اشعار

آمـد از راه، امـامِ دگـری مـثـلِ عـلـی           سر زد از خاک دوباره شجری مثلِ علی

خانۀ حضرت ارباب شده رشگِ جنان           نـور بارید ز رویِ قـمـری مثـلِ عـلی

از شعف امروز گیتی رشگ فردوس برین است            پنجم شعبان و میـلاد امام چارمین است

از پـدر شهـزادۀ والا ز مـادر شاهـزاده            مصطفی فخر دو عالم را چهارم جانشین است

بشارت باد بر یاران که عالم خُلد رضوان شد            بِهین میلاد فخرالساجدین آن شاه شاهان شد

عیان شد پنجم شعبان ز الطاف خداوندی            به برج معرفت ماهی تجلّا کرد و تابان شد

پنجم شعـبان رقـم زد روزِ بی‌مانـند را            بر لبِ صاحب زمان زیباترین لبخند را

بارشِ باران خـبر آورده این پیـوند را            لحـظۀ شـیـرینِ مـیلادِ پـدر فـرزنـد را

مـرا در هــوای نـجـف آفــریـد            مـرا حـق بـرای نـجـف آفـریـد
خدا خواست عاشق شوم پس مرا            به یا مـرتـضـای نـجـف آفـرید

دور و بـرش دلــدادۀ مـاهــر نــدارد            از شیـعـیـانش یک نـفـر عابر ندارد

مردی که فرمان می‌پذیرد عرش از او            بالاسـرش یک خـادمِ حاضـر نـدارد

خـدایِ عالیِ اعـلی ندارد از تو عالی‌تر            ندارد در بساطِ خود از این عالی تعالی‌تر

عـلـیُّ حُـبُّـه جُـنَّـه قـسـیـم الـنار و الجَـنَّه            به حـمـدِالله وَالـمِـنَّه ولی‌الله ست والی‌تر

ای اخـتـر تـابـان قـمـرت باد مـبارک            ای مـادر ایـران پـسـرت بـاد مـبارک

ریحـانـۀ خـیـر الـبـشـرت بـاد مبارک            از خـوب‌تران خـوب‌ترت باد مبارک

بار دیگر شور و غوغایی به پاست            جشن شادی در زمین و در سماست

ســر زده نـــور خــداونــد مــبــیـن            آمــده دنــیـــا امـــام چــهــارمــیــن

نور عرش امشب، تنزّل کرده است            در کـویر خاکیان، گـل کرده است

قـدسـیـان عرض ارادت می‌کـنـنـد            در مـدیـنـه نـور قـسـمت می‌کـنـند

سپهـر عشق و وفـا جـلـوۀ دگر دارد            میان آن هـمه انـجـم یکی قـمـر دارد

نسیـم شـهـر مدیـنـه نـویـد داده به ما            که باغ سـبـز ولایت گـلـی دگر دارد

سحر گه ماه، بهر خاک بوسی بر زمین آمد           زمین خرّم تر و زیباتر از خلد برین آمد

جهان بر خود بناز امشب که یار نازنین آمد           عبادت چشم تو روشن که زین العابدین آمد

به دنیا آمـدى تا مـطلـبى دیگـر بیامـوزم           من از رفـتـار تو الله را اکـبر بـیـامـوزم

کلاس درس شد سجاده‌ات، من روز میلادت           نشستم تا جهان را پاى این منبر بیاموزم

امشب قشنگترین شب لیلایی خداست            جـشن تـولـد گـل زهـرایی خـداست

 باشد سرشت او ز تجلای نـور حق            زیـبا تـرین تجـسّم زیـبـایی خـداست

صبحدم برج شرف را آفـتابی دیگر آمد           آفـتابـی کـآفـتاب صبح را روشنگـر آمد

بحر دین را بحر دین را گوهر آمد گوهر آمد           کشتی توحید را در موج طوفان لنگر آمد

به دفـتر قـلـم شعـر تر می‌گذارد            سپس قـافـیه را شکـر می‌گـذارد
تو روح تهجّد شدی پس خـداوند            طلـوع تو را در سحـر می‌گذارد

خـدایِ عالیِ اعـلی ندارد از تو عـالی‌تر           ندارد در بساطِ خود از این عالی تعالی‌تر

عـلـیُّ حُـبُـهُ جُـنَّـه قـسیـم الـنـار والجَـنَّـه           به حـمـدِالله وَالـمِنَّـه ولی‌الله ست والی‌تر

راز و نـیـازِ امــشـبـم تـأثــیـر دارد            وَالـلـه دیـدارِ عـلـی تـکـبــیــر دارد
بالایِ چشمْ ابرو که نَه، شمشیر دارد            هر نقطه از هر خطبه‌اش تفسیر دارد

پنجـم مـاه، مـه چاردهی جـلـوه گر است           که ز خورشید فروزنده، فروزنده تر است

شهربـانو که جهان محو جـلالـش گـشته           پسری زاده که بر خلق دو عالم پدر است

خوب شد، ایران ما یک سهم از زهرا گرفت           خوب شد یک زن، میان خاندانت جا گرفت

لطف کرده فاطمه، ما را حساب آورده است           خوب شد این دفعه این عرض دعای ما گرفت