کاربری جاری : مهمان خوش آمدید
 
خانه :: شعر
موضوعات

اشعار



مدح و ولادت حضرت عباس علیه السلام

شاعر : سیدهاشم وفایی     نوع شعر : مدح و ولادت     وزن شعر : مستفعلن مستفعلن مستفعلن فع     قالب شعر : ترجیع بند    

اکنون که با شادی دل ما همنشین است            روی زمین سزسبز چون خُلد برین است

از آســمــان آواز قــدسـی آیــد و بــاز            نغمات قدسی گویی از روح الامین است


بس که تـمـاشایی است گـلـزار ولایت            چـشم فـلک سرگرم دیـدار زمین است

پرسیدم از خورشید، حیران که ای، گفت            چـشـمان من محو امیـرالمومنین است

گفتم که این بوی بهشتی چست وز کیست            گـفتا که این عطر گـل اُمُّ البـنـین است

گفتم بگو یک ذرّه از فضل و کـمالش            گفتا که او خورشید اخلاص و یقین است

گـفـتم چـه داری مـژده بر اهـل ولایت            گـفـتا نوید من بر اهل عـشق این است

امشب نـسـیم عـشق عـطـر یـاس دارد

با خـود خـبــر از مـقــدم عـبـاس دارد

گـنـجـیـنـۀ عـشـق و وفـا عـبــاس آمـد            آئـیــنـۀ صـدق و صـفــا عـبــاس آمــد

ای تـشـنـگـان عـشق و آزادی بـیـائـید            سـرچــشــمـۀ آب بــقــا عــبــاس آمــد

بـهـر فـداکـاری به بـزم حـق پـرسـتی            پــروانــۀ شــمــع هُـــدا عــبــاس آمــد

چـون ذرّه در حال و هـوای او بمانـید            مـنـظـومـه خـورشــیـدهـا عـبـاس آمـد

گـر می‌چکـد از گونۀ گـل، شبـنم شرم            جـان ادب، روح حـیــا، عــبــاس آمــد

با غـنچـه‌هـای سرخ عـاشورا بگوئـید            ســقــای دشـت کــربــلا عــبـاس آمــد

حاجـت طـلـب کن از در باب الحوائج            چـون قـبـلـۀ حـاجـات مـا عـبـاس آمـد

امشب نـسـیم عـشـق عـطـر یاس دارد

با خـود خــبــر از مقــدم عـبـاس دارد

تا بر علی این مه جـبـین لبـخـند می‌زد            بر او امـیـرالـمـومـنـیـن لبـخـند می‌زد

بــا خــنــده نــورانـی شــمــس ولایـت            از آسـمـان روح الامـیـن لبخـند می‌زد

گه آسـمان با قـدسـیـان خـنـدید، گـاهی            با غـنچـه‌های خود زمین لبخند می‌زد

هرگه حسین از مـقـدم عـباس خـنـدیـد            رضوان به فردوس برین لبخند می‌زد

وقتی که زینب شاد شد گوئی که زهرا            بـر چـهـرۀ اُمُّ الـبـنـیـن لـبـخـنـد می‌زد

از شـــادی دُردانــه‌هــای آفـــریــنــش            در عرش خیرالمرسلـین لبخـنـد می‌زد

پیـغـمبر رحـمت تـبـسُّـم کرد و آن گاه            عیسی به چـرخ چارمین لبخـند می‌زد

بـلـبل به گـلـزار مـحـبت این خـبـر را            می‌گفت و با گل های دین لبخند می‌زد

امشب نـسـیم عـشـق عـطـر یاس دارد

با خـود خبــر از مـقــدم عــبـاس دارد

عباس ایمانش چو کوهی استوار است            مـیلاد او مـیـلاد مـردیّ و وقـار اسـت

میـلاد او روشن ترین صبح امـید است            میلاد او رنگـین ترین روز بهـار است

مـیلاد او فصل شـکـوفـایی گـل هاست            مـیـلاد او زیـبـاتـریـن روزگـار اسـت

میـلاد او در مـصحف پُر نـور ایـمـان            سرلوحه ایثار و عشق و افـتخار است

مـیــلاد او بــهــر تــمــام پــاســـداران            سرمشق آزادی و شور و اقـتدار است

میـلاد آن سـرچـشمۀ اخـلاص و تـقـوا            فـصل نـزول رحمت پـروردگار است

مـیـلاد آن آئـیــنـۀ عـشـق و فـضـیـلـت            پایـان غـم، آغـاز شوری پـایـدار است

در مـقــدم آن گـلـبـن گـلـخـانــۀ نـــور            نقش لب چشم انتظاران این شعاراست

امشب نسـیم عـشـق عـطـر یـاس دارد

با خـود خـبــر از مقــدم عـبــاس دارد

مه بر رخ ایـزد نـمـایش بـوسه می‌زد            خورشید بر خال لـقـایـش بوسه می‌زد

مـاه بنی هاشم لقـب بگرفت و خورشید            بر روی پُر نور و ضیایش بوسه می‌زد

شرم وحیا ازچهره‌اش می‌ریخت چون اشک            وقتی ادب بر خاک پایش بوسه می‌زد

او مظهر عشق و فـتـوت بود و ایـثار            گرکه شجاعت بر سرایش بوسه می‌زد

هرگه دعایش بر فـلک می‌رفت گویی            جبریل بر روح دعـایـش بـوسه می‌زد

گاهی علی در بین اشک شوق و مـاتم            بر چشم های حـق نـمایش بوسه می‌زد

ای دل «وفـایـی» بـا نـســیـم آرزوهـا            دانی چرا بر خـاک پایش بوسه می‌زد

امشب نـسـیم عـشق عـطـر یـاس دارد

بـا خـود خبــر از مـقــدم عـبـاس دارد

: امتیاز
نقد و بررسی

بیت زیر در تمام سایت‌ها « تا جائیکه ما بررسی کردیم» حتی سایت نخل میثم بصورت زیر آمده است که احتمالا اغلاط تایپی است و موجب بر هم خوردن وزن، آهنگ و معنای شعر شده است، لذا جهت رفع نقص اصلاح گردید

بس که تـمـاشایی است گـلـزار ولایت            چشم فـلک سرگـرم دیدتـر زمین است

بیت زیر به جهت جلوگیری از کلمات و جملات تکراری تغییر داده شد

مـیلاد او فصل شـکـوفـایی گـل هاست            میلاد او رنگـین ترین روز بهـار است

بیت زیر به دلیل مستند نبودن و مغایرت با روایات معتبر حذف شد

اشک ازنگاه حسرت اُمُّ البنـین ریخت            وقتی علی بر دست‌هایش بوسه می‌زد

مدح و ولادت حضرت عباس علیه السلام

شاعر : رضا یعقوبیان نوع شعر : مدح و مرثیه وزن شعر : فاعلاتن فاعلاتن فاعلن قالب شعر : مثنوی

