـاز قـیـام و کـارزار زینب است

در مقام وصف او این بس که بنویسی سدید           مادری چون فاطمه آموزگار زینب است

: امتیاز

مدح و مرثیۀ حضرت زینب سلام‌الله‌علیها

شاعر : حامد آقایی نوع شعر : مدح و مرثیه وزن شعر : فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن قالب شعر : غزل

آبروی نوکران هم از نگـاه زینب است           نور اگر داریم در دل از پگاه زینب است

پارکـابش، پـاسـبانش اکـبـر لـیـلاست و           حضرت عباس هم میر سپاه زینب است


هر که می‌گردد حسینی زینبی هم می‌شود           سوز هر سینه فقط از سوز آه زینب است

در دلش دارد هزار و نهصد و پنجاه زخم           قتلگـاه شاه عـریان، قـتلگـاه زینب است

قول داد و از حسینش یک قدم دوری نکرد           کربلا تا شام چل منزل گواه زینب است

بی‌جهت در مصر و در سوریه دنبالش نگرد           کـربلا، قـطع یقـین آرامگاه زینب است

: امتیاز

مدح و مرثیۀ حضرت زینب سلام‌الله‌علیها

شاعر : جواد حیدری، پوریا هاشمی نوع شعر : مدح و مرثیه وزن شعر : فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن قالب شعر : غزل

انتهای صبر در اصل ابتدای زینب است           چشم زهرا و علی وقف عزای زینب است

گریه بر او هست گریه بر حسین و بر حسن           مبدا گریه در عالم غصه‌های زینب است


در غـدیر کـربـلا زینب امـامت می‌کند           جلوه «مَن کُنتُ مولا» در ولای زینب است

پـنج تن دلـدادۀ اویـند پس با این حساب           اصلا این اهل کسا اهل کسای زینب است

حق شفا را داده در تربت که این خاک شریف           کیمیای عشق شد چون زیر پای زینب است

کربلا را زینب از غربت برون آورده است           پرچم سرخ حسینی در هوای زینب است

نور خاک چادرش کافر مسلمان می‌کند           عـزت اسـلام از یا ربـنای زیـنب است

کوفه را با جمله «اِلّا جَمیلا»خاک کرد           ابتـلای انـبـیا جـمعـاً بـلای زینب است

دخـتر حـیـدر کجا و کـوچه و بـازارها           مردن ما کمترین درک عزای زینب است

: امتیاز
نقد و بررسی

بیت زیر سروده اصلی شاعر محترم است اما  پیشنهاد می‌کنیم به منظور انطباق مطالب با روایات مستند و معتبر و انتقال بهتر معنای شعر، بیت اصلاح شده که در متن شعر آمده را جایگزین بیت زیر کنید.

شام را با جمله “اِلّا جَـمیلا “خاک کرد           ابتـلای انـبـیا جـمعـاً بـلای زینب است

زبانحال حضرت زینب سلام‌الله‌علیها با سر مطهر برادر

شاعر : رضا دین پرور نوع شعر : مرثیه وزن شعر : فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن قالب شعر : غزل

زینبت در کوفه دارد ماجرای دیگری            آمـدم از کـربـلا به کـربـلای دیـگـری

داغ دل هامان مضاعف گشت در شهر علی            کاش می‌رفتیم جز کوفه به جای دیگری


تا رقیه گـفـت بـابـا داد مـردم شد بلـند            با خودم آورده‌ام نـوحه سـرای دیگری

با علی و یاعلی من کوفه را برهم‌ زدم            ساختم از حالشان حال و هوای دیگری

زادۀ مرجانه را با خـطبه‌ام گردن زدم            پس بخـوان ‌حالا برایم لافـتای دیگری

دست‌بسته دستگیری کرده‌ام از کوفیان            آمـده در کـوفه گـویا مجـتـبای دیگری

