اشعار

عيان می‌كرد رازِ دل، امان می‌داد اگر وقتش            ميان قتلگه، كوتاه بود و مختصر وقتش

بجای درد دل، كاری مهمتر داشت بر عهده            بيان عشق و شرح غم، بماند بعد در وقتش

اگر دلواپسِ من بوده‌ای من بیشتر بودم            میان بستگان خود به تو وابسته‌تر بودم

رسیده لحظۀ مرگم سراغم را نمی‌گیری؟!            به شوق دیدنت از صبح هی خیره به در بودم

روی بـام آفـریـنـش آفـتـاب زینب است            رونق هر سفره‌ای از نان و آب زینب است

تو بگو چادر ولی در اصل این شمشیر اوست            فـاتـح کـربـبلا تـیغ حـجـاب زینب است

بازهم روضۀ زینب همه جا ریخت بهم            حـال و روز همۀ اهـل سـما ریخت بهم

بازهم پیـرهنی را به سر و روش کشید            آسـمان تیـره شد و حال هوا ریخت بهم

مصیبت هم گریبان ‌چاک ‌زد از داغ هجرانش            که او اُم‌ّالمصائب بود جان ما به قربانش

قیام کربلا مدیون صبر و خطبه‌های اوست            مصفا کرد نهضت را به اشک همچو بارانش

بـر شـوره‌زار قـلـب‌هـا، بـاران می‌آیـد            بـر دردهـای بـی دوا، درمــان مـی‌آیـد

چشم زمین روشن به روی صاحبش شد            شـأن نــزول ســورۀ انــســان مـی‌آیــد

هر نـصر من الله به شـمشـیر علی بود            هر فتح قریب از دل چون شیر علی بود

در خیبر و بدرش همه یک‌پارچه گفتند:            پـیـروزی اسـلام به شـمـشیر علی بود

همین که بادها خواندند با هوهو سرودش را            ملائک مژده آوردند در عالم ورودش را

زنان مصر دست خویش را با دیدن یوسف...            ولی کعبه به شوق دیدن حیدر وجودش را...

دارد از جایی بشارت‌های پنهـان می‌دهد            بیـشـتر نهـج البـلاغـه بوی قـرآن می‌دهد

عروة الوثقی‌ست «بسم الله الرحمن الرحیم»            هرچه کم داری بخواه از او، به قرآن می‌دهد

وقـتی که آمدی همه عـالـم صفا گرفت            کعـبه به وجد آمد و زمـزم صفا گرفت

زیباترین سرود دو عالم عـلی علی‌ست            از این سرود ناب، دو عالم صفا گرفت

شکرخدا که دست خدا دستگیر ماست            لایـق‌تـرین خـلـیـفـۀ عـالَـم امیر ماست

گیرم که دیگران همه سویی دگر روند            راه عـلیِ عـالـیِ اعـلا، مـسـیر ماست

در قــبــلــه‌گــه راز فـرود آمـد مـاه            یــا زادگـــه عــلــی بــود بــیـت‌ الله

از كـثـرت اشـتـیاق، دیوار شكـافت            تا ایـن‌كـه ره وصـال گـردد كـوتـاه

روز و شب بر لب خود آیۀ لبخندی داشت            در فـراوانی غم‌ها دل خرسندی داشت

عـرش از روز ازل خـانۀ او بود ولی            در شگفتیم که با خاک چه پیوندی داشت

سه روز بود، که در مکّه بی‌قراری بود            نگـاه کـعـبه، پُر از چـشم‌انتظاری بود

سه روز؛ صبح شد و، سایبان «حِجر و حَجَر»            سحـابِ رحـمـت و ابرِ امـیدواری بود

دست خـدا و نفـْسِ پـیـمبر فقط علی‌ست            شمشیر و شیرِ خالـقِ اکبر فقط علی‌ست

بعد از نـبـی به امـر خـداونـد ذوالجـلال            ما را امام و هادی و رهبر فقط علی‌ست

می‌زنم می، می‌کشم هو ساقی کوثر علی            می‌شود روز جزا با عشق تو محشر علی

ابـروی تو قـاب او ادنای پیـغـمـبر علی            حُبِّ تو تنهی عن الفحشاء والمنکر علی

به جز از علی نباشد به جهان گره‌گشایی            طلب مدد از او کن چو رسد غم و بلایی

چو به کار خویش مانی در رحمت علی زن            به جز او به زخم دل‌ها ننهد کسی دوایی

متأسفانه چند سالی است در بدعتی تازه و کاملا تحریفی به استناد یک خواب تخیلی و نادرست روز دهم ماه رجب را سالروز ولادت حضرت علی اصغر اعلام می کنند از آنجائیکه اصلی ترین رسالت این سایت مقابله با تحریفات و بدعت ها می باشد از بارگذاری اشعار در این خصوص معذوریم

جهت کسب مستندات تحریفی بودن این تاریخ به قسمت روایات تاریخی مراجعه کرده و یا در همین جا کلیک کنید

یک عمر ناز یـار کـشیدن به ما رسید            تا کـوچـۀ نـگـار دویـدن بـه مـا رسـید

از دستِ غِیر نان نچشیدن به ما رسید            این فقـر را به نقـد خریدن به ما رسید

دلگـیرتر از سیـنۀ تنگـم قـفـسی نیست            در خانـۀ تنهـایی من، هم‌نـفـسی نیست

تنهاتر از این بی‌كسِ دل‌مرده كسی نیست            من یكـسره فریادم و فریاد رسی نیست