در دلم امشب پُر از شور و نواست            گه مدیـنه می‌رود گه کـربلاست

امشـب از جـام ولا پُـر گـشـته‌ام            قـطـره بـودم با ولا کُـر گـشـته‌ام


در سر آمد شـور و حال دیگری            در دلـم افـتـاده شــور حــیــدری

من مدد گـیـرم ز آل مـصـطـفـی            مـی‌روم تـا عـرش پـاک کـبـریـا

رفـت بـالا ایـن دلـم تـا سـوخـتـم            چـشـم بـر بـیـت ولایـت دوخـتـم

دیدم آنجا شور و غوغایی بپاست            عـرصۀ جـولان پـاکان خـداست

پُـر شده عـالـم ز شادی و شعـف            خـنـده زن اُمُّ البـنـین، شاه نجـف

کودکی چون گل در آغوش علیست            زین سبب دنیا پُر از نور جلیست

غـرق شـادی حضرت اُمُّ البـنـین            می‌زنـد لبـخـنـد امـیـرالـمـؤمنـین

آمـده جــبــریـل بـا خـیـل مـلـک            آیـنـه گـردان شده چـرخ و فـلک

حور و غلمان دسته گل در دستشان            گـشته این کودک تـمام هستـشان

این نـدا پُر کـرده هر جای زمین            آمـده جــان امـیــرالــمــؤمـنــیـن

عـاشـقـان عـطـر گـل یـاس آمده            شــادمــان بـاشـیـد عـبــاس آمـده

آمـده زیـنـت فـضـای مـشـرقـیـن            یار و هـمسـنگر به مولانا حسین

نـور چـشـم خـامـس آل عـباسـت            جـعـفـر طـیـار دشـت کـربلاست

روح ایـثـار و وفـا از ره رسـیـد            منشاء عشق و صفا از ره رسید

او وفـا را بـا وفـا شـرمـنده کرد            او فـتـوّت را دوبـاره زنـده کـرد

در شجاعت ذوالفقار حیدری است            سیرت و خُلق نکویش کوثری است

مرتضایی عـلم عـباس عـلی ست            مجـتـبـایی حـلم عـباس عـلی ست

فـاطـمی، خُـلق و خـصال او بود            هـاشـمـی طـلـعـت جـمال او بود

بر بـنی هـاشـم بود نـور دو عـین            جـان زینب، هـستی مـولا حسین

دوست و دشمن صدایش می‌زنند            بوسه‌ها بر خاک پـایش می‌زنـند

در گـرفـتاری به او پُـل می‌زنند            بـر دو دسـت او تـوسّل می‌زنـند

عیسوی و موسوی مفتون اوست            شیعـگـی ما بدان مـدیـون اوست

شیعـیان مـرتضی را مـقـتـداست            نام عـباس علی مشکـل گـشاست

دردمـنـدان جـهـان را او دواست            هر که آید سوی او حاجت رواست

دستگـیر این جهان و آن سراست            بـاب حـاجـات تـمـام انـبـیــاسـت

ما هـمه مـست می از جام تـوأیم            مـا اسـیـــر دانـــه و دام تــوأیــم

مـا هـمه درمـانـده و بـیـچـاره‌ایم            در پـی درمـان درد و چــاره‌ایـم

مـا گـدایــان سـر کــوی تــوأیــم            دست خـالـی بـر در کـوی تـوأیم

گـر نگـاهـی از ره احـسان کـنی            درد بـی‌درمـان ما درمـان کـنـی

بـا نـگـاه تـو در عـالـم شـیـعـه‌ام            در دو دنـیــا بـا ولایـت بـیـمـه‌ام

نوکر پـیـر تو هـستم من( رضا)            دستگـیـری کن ز من روز جـزا

: امتیاز
نقد و بررسی

ابیات زیر در تمام سایت‌ها « تا جائیکه ما بررسی کردیم» بصورت زیر آمده است که احتمالا اغلاط تایپی است و موجب بر هم خوردن وزن، آهنگ و معنای شعر شده است، لذا جهت رفع نقص اصلاح گردید

عـاشـقـانه عـطـر گـل یـاس آمده            شــادمـان بـاشـیـد عـبـاس آمـده

نـور چـشـم خـمـس آل عـباسـت            جـعـفـر طـیـار دشـت کـربلاست

مـاه هـمه درمـانده و بـیـچاره‌ایم            در پـی درمـان درد و چــاره‌ایـم

مدح و ولادت حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام

شاعر : محسن عرب خالقی نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : ترکیب بند

امشب خبر از عـالـم بالا رسیده است            روشن‌تـرین سـتارۀ دنـیا رسیده است

این بار دوم است که شاعر نوشته است            خورشید خـانـوادۀ زهـرا رسیده است


دیروز نور شبّر و امروز هم به خاک            نور شبـیر حضرت مولا رسیده است

در نیل غـصه مانده بیا، مُـرده دل بیا            موسی رسیده است، مسیحا رسیده است

بیراهه رفته‌اید اگر ای رودهای اشک            راهی شوید، حضرت دریا رسیده است

دنـبـال کـاروان مـلائـک پـریـده بـود            جا مانده بین راه دلـم یا رسیده است؟

شوق دلم نه شوق شفا مثل فطرس است

میلش در آن هوا دو سه جرعه تنفس است

در آن هوا که بوی خدا می‌رسد از آن            در خانه‌ای که نور دعا می‌رسد از آن

اطراف گاهـوارۀ طفـلی که نیمه شب            لالای جـبـرئـیل خـدا مـی‌رسـد از آن

در آن هوا که فاطمه در آن نفس کشید            آنجا که عـطـر آل عـبا می‌رسد از آن

ما را دخـیـل بر پـر قـنـداقه‌اش کـنـید            قـنداقه‌ای که شوق شفا می‌رسد از آن

در پشت درب خانۀ زهـرا نشـسته‌ایم            نـجـوای چـند مرد گـدا می‌رسد از آن

این خانۀ علی‌ست پسردار گشته است            آخر صدای گریه چرا می‌رسد از آن

شاید صدای گریۀ...نه کودکانه نیست

جز یا حسین زمزمۀ اهل خانه نیست

دنیا به دام نـام شـریـفـش فـتـاده است            دل نیست آن دلی که به او دل نداده است

روشن شده است طبق روایات اهل بیت            کار خداست؛ عشق به او بی‌اراده است

هرکس سوار کشتی عشقش نمی‌شود            سوگند می‌خورم که قیامت پیاده است

مـا رعـیـتـیـم، رعـیـت بـاغ ولایـتــیـم            امـشـب شـب تـولـد اربـاب زاده است

شیرین شده ست با قدمش کام اهل بیت            هر چـنـد این پسر نمک خانواده است

معـراج جـبرئـیل شـبی بوده است که            در پـای گـاهـوارۀ او سر نهـاده است

یک شب مرا مجاور گهواره‌اش کنید

چون جـبرئیل زائر گـهـواره‌اش کنید

جز آب چـشم آب حـیـاتی نـخـواسـتـم            جز شور اشک شهد نـبـاتی نخـواستم

جز معـرفت به ساحت خاک قـدوم او            من از خـدای خود عـرفـاتی نخواستم

تنها کرامت قفـس عشق اوست او كه            من از کسی مسـیـر نجـاتـی نخـواستم

یک شب که سخت تشنه شدم از خدا به جز            گـریـه کـنـار نـهـر فـراتـی نـخـواستم

بی حسّ عطر سیب شب جـمعۀ حرم            هـرگـز زیـارت عـتـبـاتـی نخـواسـتـم

امشـب مـدیـنـه آمـده پـابـوس کـربـلا

امشب حـسـین آمده«حیَّ عـلـی العزا»

: امتیاز

مدح و ولادت حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام

شاعر : مهدی مقیمی نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن قالب شعر : مربع ترکیب

سلام، ای شرفِ عرش و فرش قنداقت            خـوشا به حالِ دلِ نوکـران و عـشّاقـت

خدا و خـلـق خـدا تا هـمـیشه مشتـاقـت            هـزار سـجـده بـه دست خـدایِ خلّاقـت


که او کتابِ جمالِ تو را قـلم زده است

حضورِ همچو تو را در جهان رقم زده است

پری که سوخته، با لطف تو پریدنی است            صفِ ملائکه دور و برِ تو دیدنی است

صدای خندۀ روح الامین شنیدنی است            عجیب، بوسه ز پیشانیِ تو چیدنی است

به قـلـبّ خـستۀ ما یک تَـنَـفُـسی بدهـید

دوباره بال و پری نو به فطرسی بدهید

خـدا به حـالِ محـبّـان تو ملاحـظه کرد            خودش عدوی تو را تا ابد مواخذه کرد

