بصیرت مداحی

قالَ الصّادقُ علیه‌السلام: نَفَسُ الْمَهْمُومِ لِظُلْمِنا تَسْبيحٌ وَ هَمُّهُ لَنا عِبادَةٌ وَ كِتْمانُ سِرّنا جِهادٌ فى سَبيلِ اللّهِ. ثَمَّ قالَ اَبُو عَبدِاللّهِ علیه‌السلام: يَجِبُ اَنْ يُكْتَبَ هذا الْحَديثُ بِالذَّهَبِ.

امام صادق علیه‌السلام فرمود: نَفَس كسى كه بخاطر مظلوميّت ما اندوهگين شود، تسبيح است و اندوهش براى ما، عبادت است و پوشاندن راز ما جهاد در راه خداست. سپس امام صادق علیه‌السلام افزود: اين حديث را بايد با طلا نوشت !

قالَ الصّادقُ علیه‌السلام: اِنَّ النَّبىَّ لَمّا جائَتْهُ وَفاةُ جَعْفَرِبنِ اَبى طالبٍ وَ زَيْدِ بنِ حارِثَةَ كانَ اَذا دَخَلَ بَيْتَهُ كَثُرَ بُكائُهُ عَلَيْهِما جِدّاً وَ يَقولُ: كانا يُحَدِّثانى وَ يُؤ انِسانى فَذَهَبا جَميعاً.

امام صادق علیه‌السلام فرمود: وقتى خبر شهادت جعفر بن ابى طالب و زيد بن حارثه به پيامبر خدا رسيد، از آن پس هرگاه وارد خانه می‌شد، بر آن دو شهيد بشدّت می‌گريست و می‌فرمود: آن دو شهید، با من هم سخن و همدم و انيس بودند، و هر دو رفتند! ...

قالَ الصّادقُ علیه‌السلام: كُلُّ الْجَزَعِ وَ الْبُكاءِ مَكْرُوهٌ سِوَى الْجَزَعُ وَ الْبُكاءُ عَلَى الحُسَينِ علیه‌السلام

امام صادق علیه‌السلام فرمود: هر ناليدن و گريه اى مكروه است، مگر ناله و گريه بر حسين علیه‌السلام.

عَنِ الصّادقُ علیه‌السلام: يا زُرارَةُ! اِنَّ السَّماءَ بَكَتْ عَلَى الْحُسَيْنِ اَرْبَعينَ صَباحاً. 

امام صادق علیه‌السلام فرمود: اى زراره ! آسمان چهل روز، در سوگ حسين بن على علیه‌السلام گريه كرد.

قالَ الصّادقُ علیه‌السلام: ما مِنْ عَيْنٍ بَكَتْ لَنا اِلاّ نُعِّمَتْ بَالنَّظَرِ اِلَى الْكَوْثَرِ وَ سُقِيَتْ مِنْهُ.

امام صادق علیه‌السلام فرمود: هيچ چشمى نيست كه براى ما بگريد، مگر اينكه برخوردار از نعمتِ نگاه به (كوثر) می‌شود و از آن سيرابش می‌كنند.

قالَ الصّادقُ علیه‌السلام: لِكُلّ شَيْئٍ ثَوابٌ اِلا الدَمْعَةٌ فينا.

امام صادق علیه‌السلام فرمود: هر چيزى پاداش و مزدى دارد، مگر اشكى كه براى ما ريخته شود (كه چيزى با آن برابرى نمی‌كند و مزد بى اندازه دارد.

قالَ الصّادقُ علیه‌السلام: مَنْ دَمِعَتْ عَيْنُهُ فينَا دَمْعَةً لِدَمٍ سُفِكَ لَنا اَوْ حَقٍّ لَنا نُقِصْناهُ اَوْ عِرْضٍ اُنْتُهِكَ لَنا اَوْلاَِحَدٍ مِنْ شيعَتِنا بَوَّاءهُ اللّهُ تَعالى بِها فِى الْجَنَّةِ حُقُباً.

امام صادقعلیه‌السلام فرمود: هر كس كه چشمش در راه ما گريان شود، بخاطر خونى كه از ما ريخته شده است، يا حقى كه از ما گرفته اند، يا آبرويى كه از ما يا يكى از شيعيان ما برده و هتك حرمت كرده اند، خداى متعال به همين سبب، او را در بهشت جاودان، براى ابد جاى مى دهد.

قال الصّادق علیه‌السلام: اَللّهم ... وَ ارْحَمْ تِلْكَ الاَعْيُنَ الَّتى جَرَتْ دُمُوعُها رَحْمَةً لَنا وَ ارْحَمْ تِلْكَ الْقُلُوبَ الَّتى جَزَعَتْ وَ احْتَرَقَتْ لَنا وَ ارْحَمِ الّصَرْخَةَ الّتى كانَتْ لَنا.    

امام صادق علیه‌السلام بر سجّاده خود نشسته و بر زائران و سوگواران اهل بيت، چنين دعا می‌كرد و می‌فرمود: خدايا... آن ديدگان را كه اشكهايش در راه ترحّم و عاطفه بر ما جارى شده و دلهايى را كه بخاطر ما نالان گشته و سوخته و آن فريادها و ناله هايى را كه در راه ما بوده است، مورد رحمت قرار بده .