: امتیاز
نقد و بررسی

ابیات زیر به دلیل تحریفی بودن مطالب، وهن اهل بیت در غالب روضه و مغایرت با روایت‌های معتبر حذف شد؛ موضوع جشن، شادی، رقصیدن و ... در شام بوده نه در کوفه و براساس کتب معتبر تاریخی همچون: الفتوح ج ۵ ص ۱۲۱؛ أمالی مفید ج ۳۸ ص ۳۶۷؛ اللهوف ص ۱۳۰؛ مناقب آل ابیطالب ج ۴ ص ۱۱۶؛ مَقْتَل خوارزمی ج ۲ ص ۴۶؛ مُثیرُالأحْزان ص ۲۰۹؛ جلاءالعیون ص ۵۹۳؛ بحارالأنوار ج۴۵ صص ۱۰۹و ۱۶۴؛ منتهی‌الآمال ص ۴۸۵؛ قمقام ص ۵۱۶؛ نفس‌المهموم ص ۳۵۳؛ مقتل امام حسین ص ۲۲۳؛ مقتل مقرّم ص ۲۹۹؛ مقتل جامع ج ۲ ص ۴۳  و.... در شهر کوفه مردم پشیمان شده و گریه زاری می‌کردند، جهت کسب اطلاعات بیشتر به قسمت روایات تاریخی همین سایت مراجعه کرده و یا در همین‌جا کلیک کنید. متأسفانه بعضی از سروده های شعرای گرانقدر علاوه بر اینکه مستند نبوده و کاملاً تحریفی و نشانگر عدم آشنایی آنان با مقاتل معتبر است مغایر با شأن و جایگاه اهل بیت است و گاهاً متاسفانه وهن ائمه محسوب می شود؛ فراموش نکنیم که ما اجازه نداریم به بهانه روضه به اهل بیت توهین کرده و آنان را تحقیر کنیم، این شعر را نیز ما بدین جهت ذکر کرده ایم که شما مراجعین محترم با اینگونه اشعار بسیار ضعیف و تحریفات آن بیشتر آشنا شده و دقت بیشتری مبذول فرمائید، متأسفانه اینگونه اشعار در سایت ها بدون نقد ضعف ها و تحریفات آن درج شده و بعضاً هم مورد استفاده مداحان اهل بیت قرار می گیرد که به نظر ما ظلم به اهل بیت است

عزت پنجاه سالم‌ را نگـاهی خرد کرد            کاش می‌رفتیم جز کوفه به جای دیگری

جان زینب! تو که می‌افتی به من برمی‌خورد            روی چشم من بیا نه زیر پای دیگری!

به لبـاس پـاره‌ام دارند طـعـنه می‌زنند            آشـنــای دیـگـری بـا آشـنـای دیـگـری

آی عــبـاسم بیا این مرد را سیلی بزن            می‌بـرد چـادر نـمازم را برای دیگری

کاش می‌شد نشنوی این جمله من را حسین            خلق می‌خـنـدند بر من با ادای دیگری

بی‌حیای اولی را تا که دورش می‌کـنم            زود می‌آید سـراغـم بی‌حـیای دیگـری

زبانحال حضرت زینب سلام‌الله‌علیها با سر مطهر برادر

شاعر : طاها ملکی نوع شعر : مرثیه وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : غزل

حالا که کوچک است برایت زمین من            بــالا بــمـان ســتـارۀ بـالا نـشـیـن مـن

دسـتـم نـمی‌رسـد به بـلـنـدای تـو ولـی            آهـم که می‌رسد به تو ای نـازنـین من


بر روی نیزه نیز تو را دوست دارمت            زیـبـا تـرین سـتـارۀ من بـهـتـرین مـن

افـتـاده‌ام بـه یـاد خـوش خـاطـراتـمـان            روزی که بود سـایۀ تو بر جـبـین من

حالا ببـین چه بر سرم آورده روزگار            بنشـسته‌اند شمر و سنان در کـمین من

حالا ببین که بی‌کس و بی‌یاورم حسین            هـستـند قـاتـلان تو دور و بـرم حـسین

: امتیاز

زبانحال حضرت زینب سلام‌الله‌علیها در زندان کوفه

شاعر : محسن راحت حق نوع شعر : مرثیه وزن شعر : فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن قالب شعر : غزل

داخـلِ زنـدانِ کـوفه یک نـوایی داشـتم            بهرِ روضه زیرِ لب، یک ته صدایی داشتم
روضه‌خوان من بودم و روضه غروبِ کربلا            بهرِ گریه بی‌امان حال و هوایی داشتم


اُمّ کـلثـوم و ربـابه مسـتـمع‌هـای من‌اند            روضه کوچک بود و من رزقِ بُکایی داشتم
روضۀ درگوشی از آنجا شروع شد جانِ من
            در دلِ محبس عجب بزمِ عزایی داشتم
تا که گفتم تشنه لب لطمه به صورتها زدند            بینِ تـاریکیِ زنـدان‌‌ کـربـلایی داشـتـم
دخترانش هم شدند از
مستمع های عزا            در هـیاهـو حـس و حـالِ آشنایی داشتم
یک ندا آمد: غـریبِ تشنۀ مادر حسین            بینِ این روضه غـمِ خیرالنسایی داشتم

بر سر و سینه زدم ، مدهوش افتادم زمین            آخـر انــدوهِ ذبـیـح بـالـقــفـایـی داشـتـم
کاش می‌مُردم میانِ روضه‌های قتلگاه            در میانِ روضه‌اش حسِّ خدایی داشتم

: امتیاز