دلم بهـشت خدا و تو را معـاوضه کرد            خودت که نه، پرِ قنداقۀ تو معجزه کرد

حـسـیـنی‌ام به خـدا با دعـای مـادر تـو

هـزار جـان گـرامـی تـصـدُقِ ســر تـو

خدا به عرش خدائیش طرح نو انداخت            خدا زِ خِلقـت ارباب ما شگـفتی ساخت

بَرنده آنکه برایش به نوکـری پرداخت            حسین را به خدا جز خدا کسی نشناخت

در این مقوله دگر حاجتِ مباحثه نیست

حـسـین با احـدی قابـل مـقـایـسه نیست

بـرای قـلـب پـیــمــبـر ســرور آوردنـد            بـرای حــیــدر کــرار، نـــور آوردنــد

بـرای فـاطـمـه سـنـگ صبـور آوردنـد            دلِ مـلائـکـه را هـم بـه شــور آوردنـد

به یُـمن سـوم شـعـبان بهـشت آذین شد

حسین گفـتم و کامـم دوباره شیرین شد

خودم فدای خودِ حضرت و سه تا پسرش            و مـادر و پـدرم نــذر مــادر و پـدرش

چـقدر عاشقِ سائل نشـسته پشت درش            تمام هـستیِ ما وقـف حضرت قـمـرش

هنوز در به روی هیچ کس نبسته حسین

خدا کـلـید جنان را سپرده دست حسین

گلاب و گل به هوا پخش می‌کند زهرا            عـلی جدا و جـدا پـخـش می‌کـند زهـرا

مـیـانِ مـا و شـما پـخـش می‌کند زهـرا            بـرات کـربـبلا پــخـش می‌کـنـد زهــرا

همین یکی دو سه شب جمع کن خیالت را

بگـیـر از کـرمـش کـربـلای سـالـت را

: امتیاز

مدح و ولادت حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام

شاعر : موسی علیمرادی نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن قالب شعر : ترکیب بند

قـلمم  روی ورق باز زمین گـیر شده            ضعف از بال و پر شعر سرازیر شده

به بـلـنـدی فـلـک بـاید عـصا بـردارم            تا کـمی گـام زند طـبع زمین گـیر شده


از لغت نامه خـورشید اگر واژه دهند            می‌نـویسم که چرا عشق فـراگـیر شده

واژه از بیت فراری شده از هیبت تو            لالـۀ طبع من و وصف تو تقـدیر شده

چه بـگـویم که قـلم باز ز جا برخیـزد            مددی فـاطمه این طبع به زنجـیر شده

نام زهـرا به لبم آمده ای نور دو عین

اذن دادند بگـویم غـزلی از تو حـسین

از همان مهد نگاهت نمک دیگر داشت            آسمان میل به پابوسی تو در سر داشت

گـوئیا رفـت ملاقـات خـدا و برگـشت            هر که از سجده به گهوار تو سر برداشت

مکتب دلبـری از چشم ترت شد آغاز            دل سپردن به تو رازیست که هر دلبر داشت

روی دستان پدربودی و دشمن ترسید            حیدر انگار در آغوش خودش حیدر داشت

زیـنت دوش نـبـی و عـلی فـاطـمـه‌ای            مثل آن تاج سری که سه نفر بر سر داشت

گشته‌ام وصف تو را نیست جزاین نور دوعین

تو حسینی تو حسینی تو حسینی تو حسین

آسـمـان زیـر قــدم هـات اقـامـت دارد            به غـبـار ره تـو عـرض ارادت دارد

کافر از فضل و کرامات تو اسلام آورد            بسکه این قامت اشاره به قیامت دارد

هر کسی چشم تو را دید به پا کرد نماز            بس که محراب دو ابروت عبادت دارد

من از آن چهره زیبای تو فهـمیدم که            این همان وعده حقّی ست که جنّت دارد

عـزّت ما شـده آقـا کـه گـدایت بـاشـیم            بس که بر جود کرم دست تو عادت دارد

فاش میگویم وازگفته خود شاد حسین

بـنده عـشق توأم خـانـه‌ات آباد حـسین

بنویـسد مرا ریـزه خور خوان حـسین            بنـویـسـید مـرا دست به دامـان حـسین

سرمن روی قـدمهات به سامان برسد            بنویـسـید مرا بی‌سر و سـامـان حسین

بنویـسـید که ای کاش شوم مثل زهـیر            قاری آیه‌ای از مصحف چشمان حسین

هر که از راه و طریقی به هدایت برسد            بنـویـسـید مرا عـبـد مسـلـمان حـسـین

در قـیامت که خـداوند بخواند حـکـمم            روی پرونده نوشته است که مهمان حسین

ترس دارم که اگر فضل تو گویم گاهی

عـدّه‌ای را بکـنـد عشق حسین الـلـهی

: امتیاز
نقد و بررسی

بیت زیر به دلیل ایراد محتوایی و به منظور انتقال بهتر معنای شعر تغییر داده شد. همانطور که مقام معظم رهبری و دیگر مراجع متذکر شده اند بازگو کردن مطالبی همچون قد و قامت رشید، چشم و ابروی زیبا، زور و بازوی زیاد و مطالبی اینچنینی برای اهل بیت فضیلت و مزیّت محسوب نمی شود بلکه وجه تمایز و برتری اهل بیت نسبت به مردم شدت ایمانشان، ایثار و فدارکاریشان و فضیلت های معنوی آنهاست و الاّ زور و بازو و قدو بالا و زیبایی را انسان های عادی هم دارند و بازگو کردن مطالبی اینگونه ای دون شأن اهل بیت است.

دید کـافـر قـد و بـالای تو اسلام آورد            بسکه این قامت اشاره به قیامت دارد

بیت زیر سروده اصلی شاعر محترم است اما با توجه به وجود ایراد یا ضعف محتوایی و معنایی در مصرع اول بیت؛ پیشنهاد می‌کنیم به منظور رفع ایراد موجود و همچنین انتقال بهتر معنای شعر بیت اصلاح شده که در متن شعر آمده را جایگزین بیت زیر کنیدگدایی اهل بیت عزّت است نه عادت و اگر عادت باشه فضیلتی ندارد

عـادت ما شـده آقـا کـه گـدایت بـاشـیم            بس که بر جود کرم دست تو عادت دارد

مدح و ولادت حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام

شاعر : رضا یعقوبیان نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : فاعلاتن فاعلاتن فاعلن قالب شعر : مربع ترکیب

