اشعار

هر کار می‌کـنم که نلـغـزم نمی‌شود            در حفظ توبه عـزم مصمم نمی‌شود
باید که سیل نفـس مرا شستـشو دهد            تطهـیر من به بارش نم نم نمی‌شود

هر قدر هم هوای مرا داشت لطف تو            امـا دوبـاره بـنـده‌ات آدم نـمـی‌شـود

آخـر کجا فـرار کـنـم از حکـومـتت            وقـتی که مهـربانی تو کـم نمی‌شود
تو خـواستی که آمـده‌ام، بی‌اراده‌ات            هرگز بـساط تـوبـه فـراهم نمی‌شود
دنبال مستحقی اگر، دست من بگیر            بیچاره تر از آنچه که هستم نمی‌شود
من را بخر اگرچه به دردت نمی‌خورم            چیزی که از بزرگی تو کم نمی‌شود
کارم اگر گره بخورد گاه بهتر است            این بندگی به جز گره محکم نمی‌شود
من زخـمی محـبّـتم و شکـر می‌کنم            بی زخـم سینه لایق مـرهم نمی‌شود
ما روزه‌ایم و روضه نشیـنیم بیشتر            مـاهـی برای ما که محـرم نمی‌شود
ما کشته‌های روضه و او هم قتیل اشک            این دو جدا دقیقه‌ای از هم نمی‌شود
آن لحظه‌ای که خورد زمین بین قتلگاه            هرگز غمی به سختی این غم نمی‌شود
تنها که شد به دور تنش حلقه‌ها زدند            چون اوعقیق سرخ به عالم نمی‌شود
آنقدر ضربه خورد ز جسمش اثر نماند            گل در گلاب این همه مبهم نمی‌شود