اشعار

نیمۀ شعبان که می‌آید پُر از جان می‌شوم           شوق باعث می‌شود مانندِ باران می‌شوم
مانده‌ام شادی کنم یا ناله از هجران کـنم           بینِ این خوف و رجا بدجور حیران می‌شوم

عـیـدمـان آغـاز شد، آمـد بـهـارِ واقـعی           دل به آرامش رسید از این قرارِ واقعی
ماه رؤیت شد در آغوش امام عسکری           دل شد امشب صاحبِ دلدار و یارِ واقعی

می‌نشینم گوشه‌ای و آهِ حسرت می‌کشم           گوشه‌چشمی از تو را عمریست منّت می‌کشم

از ازل «قالوا بلی» گـفتم برای دیدنت           سال‌ها بر دوش خود بارِ امانت می‌کشم

عالم سراپا نور شد، شمس و قمر مستور شد           تابید انـوار خدا، بر سامرا و بر زمین
اندر سرای عسکری، آمد زنسل حیدری           مولود زیبا منظری، براو هزاران آفرین

سرمای دی گذشته، بهاران رسیده است            شبهای سخت هجر به پایان رسیده است
تـاریخ انـقـضـای مکـاتـب فـرا رسـیـد            دوران حـاکـمـیّت قـرآن رسـیـده است

در صحـن طبعم واژه‌ها هم بی‌قرارند            انگـار حسّ و حال شعـری تازه دارند
وقتی که حرف از مُنتَظَر شد بغض کردند            گفتند یک عمر است که چشم انتظارند

باز دل، چـلّه‌نـشـین حـرمِ راز شده‌ست           مرغ شب، با نفس صبح هم‌آواز شده‌ست
باز با دست سحر، پنجره‌ها باز شده‌ست           باز فصلِ سفـرِ چـلچـله آغـاز شده‌ست

بهـار آمـد و عـطری به هر دیار زدند           به جای‌جای زمین نقشی از بهار زدند

فـرا رسـیـدن نوروز و موکـب گـل را           به نـغـمه جـارچـیـان بـهـار جـار زدند

بـهــارِ آمـدنـت مـی‌بـرد زمــسـتـان را           بیا که تـازه کنم با تو هر نفس جان را

به بـرف بی‌رمـق روی کـوه‌ها برسان           سـلام گـرم و خـوش آفـتـاب تـابـان را

شعری به رسم هدیه، سلامی به رسم یاد           روز تــولـد تـو سـپـردم بـه دسـت بــاد

ای باد! راه خـانۀ مـوعـودمـان کجاست           ای رودهای گمشده! مقصودمان کجاست

امشب شب شب‌های درخشان جهان است           امشب شب گل، یا شب دل، یا شب جان است

آن نورتر از نورتر از نور رسیده‌ست           نوری که به رگ‌های جهان در جریان است

بال و پر را باز کن، بر هم بزن تا سامرا           می‌برد مرغ دلت را یک سخن تا سامرا
خستگی، دلواپسی معنا ندارد خنده کن           پس بیا همراه شو ای جان من تا سامرا

از بام فـلک تا به زمین زین خـبر آمد            از دامن نرجس پسری چون قـمر آمد

بر سائل و بر عاشق و خدمتگر و مداح            صد شُکر که خورشید وصال دگر آمد

شب قدر است و شب بارش خیر و برکات            آمـده مـاه جـبـیـنی کـه بُـوَد جـلـوۀ ذات

آمده تا که شـود ساحـل کـشـتی نـجـات            به قـدم‌های پُـر از مـیـمـنت او صلوات

از کرانِ بی‌کران‌ها جلوۀ مطلق رسید            وارث شیر دلیر خـیبر و خـندق رسید

فاتح دل‌های عاشق صاحب بیرق رسید            شرح آیات خدا مصداق جاءالحق رسید

حضرت عشق! قدم در دلِ دنیا زده است            گلِ نرگس ز عنایت به زمین پا زده است

آمــده حـجّـتِ آخــر کـه بـبــارد ز کـرم            قدمِ پاک خودش را رویِ دلها زده است

زمین چشم انتظار مقدمش تا آن نگار آید            زمان هم بیقراری می‌کند تا آن قرار آید
زمانه می‌دهد امشب نـوید اتفاقی خوش            به دنیا کـودکی در سامـره والاتـبـار آید

در راه خدا جز تو مرا راه‌بـری نیست            بی‌شمس جمال تو فروغ سحری نیست

گر ذره‌ای از مهر تو در سینۀ ما هست            از محـکـمه عـدل الـهی حـذری نیست

مـژده ای اهل ولا صاحـب دوران آمد            پـادشـاه دل مــا در دل شــعــبــان آمـد

قحـطی عـشق مـیان هـمه دنیا شده بود            ناگـهان یوسـف ما از سوی زندان آمد

ای زمین ریزه‌خوار تو مهدی            وی زمان در مدار تو مهـدی

آمــدی ای حـقـیـقـت هـسـتـی            عـالـمـی بـیـقــرار تو مـهـدی