باز درب رحـمـت حـق باز شد            عـالم هـستی پُر از اعـجـاز شد

نغـمـه های عـاشـقـانـه سـاز شد            قـصـۀ عـشـق و وفـا آغـاز شد


نــوربـخـش کـل هـسـتــی آمـده

رهـنــمـای حـق پـرسـتـی آمـده

هــدیـه ای از ســوی داور آمـده            پــاره قـلـب پــیــمـــبـــر آمـــده

هـمـنـشـیـن نـور و کـوثـر آمده            عـاشـقـان هـسـتـی حـیــدر آمده

شهر یثرب غرق انوار خداست

مولد امشب غـریب کـربـلاست

عالم هستی پُر از شور و نواست            آمده آنکس که شور نـیـنـواست

غرق نورش هم زمین و هم سماست            مـولد امـشـب همه امـیـد ماست

از قـدومـش گشته عـالم منجلی

آمـده دنـیــا حـسـیـن بـن عــلـی

شـامـل عـالــم شــده لـطـف الـه            آمـده بـر شـیـعـیــان هـادی راه

می رسد خـون خدا با عز و جاه            شرمسار از روی او خورشید و ماه

این حسین است شور خلقت را نمک

نام زیبایش به قـلب شیعـه حک

شده عیان از سوی حق روی حسین            بر مـشام جان رسد بوی حسین

جان فـدای عطر دلجوی حسین            دست ما امشب بود سوی حسین

با نـگـاهی درد ما درمـان کـند

شیعه را فارغ ز هر حرمان کند

اهل عـالـم بر زمـیـن گـل آمـده            لالـه و ریـحـان و سـنـبـل آمـده

بر روی هر شـاخه بـلـبـل آمده            اهـل دل نـــور تــوسّــل آمـــده

آمده آنکس که برما مـقـتـداست

هم دوای درد وهم مشکل گشاست

این پسر سر تا به پایش رحمت است            او عـزیز خاندان عصمت است

کربلا و خاک کویش جنّت است            با حسین بودن درعالم عزّت است

خـامـس آل عـبـا بـاشد حـسـیـن

در جـهـان امـیـد ما باشد حسین

بـا خــدا کـار خـدایـی مـی کـنـد            هـر دلـی را او ولایـی می کـنـد

شـیعـه اش را کـربـلایی می کند            از همه مـشکـل گـشایی می کند

او بـود نــور وجــود عـالـمـیـن

نام نـامـیـش در عالم شد حسین

معـدن جود و سخـایی یا حسین            هـسـتـی اهـل ولایـی یا حـسـین

رهــرو راه خـدایـی یـا حـسـین            شـیـرمـرد کـربـلایی یا حـسـین

ای حسین نور دو چشم حیدری

شـافـع امـت به روز محـشـری

من که مجنونم به صحرای حسین            زنـده هـسـتـم با تـولای حـسـین

در دلـم بـاشـد تـمـنـای حـسـیـن            تا ابـد خـاک کـف پـای حـسـین

ای که هستی تکیه گاهم یا حسین

از کـرم بـنـما نگـاهـم یا حسین

در شب مـیـلاد مـهـمـان تـوأیـم            همچو سائل بر سر خوان توأیم

غرق جود و لطف و احسان توأیم            یا حسین از ریزه خواران توأیم

تو گـل شـاداب مـایی یا حـسین

تا ابـد اربـاب مـایـی یا حـسـین

: امتیاز

رباعی های ولادت حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام

شاعر : مرتضی محمدپور، میثم مومنی نژاد نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : مفعول مفاعلن مفاعیلن فع قالب شعر : رباعی

شـد سـوم شـعـبان و نـزول بـرکـات            حق می‌دهد امشب ز کرامت حسنات
بر روی دل آرای حـسـین بن عـلـی            تا صبـح قـیـامـت به محـمد صلوات


********مرتضی محمدپور********

ای در صف کائـنات معنای بهـشت            در وصف مقامات تو جبریل نوشت
در اول خـلــقـتِ‌ دو عــالــم خــالـق            آب و گل انبـیا به عـشق تو سرشت

********مرتضی محمدپور********

از کـنـگــره عـــرش صــدا مـی‌آیـد            از بــیــت ولا روح دعـــا مــی‌آیـــد
ده مژده کـه در سـوم مـاه شـعــبـان            ســــالار شــهـــیــدان خــدا مـی‌آیــد

********مرتضی محمدپور********

یارب تو جـدا ز دست غـیرم فـرمـا            مجـذوب حـسین چون زهـیـرم فرما

در بـنـد گــنـاهـم و، اسـیــر نـفــسـم            حُـرّم کن و عـاقـبـت به خـیرم فرما

********میثم مومنی نژاد********

یک سوی ابوفاضل و یک سوی حسین            خورشید کـنـار مـاه، دیـدیـم به عین

یک دل نـبـود جای دو دلـبـر، آری            الا دل مـا که هـست بین الحـرمـیـن

********میثم مومنی نژاد********

: امتیاز
نقد و بررسی

بیت زیر سروده اصلی شاعر محترم است اما با توجه به وجود ایراد وزنی و سکت موجود در مصرع اول بیت؛ پیشنهاد می‌کنیم به منظور رفع ایراد موجود و همچنین انتقال بهتر معنای شعر بیت اصلاح شده که در متن شعر آمده را جایگزین بیت زیر کنید.

بـر تـبـسّـم فــاطـمـه بـفـرسـت مـدام            تا صبـح قـیـامـت به محـمد صلوات

بیت زیر سروده اصلی شاعر محترم است اما با توجه به وجود ضعف معنایی در مصرع اول بیت؛ پیشنهاد می‌کنیم به منظور رفع ایراد موجود و همچنین انتقال بهتر معنای شعر بیت اصلاح شده که در متن شعر آمده را جایگزین بیت زیر کنیدزیرا کلمه فریاد غالبا برای شکایت می آید نه خبر خوب!!

فـریـاد کـه در سـوم مــاه شـعــبــان            ســــالار شــهـــیــدان خــدا مـی‌آیــد

مدح و ولادت حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام

شاعر : وحید زحمتکش نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : فاعلاتن فاعلاتن فاعلن قالب شعر : غزل

مژده ای دل روح و ریحان آمده            حــافــظ اســلام و قـــرآن آمــده

نـا خـدای کـشـتـی آرامـش اسـت            روشــنـی دیـن و ایــمــان آمــده


راحـت جـان عـلــی و فـاطــمـه            بر پـیـمـبـر نـور چـشـمـان آمـده

روشـنـی بخـش تمام عـالـم است            رونـق هـر بـاغ و بـسـتـان آمـده

شـافـع روز جـزا بـاشـد حـسـین            صاحب فردوس و رضوان آمده

فطرس امشب خنده بر لب میزند            بــر دل درمـانـده درمــان آمــده

: امتیاز

مدح و ولادت حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام

شاعر : اسماعیل شبرنگ نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن قالب شعر : مربع ترکیب

دل کـویـری ما بی‌قـرار بـاران است            تـمام جان و دل ما نـثـار جانان است

بهار آمده و غـصّه رو به پایان است            زمان لطف خداوند "ماه شعبان"است


رسیده موسم تـنـزیل بهـترین بـرکات

برای هدیه به پیـغـمـبر خـدا صلوات

در آسـمـان ولایـت سـتـاره پـیـدا شـد            رسید و این کرۀ خاک عرش اعلی شد

خبـر رسیده که حـیدر دوباره بابا شد            به حـرمـتـش همۀ هـفت آسمان پا شد

برای فـاطمه نـور دو عـین آمده است

خـبر رسیده به دنـیا حسین آمده است

رسیـده تا که به ما جـرأت دعـا بدهد            به درد ما ز شـفـاخـانـه‌اش دوا بدهـد

حـسـین آمده حـاجـات خـلـق را بدهد            رسیده فطرسیان را خودش شفا بدهد

طلوع چشم شما انتهای اعجـاز است

همیـشه باب کرمـخـانۀ شما باز است

گـدا شدم که بمـانـم همیـشه بر درتان            حسین گـفتن من هست لطف مادرتان

تـمـام دار و نـدارم تـصـدّق ســرتـان            طـواف کـربـبـلا آرزوی نــوکـرتـان

به ناخوشی و خوشی همدم منی ارباب

تویی که بـازدمِ هـر دم مـنـی اربـاب

دلم گرفـتـه که با یـادتـان حـرم بـاشم            کـنـار مـقـدم اجـدادتـان حــرم بــاشـم

به وقـت دیـدن میـعـادتـان حـرم باشم            نـشد که در شب میـلادتان حرم باشم

به کـربـلا نرسیـدم ولی دلـم آنجاست

رواق چـشم ترم جای سیدالشّهـداست

تویی که یار همیشه شفـیق من هستی            جـمال جلوۀ نـقـش عـقـیـق من هستی

دلـیل روشن حسّ عـمیـق من هـستی            پـناه عـشـقی و تنها رفـیـق من هستی

مـراد دل شـده‌ای تـا مـریـدتان بـشوم

خدا کـند که نمـیـرم؛ شهـیـدتان بشوم

خوشا بحال پـرسـتـوی آسـمـان حـرم            خوشا بـحـال دلِ مـحـوِ آسـتـان حـرم

خـوشـا بـحـال اهـالی کــاروان حـرم            خـوشـا بـحـال تـمـام مـدافـعـان حـرم

