اشعار

باز عـالـم گـشـته لبـریز سرور            شهر یثرب گشته چون وادی طور

در مدینه شور و غوغایی بپاست            خـانـۀ مـولا حـریـم کـبـریـاست

رحـمت گرفـته است تـمام مدیـنه را            پُر کرده عـطر عشق مشام مدینه را

از خـانـۀ مـحـبت سـجـاد و فـاطـمه            نـوری احـاطه کـرده تـمام مدیـنه را

در خانه سلطان ولا حـضرت سجـاد            پنـجـم قـمـر برج هُدی گـشته نمـایان

آمد به جهان نور خـدا حضرت باقـر            تابـید به دلهـا ز رخـش پـرتـو ایـمان

پنجمین قطعۀ خورشيدِ جهان نازل شد            چشمِ افلاک به دیدارِ رخش مایل شد

نـامِ زیـبـاش مـحـمّـد ... گـهـرِ آل اللّه            دلِ مـن در حـرمِ آلِ عـبـا داخـل شـد

چون حسین باشد سهیمِ حوضِ کوثر از حسن           می‌شود اینجا پسر از او وُ دختر از حسن
چونکه باشد باقر از سیبِ گلابِ فاطمی           نیمه‌ای هست از حسین و نیمِ دیگر از حسن

هـلال مـاه رجـب سـر زدی سـلام سلام           مـه نـیـایـش و مـاه رســول و مـاه تـمـام

مــه ولایـــت عـالــم فـــروز چــار امـام           مهی که می‌رسد از لحظه‌هاش این پیغام

طلوع صبح رسید و غروب شب آمد            دوباره جانِ غم و غصه‌ها به لب آمد
به شـادمـانـی زهـرا دگـر رجـب آمـد            به روز اول آن یک امـام آمـده اسـت

پهـن شد سفـرۀ رحـمـت، ولـی‌الله آمد            آب و آئـیـنـه بـیـاریـد شـهــنـشـاه آمـد
خیره شد چشم فلک، ماه تر از ماه آمد            اولـیـن مـژدۀ مــاه رجـب از راه آمـد

اول مـاه رجـب در خـانـۀ زین الـعـباد            هرکه بینی شاکرست و هرکه بینی هست شاد
آمـده دنـیـا گـلـی از گـلـشن آل رسـول            بر حسین و برحسن سبطی عزیز و پاکزاد

عــلـم الـهـی بـه زمـیـن آمـده            راوی و عــلامــۀ دیـن آمــده

حـضرت بـاقـر الـعـلـومِ خـدا            بـهـر نـجـات مـسـلـمـین آمـده

تا روی به کـشتی نجات آوردیم            امیـد به سـاحـل نـجـات آوردیـم
در روز ولادت امــام بـــاقــــر            ما هدیه برایش صلوات آوردیم

شهر مدیـنه غـرق شـادى بود آن شب            آکـنـده از بـانـگ مـنـادى بود آن شب
آن شب شفـق آئـینه‌دار لطـف حق بود            چـشـم انـتـظار جـلـوۀ نص عـلـق بود

صحبت از عاشقی و عشق جگر می‌خواهد            دم زدن از لب معشوق شِکر می‌خواهد

بال در بال مَلِک دور مَلَک چرخ زدن            نظر حضرت حق، همّت پَر می‌خواهد

هـلال ماه رجب! نـاز کن بـه ماه تمام            ز یـازده مـه دیگـر تو را سـلام سلام
سـلام بر تـو که در دامن تـو مـی‌تـابد            فـروغ حُسن خدا از جـمـال چار امام

اوّلِ ماهِ رجـب، شـوکـت‌مـان پـایـنـده            بـا قـدوم تـو شـده دولـت‌مـان پـایـنـده

روزِ میلاد تو نعمت همه جا گـسترده            و پس ازین شده است نعمت‌مان پاینده

روشن‌تر است این پسر از ماه صورتش            گردن کشیده ماه خودش هم به رویتش

ماه رجب به مـاه عـرب چـشم دوخـته            معـلول خیـره ست به دقت به عـلـتـش

مدیـنه منـتظـر رحـمـتی فـراوان است            دل کـویـری ما مـستـحـق بـاران است
دلی به بار نشسته در این طلیـعۀ نـور            که در هوای کسی تا همیشه حیران است

از قـرص ماه چهـرۀ تو آفـتاب ریخت            تا آسمان چـشم گـشودی شهاب ریخت

روزی که آمـدی به گـمانم، ز آسـمان            جـای نـزول آیـۀ بـاران شراب ریخت

رسیده ماه رجب در سرم هوای مدینه            نـوشـتـه‌اند دوبـاره مـرا گـدای مدیـنـه

گـرفـتـه است بهـانه دلـم بـرای مـدینه            فـدای چـار امـام گـره گـشـای مـدیـنـه

شب است و باز، مبارک شبی است؛ ای ساقی            کلید میکده در دست کیست، ای ساقی

فرشته عشق نداند که چیست، ای ساقی            بخواه جام و شرابی به خـاک آدم ریز