قال الصّادق علیه‌السلام: رَحِمَ اللّهُ دَمْعَتَكَ، اَما اِنَّكَ مِنَ الَّذينَ يُعَدُّوَنَ مِنْ اَهْلِ الْجَزَعِ لَنا وَالَّذينَ يَفْرَحُونَ لِفَرَحِنا و يَحْزَنُونَ لِحُزْنِنا، اَما اِنّكَ سَتَرى عِنْدَ مَوْتِكَ حُضُورَ آبائى لَكَ... .

امام صادق علیه‌السلام، به (مسمع ) كه از سوگواران و گريه كنندگان بر عزاى حسينى بود، فرمود: خداى، اشك تو را مورد رحمت قرار دهد. آگاه باش، تو از آنانى كه از دلسوختگان ما به شمار می‌آيند، و از آنانى كه با شادى ما شاد می‌شوند و با اندوه ما غمگين می‌گردند. آگاه باش! تو هنگام مرگ، شاهد حضور پدرانم بر بالين خويش خواهى بود.

قال الصّادق علیه‌السلام لِلفُضَيل: تَجْلِسُونَ وَ تُحَدِّثُونَ؟ فَقالَ: نَعَمْ، قالَ: اِنَّ تِلْكَ الْمَجالِسَ اُحِبُّها فاءَحْيُوا اَمْرَنا، فَرَحِمَ اللّهُ مَنْ اَحْيى اَمْرَنا.  

امام صادق علیه‌السلام از (فُضيل ) پرسيد: آيا (دور هم ) می‌نشينيد و حديث و سخن می‌گوييد؟ گفت: آرى فرمود: اينگونه مجالس را دوست دارم، پس امرِ (امامت ) ما را زنده بداريد. خداى رحمت كند كسى را كه امر و راه ما را احيا كند.

قال الصّادق علیه‌السلام: تَزاوَرُوا وَ تَلاقُوا وَ تَذاكَرُوا و اَحْيُوا اَمْرَنا.

امام صادق علیه‌السلام فرمود: به زيارت و ديدار يكديگر برويد، با هم به سخن و مذاكره بنشينيد و امر ما را (كنايه از حكومت و رهبرى ) زنده كنيد.

قالَ الصّادقُ علیه‌السلام: مَنْ ذُكِرْنا عِنْدَهُ فَفاضَتْ عَيْناهُ حَرَّمَ اللّهُ وَجْهَهُ عَلَى النّارِ.

 امام صادق علیه‌السلام فرمود: نزد هر كس كه از ما (و مظلوميت ما) ياد شود و چشمانش پر از اشك گردد، خداوند چهره اش را بر آتش دوزخ حرام می‌كند.

قالَ الصّادقُ علیه‌السلام: لَمّا ماتَ اِبراهيمُ بْنُ رَسُولِاللّهِ صلّى اللّه عليه و آله حَمَلَتْ عَيْنُ رَسُولِاللّهِ بِالدُّمُوعِ ثُمَّقالَ النّبىُّصلّى اللّه عليه و آله : تَدْمَعُ الْعَيْنُ وَ يَحْزَنُ الْقَلْبُ وَ لا نَقُولُ ما يُسْخِطُ الرَّبَّ وَ اِنّا بِكَ يا اِبراهيمُ لَمَحْزُونُونَ.

امام صادق علیه‌السلام فرمود: چون ابراهيم ( پسر رسول خدا) از دنيا رفت، چشم پيامبر پر از اشك شد. سپس پيامبر فرمود: چشم، اشكبار می‌شود و دل غمگين می‌گردد، ولى چيزى نمى گوييم كه خدا را به خشم آورد، و ما در سوگ تو - اى ابراهيم - اندوهناكيم .

قالَ الصّادقُ علیه‌السلام: بَكى عَلىُّ بْنُ الحُسَينِ عليه السّلام عِشْرينَ سَنَةً وَ ما وُضِعَ بَيْنَ يَدَيْهِ طَعامٌ اِلاّبَكى .

امام صادق علیه‌السلام فرمود: امام زين العابدين علیه‌السلام بيست ساله (به ياد عاشورا) گريست و هرگز طعامى پيش روى او نمی‌گذاشتند مگر اينكه گريه می‌كرد.

قال الباقر علیه‌السلام: ما مِنْ رَجُلٍ ذكَرَنا اَوْ ذُكِرْنا عِنْدَهُ يَخْرُجُ مِنْ عَيْنَيْهِ ماءٌ ولَوْ مِثْلَ جَناحِ الْبَعوضَةِ اِلاّ بَنَى اللّهُ لَهُ بَيْتاً فى الْجَنَّةِ وَ جَعَلَ ذلِكَ الدَّمْعَ حِجاباً بَيْنَهُ وَ بَيْنَ النّارِ.
امام باقر علیه‌السلام پس از شنيدن سروده هاى (كميت ) درباره اهل بيت، گريست و سپس فرمود: هيچ كس نيست كه ما را ياد كند، يا نزد او از ما ياد شود و از چشمانش هر چند به اندازه بال پشه اى اشك آيد، مگر آنكه خداوند برايش در بهشت، خانه اى بنا كند و آن اشك را حجاب ميان او و آتش دوزخ قرار دهد.

تا آن که بود چــشـم سحــاب من و تو            بــر آل عــلی بــود گــلاب من و تــو

این اشک میــان ما و دوزخ به خــدا            فــردای جــزا شود حـجــاب من و تو