بیا و خالی از احساس هر چه غیرم کن

بـیا و آخـر سـر عـاقـبت بـخـیـرم کن

شنـیـده‌ام هـمـۀ پیـکـرت زمین افـتـاد            به پیش خواهر تو حنجرت زمین افتاد

کنار حنجـر تو خواهـرت زمین افتاد            کـنار خـواهـر تو مـادرت زمین افتاد

سرم فـدای سر زخـمی تو ای بی‌سر

فـدای بال و پر زخـمی تو ای بی‌سر

: امتیاز

مدح و ولادت حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام

شاعر : محمدحسین رحیمیان نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن قالب شعر : ترکیب بند

مـژده‌ای ناب‌تر از نـاب به دنـیا دادند            خــبـر از آمــدن لــیــلـی دل‌هـا دادنـد

چه مبارک سحری گشت و چه فرخنده شبی            رحمت واسعه را هدیه به زهـرا دادند


حـســن دوم ایـن خـانـه بـه دنـیــا آمـد            شکـر حـق باز ولیعـهـد به مولا دادند

باز زهرا و علی معجزه کردند امروز            بین گهواره عجب معـرکه‌ای جا دادند

او همان است که پای عَلَمش روز ازل            آن هـمه معـجـزه را یاد مسیـحـا دادند

این چه عشقی ست که آرامش عالم را بُرد            این چه شوری ست خدا بر دل شیدا دادند

عـالَم پـیـر! نـخـور غـم که جوانی آمد

سـاقـیـا بـاده بـده عـشـق جـهـانـی آمـد

ای دل و دلـبـر و دلـدار سـلام آقا جان            حـضرت سیـد و سـالار سـلام آقا جان

بـوی سـیـب حــرم کـربـبــلا مـی‌آیــد            تا صدا می‌زنـم هـر بار سـلام آقا جان

دل و دین همه را روی تو نه، نام تو بُرد            یـوسـف حـیـدر کـرار سـلام آقـا جـان

ای وفــادارتـریـن عـشــق، ابـاعـبـدالله            بهترین مونس و غمخوار سلام آقا جان

نـا امـیـد آمــدم امــا تـو امــیــدم دادی            آی مـهـتـاب شـب تـار سـلام آقـا جـان

ای رفـیق غـم و شادی و من بیـچـاره            بهـتـرین مـحـرم اسـرار سـلام آقاجان

کرمت سنگ صبور دل ما نوکرهاست

لطف تو بیشتر از لطف پدر مادرهاست

آتش عـشق تو از عـالم ذر روشن بود            دست هرکس که کسی بود بر این دامن بود

نه زمین بود نه لوح و نه قلم بود ولی            نام زیبای تو در عرش طنین افکن بود

چشم واکردی و دادند به فطرس پر و بال            اولین کار تو تقـدیر عوض کردن بود

روز محشر چه جوابی به ابالفضل دهد            آن که با گریه کن مجلس تو دشمن بود

وقت مُـردن مدد حضرت زهـرا گیرد            دست آن بنده که مشهور به سینه‌زن بود

جاودانه است کسی که شده مست جامت

مُـرده آن است که یکـبار نبـرده نامت

تو شدی شاه و چه خوب است که رعیت هستیم            در کرم خانۀ تو صاحب عزّت هستیم

از خـدا ما چه بخـواهـیم ازین بـالاتـر            سالیانی‌ست که جارو کش هیئت هستیم

خوب و بد بودن ما ربط ندارد به کسی            هر چه هستیم سر سفره حضرت هستیم

می‌خورد غبطه به ما زاهد سجاده نشین            تا که با نام تو مشغـول عـبادت هستیم

روی ما هیچ دری بسته نگردد هرگز            تا که پشت درِ این بیت کرامت هستیم

رحمت حضرت حق باد بر این چشمۀ نور

ما کجا این همه خیر، این همه عشق، این همه شور

هر نفـس اهل مناجـات صدایت کردند            عرشیان سجده به ایوان طلایت کردند

هر کجا تا که شنیدند بهشت، عـشّاقـت            هـوس عـلـقـمـه و کـربـبـلایت کـردند

به خـدا ظرفـیت معـجـزه کردن دارند            آن جماعت که جوانی به فدایت کردند

سال‌ها پیـش تر از آمـدنت روی زمین            انبـیا تک تکـشان گـریه برایت کردند

عرش هم کرببلا گشته، ملائک از بس            گریه با فاطمه بر رأس جدایت کردند

نه شدی غسل و کفن، نه بدنت شد تشییع            تن بی‌سـر! تـه گـودال رهـایت کردند

یک تنه فاطمه شد گریه کن و سینه زنت

غسلت از خون گلو، خاک بیابان کفنت

: امتیاز

مدح و ولادت حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام

شاعر : حسن کردی نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن قالب شعر : غزل

نسیم عـشق وزیدن گرفت در جان‌ها            بهـار نـور رسیـده پس از زمستان‌ها

خبر دهید به فـطرس سر آمده تبعـید            دوبـاره بـال بـزن بر فـراز میـدان‌ها


بگو به مدعـیان کـرم که چاره کـنـند            رسـیـده است کـریـم تـمـام دوران‌هـا

کسی که ساحل آرامش است و کشتی او            گذر کند به سلامت ز هر چه طوفان‌ها

کسی که قطرۀ اشک عزای او کافی ست            برای چـیدن برگ و بساط شیـطان‌ها

همان که طفل دبستان روضه اش باشد            مـعـلـم هـمـۀ رهــروان عــرفــان‌هـا

در امـتحان «اَلَسْتُ بِربِكمْ » با عـشق            گذاشت هستی خود را به پای پیمان‌ها

کسی که خـنـدۀ نـوزاد او به تیـر بلا            چه اعـتبار رفـیـعی دهد به قـربان‌ها

بـه جـایـگـاه غــلام ســیــاه او فــردا            چه غبطه‌ها که نخواهند خورد سلطان‌ها

بگو به هر که غم دل شکستگی دارد            حـسـین آمـده یـعـنی کـلـیـد درمـان‌ها

کـلـیدْ واژۀ تـوبه حـسـیـن گـفـتـن شد            بـرای حـضـرت آدم برای انـسـان‌ها

بـگـو نــبـیِ خــداونـد بــا دلـی آگــاه            بـگـو «اَحَبَ حـسیـنا» شده اَحَـب الله

: امتیاز

مدح و ولادت حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام

شاعر : محسن غلامحسینی نوع شعر : مدح و ولادت وزن شعر : فاعلاتن فعلاتن فاعلاتن فعلاتن قالب شعر : غزل

شـد شکـوفـنـده گـل روی ابـاعـبدالله            عـطر فـردوس برین بـوی ابـاعبدلله

عرش و فرش و مه و خورشید و ستاره با هم            سر به سجـده به سر کوی اباعـبدالله


مادرش فاطمه با بوسه شیرین هردم            می‌زنـد شـانه به گـیـسـوی اباعـبدلله

تا نظر کرده به رخسارۀ او پیـغـمبر            شـده محـو رُخ دل جـوی ابـاعـبـدلله

دست حق دست کشد بر سر دستان حسین            که شود حـیـدری بـازوی ابـاعـبـدلله

پــاسـداران حـریــم حـرم زیـنـب او            اسـتـوارنـد بـه نـیــروی ابـاعـبــدالله

در نهایت برسد بر در منزلگه عشق            عـاشـق صــادق ره پـوی ابـاعـبـدلله

سوره فجرِ خدا زمزمۀ جبریل است            حق تـعـالی است ثـناگـوی اباعـبدالله

کـربـلا نـام دگـر دارد اگـر مـیـدانی            بـاشـد آوازه مـیــنــوی ابــاعــبــدالله

شب میلاد دلم پر کشد از خانه خویش            پَـر خـود وا بکـنـد سـوی ابـاعـبـدلله

