اشعار

سَـرور ســرا آمـد، حـامـل لـوا آمد            کـام دل روا آمــد، درد را دوا آمـد

او مـکـرّم و اکـرم، او معـلّم اَعـلـم            مـحـرم دل عـالَـم، عـالِـم عَــلا آمـد

بوی یاس است دوباره به حرم پیچـیده            یا شـمیـمِ گـلِ نرگـس به دلـم پـیـچـیـده

مژدۀ وصل رسیده، همه جا گـل باران            باز در چـرخِ زمان، لطفِ قـلم پیچـیده

شراب عشق نوشید آنکه در جامش علی باشد            مسلمان می‌شود هرکس که اسلامش علی باشد

خدا می‌خواست پیغمبر که پیغامش علی باشد            ظهورش شد علی آغاز و انجامش علی باشد

ای چاره‌ساز مشکل ما را تو چاره کن            بر حـال عـاشـقـان خـرابت نـظاره کن

پرده ز رخ نمی‌کشی ای ماه دل، مکش            حرفی بزن به جانب ما یک اشاره کن

نـام تو دوان کـرده به پایت قـدمـم را            یـاد تو روان کـرده دوبـاره قـلـمـم را

با چـشم کـرم کاش که بسیار بـبـیـنی            ناچیزی این عـرض ارادات کـمـم را

دل رمــیـده حـوالـی آسـتـانـۀ اوسـت            تمام دلخـوشی‌ام جشن شادیانۀ اوست

تـرانۀ لـب من از غـزل ترانۀ اوست            رواق منـظر چـشم من آشیانۀ اوست

بـسـمِ ربِّ الـنّـور آقا جـان بـیـا            درد دارم حـضرت درمـان بـیا

حـیف از خوبیِ تو یابن الحسن            عـاشقـت من باشم و امثـال من

خبر رسیده که آقـایـمان پـدر شده است            پسر رسیده؛ پدر صاحبِ سپر شده است

جـوانِ خـوش قـد و بالای خـانـۀ لـیـلا            برای سـید و سالارمان ثـمر شده است

بر جـلـوۀ خـلـقـت پـیـمـبر صلـوات            بر چـهـرۀ غـرق نور اکبر صلوات

تـقـدیـم به آن جـوان رعـنـا کـه بُـود            سر تا به قدم شـبـیه حـیـدر صلوات

دیدۀ هر که به آن قامت محـشر افتاد            نا خـود آگاه دلـش یـاد پـیـمـبر افـتـاد

مانده بودیم که باید به که گوییم ارباب            قـرعـۀ فـال به نام عـلـی اکـبـر افـتاد

نـازم به تـجـلّای جـمـال عـلی اکـبـر            دل بُرده ز ما حُـسن کمال عـلی اکبر

خال سیَه‌اش نقطۀ بسم الله عشق است            خورشید زند بوسه به خال علی اکبر

داده‌ام دل به تـوّلایِ کـسی مثـلِ عـلـی            مستم از نرگسِ شهلای کسی مثلِ علی

زده‌ام چنگ به دامانِ کسی که نبی است            عاشقـم بر قد و بالای کسی مـثلِ علی

در بیت حسین بن علی جشن و سرور است            میلاد عـزیزی ز سراپـردۀ نـور اسـت

لـیـلا به شعـف دست پـدر داد پـسر را            از چهرۀ مولا غـم و انـدوه بدور است

خـدایِ عالیِ اعـلی ندارد از تو عالی‌تر            ندارد در بساطِ خود از این عالی تعالی‌تر

عـلـیُّ حُـبُّـه جُـنَّـه قـسـیـم الـنار و الجَـنَّه            به حـمـدِالله وَالـمِـنَّه ولی‌الله ست والی‌تر

رهـبـر آزادگـان آقـا سـلامت می‌کـنیم            سیدِ سجـاد درکِ این پـیـامت می‌کـنیم

ما تـأسّی بر تو و راه امـامت می‌کـنیم            تا قـیامت اقـتدا بر این قـیامت می‌کنیم

ای اخـتـر تـابـان قـمـرت باد مـبارک            ای مـادر ایـران پـسـرت بـاد مـبارک

ریحـانـۀ خـیـر الـبـشـرت بـاد مبارک            از خـوب‌تران خـوب‌ترت باد مبارک

بار دیگر شور و غوغایی به پاست            جشن شادی در زمین و در سماست

ســر زده نـــور خــداونــد مــبــیـن            آمــده دنــیـــا امـــام چــهــارمــیــن

نور عرش امشب، تنزّل کرده است            در کـویر خاکیان، گـل کرده است

قـدسـیـان عرض ارادت می‌کـنـنـد            در مـدیـنـه نـور قـسـمت می‌کـنـند

سپهـر عشق و وفـا جـلـوۀ دگر دارد            میان آن هـمه انـجـم یکی قـمـر دارد

نسیـم شـهـر مدیـنـه نـویـد داده به ما            که باغ سـبـز ولایت گـلـی دگر دارد

سحر گه ماه، بهر خاک بوسی بر زمین آمد           زمین خرّم تر و زیباتر از خلد برین آمد

جهان بر خود بناز امشب که یار نازنین آمد           عبادت چشم تو روشن که زین العابدین آمد