اشعار

بــازم شــب قـدره و بــیـقـراری            غلط میخوره رو گونه های خیسم

بــازم شــب قــدره و حاجـتــام و            یـکی یـکی بـا گـریه مـی نویـسـم

کوفـه، مدینه بـود مـگر؟ التـهاب داشـت           محراب، کوچه بود مگر؟ اضطراب داشت

تیـغ عدو کجـا و سَـرِ سِـرِّ عدل و داد!           دشمن دوباره بر سر نیزه کـتاب داشت

پلـک های نیـمه بازش آیه های درد بود           آخرین ساعات عـمر حیـدر شبگرد بود

چـادر خاکـی زهـرا بالـش زیـر سرش           عکس دربی سوخته در قاب چشمان ترش

زندگی بی مهـر تـو معـنا ندارد یاعـلی           بنـدگی بی حـبّ تو امـضا نـدارد یاعلی

در نمازی که اذان آن تهی از نام توست           غیر شیطان منزل و مأوی ندارد یاعلی

 پخش سبک  

لیلةُ القدر است و دیـده گـشتـه گـریان            یا علی گـفـتیم و دل شد بیت الاحـزان

غرق خون منبر و محراب            در جِنان فـاطمه بی تاب

 پخش سبک  

غـم از حال و روزم بُود منجلی            بـســوزد دلــم در عــزای ولــی

زنـم نـالـه چون کـودکـان یـتـیـم            که ضربت رسیده به فرق عـلی

 پخش سبک  

در مسیر دین و ایمان؛ بر مهر علی دل بستیم          شکر حق که مثل خوبان؛ محبین مولا هستیم
یـا حـیـدر

شب هـای احـیـا در فـراق تـو گـذر شـد           عمرم تباه است و ز هجـر تو سپـر شد
ای روضه خوان و یوسف زهرا کجایی           آقا بیا روزم شب و شب هـم سحـر شد

من با تو بـال و پـر گـرفـتـم یا الهـی            کِـی دامـن دیـگـر گـرفـتـم یـا الـهـی

ده مرتـبـه نـام تـو را با اشـک بُـردم            قـرآن به روی سر گـرفـتـم یـا الهـی

شکسته بالی و با دخـتـرت سخن گـفتی           کمی ز غـربت خود را برای من گفتی

چـقـدر طـعـنه شنـیـدی چقـدر دم نزدی           چقدر حرف خدا را به مـرد و زن گفتی

یا علی بر فَـلکِ عشق تو پرچم زده ای           خیـمـه انـدر حـرم شاهد اعـظـم زده ای

شمع حُسن تو فروزان و جهان پـروانه           ز آتش عـشق شرر بر دل عالم زده ای

رها ز درد و غم و رنج بی شمار شدم           قـسـم به خالـق کـعـبه که رستگـار شدم

همین که خون سرم ریخت روی سجّاده           بــرای دیــدن زهــرا امــیـــدوار شــدم

شبـی هم این دل ما انتخـاب خواهد شد           برای خـلـوت اُنست خـطاب خواهد شد

مكش ز خـیـمـۀ دلها عـمود مِـهـرت را           كه آسمـان به سرِ ما خـراب خواهد شد

بستی نگـاه خستۀ خود را چـرا به در            داری به سوی فـاطمه بابا مگـر نظـر

قـرآن کــنـار بـسـتـر تـو بـاز کـرده ام            بـابـا بـبـین که آمـده وَانـشَـقَّـتِ الـقـمر

قـبـل از آنکـه بنـویسند جـزای همه را           می سپارند به تو قدر و قضای همه را

شب قـدر است ولـی قـدر نمی دانیـمت           که تو باید بدهی اجر و سزای همه را

ببار ای دیده از داغ علیِ مرتضا امشب           که خون گرید ز داغ او تمام دیده ها امشب

به تیغ ابن ملجم شد روان خون سر مولا           که از این داغ می نالد همه ارض و سما امشب

 پخش سبک  

ای امامِ متّـقـین؛ مولا علی؛ مولا علی؛ مولا علی؛ مولا

یا امیرَالمؤمنین مولا علی؛ مولا علی؛ مولا علی؛ مولا

 پخش سبک ۱                       پخش سبک ۲                               پخش سبک ۳   

شد داغ دل از حـد فزون، آه و واویـلا آه و واویلا

محراب و مسجد لاله گون آه و واویلا آه و واویلا

 پخش سبک  

با مدد از حـیـدر، شور شرف دارم            به این دل محزون،شوق نجف دارم

به لـطف ثـارالله، وَ حضرت زهـرا            شــده نـوای مـن، ابـالـحـسـن مــولا

 پخش سبک  

آمـد شب اشـک و بُـکـا           شــام عـزای مـرتـضی

دلـهـا پــریـشــان اسـت           شــام غــریــبــان اسـت