: امتیاز

وداع سیدالشهدا با مرقد پیامبر و خروج از مدینه

شاعر : حبیب چایچیان نوع شعر : مرثیه وزن شعر : فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن قالب شعر : غزل

زین وداع آتشین، کز شهر قرآن می‌کنی            آستان وحی را، بی‌تاب و حیران می‌کنی
ای که با جمعی پریشان، از مدینه می‌روی            قلب زهرا را، ز حال خود پریشان می‌کنی


تا ابد بنـیـاد غـم، از غـصه‌ات ماند بپا            کاخ شادی را ز غم با خاک یکسان می‌کنی؟
ای که مصباح هدایت هستی و فلک نجات            از چه با این اشکها ایجاد طوفان می‌کنی؟
با عزیزان می‌روی و، زادگاه خویش را            پیش چشم فاطمه، خالی ز جانان می‌کنی
سیـنۀ بشکـستۀ او، رفت از یادش دگر            با دلی بشکسته هجران را چو عنوان می‌کنی
مصطفی را قصۀ پیراهنت مدهوش کرد            زینب از این پیرهن بردن، پشیمان می‌کنی
ای ذبـیح کـربلا، جـانـهـا فـدای حجّ تو            ای که خود را در منای عشق، قربان می‌کنی
در طوافت کعبه بر گرد تو می‌گردد حسین            کآمدی، در بیت حق، تجدید پیمان می‌کنی
اشک بیت الله می‌جوشد، ز چشم زمزمش            از حرم، ثارالها، تا قصد هجران می‌کنی
کعبه بگرفته ست دامانت، که برگرد ای حسین            این حرم را، از فراقت، جسم بی‌جان می‌کنی
مروه گردد بی‌فروغ و، بی‌صفا گردد صفا            کربلا خوش باد، کآنجا را گلستان می‌کنی
نهضت خونین تو، سرمشق آزادی بود            بهترین تعلیم را، از درس قرآن می‌کنی
جان فدای تربت تو، ای طبیب جسم و جان            درد عالم را به درد خویش درمان می‌کنی

: امتیاز
نقد و بررسی

بیت زیر سروده اصلی شاعر محترم است اما با توجه به وجود ایراد یا ضعف محتوایی و معنایی در مصرع اول بیت؛ پیشنهاد می‌کنیم به منظور رفع ایراد موجود و همچنین انتقال بهتر معنای شعر بیت اصلاح شده که در متن شعر آمده را جایگزین بیت زیر کنید.

تا ابد بنـیـاد غـم، از غـصه‌ات ماند بپا            کاخ شادی را چرا با خاک یکسان می‌کنی؟

کعبه بگرفته ست دامانت، که برگرد ای حسین            این حرم را، ز فراقت، جسم بی‌جان می‌کنی

 

وداع سیدالشهدا با مرقد پیامبر و خروج از مدینه

شاعر : پوریا باقری نوع شعر : مرثیه وزن شعر : مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن قالب شعر : غزل

صدای بانگ جرس، کاروان مهیّا شد            دل تـمـام عـوالـم گـرفت و غـوغا شد

حسین فـاطمه راهی کـربـلا شده و            دو چـشمِ زینب کبری، شبـیه دریا شد


مدیـنه شـهـر نـبی بود، شهـر خوبی‌ها            ولی چـه عـرصۀ تـنـگی برای آقا شد

رسید جـای بلـنـدی که شهـر پـیدا بود            نگـاه کرد و دلـش بی‌قـرار زهـرا شد

وداع کرد و، روانه به سوی وادی عشق            عزیز فـاطمه راهی کوه و صحرا شد

نگاه کرد به اصغر، به روی دختر خود            دلـش شکـست و گرفـتـار کار دنیا شد

در این میانه، زنی پشتشان دعا می‌خواند            نگـاهِ امّ بـنـین خـیـره بـر پـسـرهـا شد

خـدا کـنـد که دوبـاره حـسین برگـردد            دعـای مـادری‌اش پـشـتِکار سـقّـا شـد

خبر نداشت که گـودال کربلا روزی،            سَر عـبا و عـمـامه، چـقـدر دعـوا شد

: امتیاز

زبانحال سیدالشهدا علیه السلام در خروج از مدینه

شاعر : سروش اصفهانی نوع شعر : مرثیه وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : غزل

مرکب، خدای را به سوی کوفه، زین مکن            خلق مدیـنه را ز فـراقت، حـزین مکن

بر عهـد کوفیان نـتـوان داشت اعـتـماد            دوری ز بـارگـاه رسـول امـیـن مـکـن


در شهر دین به جز تو، کنون شهریار نیست            بی‌شهـریار، بهـر خـدا شهـر دین مکن

باللَّه! که اهل کوفه به خـون تو تشنه‌اند            آهنگ، زیـنهـار! بـدان سـرزمین مکن

در بر مخـواه فـاطـمه را کـسوت عـزا            ماتـم‌سـرای خویش، بهـشت برین مکن

ناچار اگر روی به سوی اهل کین، سفر            با زینب و سکینه سوی اهل کین مکن

فرمود سوی مرگ همی خـوانَدم قـضا            رو، پـنجه با قـضای جهان‌آفـرین مکن

اهل مرا اسیر و مرا کشته خواسته است            ما را به ما گذار و جزع، بیش از این مکن

رفت از پی وداع، سـوی خـانۀ خـدای            برخاست از مدینه خروشی ز هر سرای

: امتیاز

وداع سیدالشهدا با مرقد پیامبر و خروج از مدینه

شاعر : سروش اصفهانی نوع شعر : مرثیه وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : غزل

آهی کـشید و تـربت او را به بر گرفت            از آه شه به خرمن هستی، شرر گرفت

از بس که خون گریست، جگر‌گوشۀ رسول            منـزل‌‌گه بـتـول، به خـون جگـر گرفت


زآن پس به ناله گفت که ای بانوی بهشت!            خـواهـم ز آسـتان تو، راه سـفـر گرفت

رفته است در قـضا که شوم کشتۀ جـفا            نتْوان به پیش، تیـر قضا را سپر گرفت

از تـربت بـتـول بـرآمـد یـکی خـروش            و آتش از آن خروش، به بحر و به بر گرفت

کای جـان مـادر! آمـده‌ای تا کـنی وداع            آن گاه راه وادی پُر شور ‌وشر گرفت

داغ بـرادر تـو، هــنـوز اسـت بــر دلـم            باز این چه شعبده است که گردون ز سر گرفت؟

نَـبْـوَد مصیـبـتـی ز غـم تو، عـظـیـم‌تـر            نتْوان غـم مصیبت تو، مخـتصر گرفت

خواهـم به روز حـشـر ز بـیـداد امّـتـان            در پای عرش، دامن «خیر البشر» گرفت

: امتیاز

عید مبعث پیامبر اکرم صلی‌الله‌ علیه‌و‌آله‌وسلّم

شاعر : محسن ناصحی نوع شعر : مدح و مناجات با ائمه وزن شعر : قالب شعر : غزل

چنان که خوانده خداوندت؛ بخوان تو نیز خدایت را           چنان که بشنودت تاریخ؛ که آیه آیه صدایت را

اراده کرده برانگیزد؛ خدا صدای تکامل را           در انعکاس خودت ریزد؛ طنین غار حرایت را


و ما محمدٌ الّا تو؛ که گل نکرده مگر با تو           ازل خروش تو را در خود؛ ابد صدای رسایت را

جهان هرآینه می‌سوزد؛ اگر که سایه نیندازی           بگیر بر سر این عالم؛ تو سایه سارعبایت را

به راه مانده قیامت را؛ سه سال شعب ابیطالب           زمان رسیده که بگذاری؛ درون حادثه پایت را

بنای کفر براندازی؛ به فتح مکه بپردازی           و تا همیشه برافرازی؛ به روی کعبه لوایت را

هزار لات و هبل از رو؛ هزار بولهب از یک سو            نشسته‌اند چه فرعونها؛ که بشکنند عصایت را

چقدر مثل اباذرها؛ نشسته دور تو سلمانها           بلال‌ها قَـرنی‌هایت؛ رها نکرده ردایت را

الا مدیـنۀ دانایی! نشـسـته پشت دریـم امّا           اجازه‌ای که درون آئیم، اجازه‌ای که ولایت را!

