اشعار

کنج دنجی در هیاهـوی جهان داریم ما            تا میان سیـنه از مهرت نشان داریم ما

خانۀ ویران دل با مهر تو قیمت گرفت            در خـراب آبادمان، گـنج نهان داریم ما

موسایی و صد جلوه به هر طور کنی            هر جا گـذری، حکـایت از نـور کنی
تـو بـاب حـوائـجـی و ما حـاجـتـمـنـد            مـا را نـکـنـد ز درگـهـت دور کـنـی

ای بـنـای حـرم عــدل و امـان را بـانـی            ای ز انــوارِ تـو، آفــاق هـمـه نــورانـی

ای تو در مکرمت و جود، نبی را مانند            ای تو در منـزلت و قـدر، عـلی را ثانی

ای کـلـیـم‌الـلَّـه تــمـاشـا کـن کـلام الله را            بر فـراز دست خـورشیدِ ولایت، ماه را
نـور انـوار نـهـم، هـفــتـم چـراغ راه را            در زمـین و آسـمـان‌ها رهـبری آگـاه را

امشب تمام مُـلک و مَلک در ترنم است            چون مـوسم دمیدن خـورشید هفـتم است

آن فـیـض لایـزال که مشـتـق ز نـور او            خورشید آسمان رضا، نـور هـشتم است

عـلـویـات گـرفـتـار یـزیـدنـد حـسـین!            با چه زجری دم این کاخ رسیدند حسین!

صندلی بود ولی یکـسره سـرپا بودند            ایـسـتادنـد و ز پـا درد بُـریـدند حسین

آورده است بوی تو را کاروان به شام            پیچیده عطر واعطشای تو در مشام...

هفتاد و یک ستاره که بر نیـزه رفته‌اند            صف بسـته‌اند پشت سر تو به احـتـرام

شام یک محشرکبراست کجایی عباس            دخـتر فاطـمه تنهـاست کجایی عباس

گاهی از طشت غضب کن که نگاهم نکنند            بی حیا روبروی ماست کجایی عباس

بازارِ شام و بغضِ ناب ای وای زینب            یک عـدّه نامردِ خـراب ای وای زینب

سرهای روی نیزه چوب و سنگ می‌خورد            با هـلهـله محـض ثواب ای وای زینب

پشتِ دروازه غرق ابهام است            ازدحامی عجیب در شام است

کـاروان را مُـعـطّـلـش کـردند            این چه جور احترام و اکرام است

شام یک محشرکبراست کجایی عباس            دخـتـر فـاطـمه تنهـاست کجایی عباس

گاهی از طشت غضب کن که نگاهم نکنند            بی‌حـیا روبـروی ماست کجایی عباس

بس احـترام دیـدیم آنهـم چه احـترامی            در حـال انتـقـامـند آن هم چه انتـقامی

بغـض گـلو گـرفـته فـریاد داد و بـیداد            یک قافله سکوت و غوغای بی‌کلامی

رخسار یاس و سیلی دست خزان کجا            قـدّ کـمـان و قـامـت سـرو روان کـجـا
آل رسول و شام غـم و مـجـلـس یـزید            بـزم شـراب و رأس امـام زمـان کـجـا

میان شام می‌آید سری پشت سری دیگر            به زنجیر آمده همراه سرها لشکری دیگر

گذشته کاروان تا از شلوغی‌های این کوچه            رسیده باز هم در ازدحام مَعبری دیگر

رسیده روضه به بازار شام واویلا            تـمام مـرثـیـه در یک کـلام واویلا

شـدند پـرده‌نـشـیـنـان آیـۀ تـطـهـیـر            شکـنجـه در مـلأ بـار عـام واویـلا

فــتـنـه و بـیـداد و بـلا بـود شـام            سخت‌تر از کرب و بلا بود شام
شـام بـلا تـیــره‌تـر از شــام بـود            آل عــلــی در مــلأ عـــام بـــود

هلالِ مـاه بودن با تو و قـدِّ کـمان با من            برای حفظ این پرچم امیر عشق جان با من

تلاوت کن قیامت را که منبرها به پا خیزند            بخوان یَحیای من آیات را تفسیر آن با من

ای گل نرگس چرا همپای آهت غربت است            گریه کن لازم نداری؟ روضه‌هایت خلوت است

چشم ما کرده هوس یکبار خون گریه کند            روزی این چشم بی‌توفیق، اشک حسرت است

می‌روی نیـزه نشـینم کمی آهـسته برو            تا تو را سیـر ببـیـنم کمی آهـسته بـرو

از رد بوسۀ من نـیـزه نـشین‌ت کردند            اسب‌ها رد شده و نقـش زمینت کردند

فرقی ندارد که جـهـنـم یا بـهـشـت است            هرجا که می‌گویم حسین آن‌جا بهشت است

هر روز از این روضه به آن روضه دویده            حق دارد آن‌که گفته این دنیا بهشت است