: امتیاز

مدح پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم در عید مبعث

شاعر : مهدی مقیمی نوع شعر : مدح و مناجات با ائمه وزن شعر : مفاعیلن مفاعیلن مفاعیل قالب شعر : چهارپاره

چه کاری با حرا کردی محمد            حـرا را کـبـریا کـردی محـمـد

فـدای تـو کـه بـا اسـلام نـابـت            جهـان را با صفا کردی محمد


کتاب عـشق را شیرازه کردیم            که اسلامِ تو، پُـر آوازه کـردیم

لـبـاسِ فــاخـرِ پـیـغـمـبـری را            به قـدّ و قـامتت انـدازه کـردیم

به کوه نـور تابـیـدی چنان ماه            مخور غصه که پیروزی در این راه

رسول ما خـیـالـت جـمع بـاشد            که هـمـراه تو مـی‌گـردد یـدالله

اساس شرک از بنیان شکستند            سران فـتنه و طغـیان شکـستند

زمانی پـرچـمـت افـراشـتی تو            ابوجهـل و ابوسفـیان شکـستند

به حق، چشم ترت هم یاعلی گفت            خدیجه همسرت هم یا علی گفت

زمانی دین خود ابـلاغ کـردی            قـویّاً حـیدرت هم یا عـلی گفت

تو را مُهر نبوت بر جبین خورد            به دردِ تو امیرالمومنین خورد

علی وقـتی که با تو کرد بیعت            نظام کفر یکجا بر زمین خورد

درِ فیضت همیشه بازِ باز است            همیشه پیرو تو سرفـراز است

خدا می‌خواهد این را تا قیامت            همیشه پرچمت در احتزاز است

: امتیاز

مدح پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم در عید مبعث

شاعر : محمد قاسمی نوع شعر : مدح و مناجات با ائمه وزن شعر : مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن قالب شعر : غزل

محـبـوب خـداوند تـبارک و تعـالی‌ست            این مرد که مُزّمّل و مُدّثّر و طاهاست

باید سخـنـانش به دل و جـان بنـشـیـنـد            این مرد که مشهور به پیغمبر دلهاست


سرسلسله جنبان همه کون و مکان است            این نور که خود شاهد پیدایش دنیاست

هرجا سخن از خُلق خوش اوست در عالم            بی‌جامِ‌ مِی‌ و خندۀ گُل،عیش، مُهیّاست

یک شمّۀ نورانیـتش سورۀ (وَالـشّمس)            یک پرتو رُخسارۀ ‌او جَنّتُ الاعلی‌ست

در محـضر او حرف بـزرگان ملائک            (تـالـله لـقـد آثـرک الـلـه عـلـیـنـا) سـت

حق دارد اگر بر سـر بـازار مـلاحـت            انگشت به لب، حُسن تو را غرق تماشاست

پیداست که اصل شجـر نـور تو هستی            وقتی ثمر زندگی‌ات حضرت زهراست

دندان اویس است که فهـمانده به عـالم            دیوانه‌ شدن در اثر عـشق‌ تو زیـباست

شأن تو اجـلّ است که خوانـند یـتـیمت            کـز صبـح ازل مـادر تو اُمّ ابـیـهـاست

آنجا که عـلـمـدار تو حـیـدر شده باشـد            تاهست خـدا، پـرچـم اسلام تو بالاست

نفس تو علی هست و از این روست به مبعث            دلها همه در حسرت پابوسی مولاست

آویــزۀ گــوشـم هــمـۀ عـــمـر حـدیـثِ            (مَن مَاتَ عَلی حُبِّ عُلی مَاتَ شَهِیدا)ست

: امتیاز

عید مبعث پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله و سلم

شاعر : غلامرضا سازگار نوع شعر : مدح و مناجات با ائمه وزن شعر : فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن قالب شعر : ترکیب بند

امشب ای غار حرا از هر شبی زیباتری           مشرق نـورانی خـورشید عـالـم‌گـستـری
شب‌نشینی کرده روی تخته سنگت جبریل           این دل شب راز‌ دار بـعـثـت پیـغـبـمـری


گوش تا آوای «اقراء بسم ربک» بشنوی           ناز کن بر مه که غـرق نورِ حیِّ داوری
گر چه شب را با محمّد صبح کردی سال‌ها           امشب از او یافتی هر لحظه فیض دیگری
کـوه‌های مکه می‌گـردند دورت تا سحـر           گرچه در فرشی ولی از عرش اعلا برتری
چشم شو، روی دل‌آرای پیـمـبر را ببـین
در کنـار او گـل لبخـنـد حـیـدر را بـبـین
آی انـسـان‌هـا کـلام کـبـریـا را بـشـنـویـد           وحی نازل شد همه حکم خـدا را بشنوید
بانگ جبریل امین پیچـیـده در غـار حرا           گوش تا آوای جان‌بخـش حـرا را بشنوید
بانگ «اقراء بسم ربک» با ندای جبرئیل           نغـمۀ تـهـلـیـل خـتـم‌الانـبـیـا را بـشـنـویـد
این صدای منجی کـل جهان خلقـت است           بشنوید ای کل خلقت این صدا را بشنوید
تا به کی افـسـانۀ بیگـانگـان در گوشـتان           گوش تا امشب صـدای آشـنـا را بشنـوید
فرق بت‌هـا را بـه هـمراه پیـمبر بشکـنید
با کمان حمزه از بوجهـل‌ها سر بشکـنید
ای بتان کـعـبه عـمر بـت گـران سر آمده           بشکـنـیـد ایـنک که ابـراهـیـم دیگـر آمده
منجی کـل بشر بـیـرون شد از غـار حرا           بــا کــلام روح‌بــخـش حــیِّ داور آمــده
موسیِ عـمـران دیگر آمده از کـوه طور           یـا مـسـیـحـا بـا نــدای روح‌پـرور آمـده؟
همچنان هارون که با موسی‌بن‌عمران یار بود           هــمـره پـیـغـمـبـر اســلام، حـیــدر آمـده
پای در چشم زمین و آسمان در مشت اوست
پیش رو حکم خداوند است و حیدر پشت اوست
محـو شو ای تـیـرگی نور آمده نـور آمده           محـفل توحـید را شیرین‌تـرین شور آمده
دیـوها را آیـد از هر سـو نهـیبِ ‌الـفـرار           دسته‌دسته بر زمین از آسمان حـور آمده
ای تـمام کـوه‌های مکه این آوای کیست؟           این محمّد یا همان موساست کز طور آمده
روز روز جـشـن آزادی زن‌هـای اسـیـر           یا که عـیـد دخـتـران زنـده در گـور آمده
با تـبر محکم به فرق بت گـران باید زدن           این چـنـین از خالـق معـبـود دستور آمده
باید اینک پشت حمّال الحطب را بشکنید
با شجاعت هر دو دست بولهب را بشکنید
ای امین وحی اینک بانگ «اقرأ»ساز کن           یـا محـمّـد از زبـان ما سـخـن آغـاز کـن
یا محمّد همچو خورشید از حرا بیرون بیا           بر تـمام کـائـنات آغـوش خود را باز کن
سنگ اگر از چار سو آید سپر کن سینه را           با تبـسـم آنـچـه را می‌بـایـدت ابـراز کـن
پــرچـم تـوحـیـد را بـر قـلـۀ عــالـم بـزن           خلق را از شرق تا غرب جهان آواز کن
یا محـمّد برترین اعجاز تو قـرآن توست           هان، بگو، اعجاز کن اعجاز کن اعجاز کن
مـا تـو را از انـبـیـا اعجـاز برتر داده‌ایم
بعـد قـرآنت وصیی مـثـل حـیـدر داده‌ایـم
ای هـمه پـیـغـمـبران در انتـظار بعـثـتت           وی تـمـام عــالـم امـکـان دیـار بـعـثـتـت
سنگ‌‌های کعـبه می‌گـویند تو پیـغـمـبری           کـوه‌های مکه بی‌صبـر و قـرار بـعـثـتت
مکه و مصر و حجاز و کوفه و شامات نه           وسعـت ملک خـدا بـاغ و بهـار بـعـثـتت
نیست بیم از غزوه‌های خیبر و احزاب و بدر           تا بوَد در دست حیدر، ذوالفـقـار بعـثـتت
تا مکان باقی‌ست، تا چرخ زمان در گردش است           می‌‌رسد بر خـلق، فیض بی‌شمار بعـثتت
بعـد تو دیگر نـیاید در جهـان پیـغـمـبری
آری آری تا قـیامت هـمچـنان پیغـمـبری
ای فـراز قـلـۀ هـسـتـی لـوای حـکـمـتـت           آفـرینش تا قیامت غـرق بـحـر رحـمـتت
سـال‌هـا و مـاه‌هـا و هـفـتـه‌هـا و روزهـا           می‌درخـشد تا قـیـامـت آفـتـاب حـکـمـتت
با لب شیرین گشودی روی و خندیدی به سنگ           سنگ هم شرمنده شد از خُلق و خُوی و خصلتت
بیـشـتر آزار دیـدی از هـمه پـیـغـمـبـران           ای همه پیغمبران مبهوت صبر و همّتت
تا زمین و آسـمان بر پاست تو پیغـمبری           تا جهان باقی‌است مائیم و کتاب و عترتت
این دو، تا روز قیامت با همند و با همند
هـم نجـات عـالـمنـد و هـم چـراغ آدمـنـد
ما مسلمانیم و مهر وحدت ما یا علی‌ست           وحدت آن دارد که او را رهبر و مولا علی‌ست
چیست وحدت؟ چنگ بر«حبل‌المتین» حق زدن           ای تمام مسلمین حبل‌المتین تنها علی‌ست
تفـرقـه یعـنـی جـدا از دامن حـیـدر شدن           متحـد باشید ای یـاران امـام ما عـلی‌ست
در سپهر وحدت و ایمان و عشق و اتحاد           محور توحید و خورشید جهان‌آرا علی‌ست
من کی‌ام تا نـفـس پیـغـمـبر امـام ما شود           فاش می‌گویم امام حضرت زهرا علی‌ست
ما تمـام عمـر بـا قـرآن و عترت زیستیم
نیستـیم آن دم که در خطّ ولایت نـیـستـیم
کیست احمد؟ شهر علم کبریا و در: علی‌ست           باطن و ظاهر علی، اول علی، آخر علی‌ست
دست و شمشیر خدا، چشم خدا، وجه خدا           نص قرآن است آری، نفس پیغمبر علی‌ست
آن دو تن باید که بگریزند از میدان جنگ           تا شود معـلوم تنها فاتح خـیـبر عـلی‌ست
فتح بدر و فتح خیبر حقِ شیرِ داور است           الفرار ای روبهان از معرکه، حیدر علی‌ست
گر شوی غافل به سوی این و آنت می‌برند           ای برادر راه خود را گم نکن، رهبر علی‌ست
»میثما» نه شافـعی نه مالکی نه حـنـبلی
بعـد پیغـمبر فـقـط مـولا عـلی مولا عـلی

: امتیاز

عید مبعث پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم

شاعر : رضا یعقوبیان نوع شعر : مدح و مناجات با ائمه وزن شعر : فاعلاتن فاعلاتن فاعلن قالب شعر : مثنوی

باز امـشب درب رحـمـت بـاز شد            نـغـمـۀ قـدسی در عـالـم سـاز شـد

هر نگاه امشب به سوی مکّه است            در فـضا پیچـیـده بـوی مکّـه است


نـور حـق تابـنـده از غار حراست            بر محـمـد از خـداونـد این نداست

اقـرأ ای زیـنت فـضـای عـرشـیان            نـــور ایــمــان تــمــام خــاکــیــان

خـیـز از جـا، نـور بر دلـهـا بتـاب            چـون تـویی بر کل هـستی آفـتـاب

ظلم و ظلمت راز هـستی دور کن            کـل عــالـم را سـراسـر نــور کـن

یـا مـحـمـد مـا سـلامـت مـی‌کـنـیـم            گـوش بـر جـان کـلامت می‌کـنـیـم

الــســلام ای نـــور ذات کــبــریــا            الــســلام ای هــســتــی آل عـــبــا

الــســلام ای در پــنــاهـت انـبــیـا            گـشـت مـحـتـاج نـگـاهـت اولـیـاء

ای که هـسـتی رحـمـة لـلـعـالـمیـن            کس نباشد چون تو بر روی زمین

لـطـف تـو کرده وجـودم مـنـجـلـی            آشــنــایــم کــرده بــا نــام عـــلــی

یک خدیجه داری از عالم سر است            همنـشـینت در دو عالم حـیدر است

دخـتـرت زهـرا امید محـشر است            هـمـسـر مولای عـالـم حـیـدر است

سبـط پـاک تو امـام مجـتـبـی است            او کریم است و به عـالم مقـتداست

سبـط دیگـر با شدت نـور دو عـین            نــوربـخـش عـالـم هـسـتی حـسین

جود و احسان یک کـمـینه بنده‌ات            عـالـم هــسـتـی بـود شــرمـنـده‌ات

نـوح و ابـراهـیـم شـد پـابـسـت تو            چـشـم کـل عـالـمـیـن بر دسـت تو

ماه و خـورشید و فلک حـیران تو            یوسف مصری است سرگردان تو

احــمــدا بـاب الـنــجــات امـــتــی            بـر هـمـه عـالـم مـحـمـد رحـمـتـی

بـا دم تـو مـا مـسـیـحـایـی شــویـم            بـا تــولاّی تـو مـــولایــی شــویــم

ای که هـسـتـی تو تـمـام حـاصـلـم            از تو بـسـرشـتـه خــدا آب و گـلـم

عـالـم هـسـتی ز تو زیـنت گـرفت            هر که با تو یار شد عـزّت گرفت

گـر نـگــاهـی بـر دل عـالـم کـنـی            سـنـگ این دلـهـا همه خـاتـم کـنی

خــارهـا را نــام تـو گـل مـی‌کـنـد            خـنـدۀ تـو حـل مـشـکــل مـی‌کـنـد

ما مـحـبّـان جـمـله مـهـمـان توأیـم            مـا نـمـک پــروردۀ خــوان تـوأیـم

ماه هـمه سـرگـشـتـه کـوی تـوأیـم            مست عـطر و بـوی دلجـوی توأیم

مـا هـمـه دردیـم و تـو درمـان مـا            ما هـمـه جـان و تـویی جـانـان مـا

مـن ( رضـایـم) بـا ولای تـو مـنـم            آســتــان بــوس ســرای تــو مـنــم

ای خـدایـا قـبـر مـن پُـر نـور کـن            با امـیـرالـمـؤمـنـیـن محـشـور کـن

: امتیاز
نقد و بررسی

ابیات زیر در تمام سایت‌ها « تا جائیکه ما بررسی کردیم» بصورت زیر آمده است که احتمالاً اغلاط تایپی است و موجب بر هم خوردن وزن، آهنگ و معنای شعر شده است، لذا جهت رفع نقص اصلاح گردید

دخـتـرت زهـرا امید محـشر است            هـمـسـر مـولا عـالـم حـیـدر است

ای که هـسـتـی تو تـمـام حـاصـلـم            از تو بـشـرشـتـه خـدا آب و گـلـم